του Μάριου Ευρυβιάδη.

«Προβληματισμός» λέει, υπάρχει στα ανώτατα κλιμάκια του ελληνικού Υπουργείου Άμυνας λόγω της προκλητικής συμπεριφοράς των Τούρκων στη θάλασσα και στον αέρα. Κατά το πιο πρόσφατο επεισόδιο, με οπλισμένα τουρκικά μαχητικά να παρενοχλούν επικίνδυνα ελληνικό ελικόπτερο και να πετούν επιθετικά πάνω από κατοικημένο νησί (Φαρμακονήσι) με πολιτικό στόχο την τρομοκράτηση των κατοίκων, ο Υπουργός Άμυνας της Ελλάδας Ευάγγελος Βενιζέλος διασύνδεσε την επικίνδυνη αυτή πρακτική με τα τεκταινόμενα στην Τουρκία.

Και υπογράμμισε ότι η Ελλάδα δεν αποδέχεται την «εξαγωγή» της σύγκρουσης μεταξύ του τουρκικού στρατού, δηλαδή των κεμαλιστών και ισλαμιστών στο Αιγαίο και στην Ελλάδα. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Αυτό πιστεύουν πραγματικά ο κ. Υπουργός και οι επιτελείς του που τον συμβουλεύουν;

Είναι αυτή η κυρίαρχη θέση του Υπουργού Άμυνας και Εξωτερικών της Ελλάδας, ότι δηλαδή οι κεμαλιστές πουλούν σωβινισμό και τσαμπουκά στον Ερντογάν και το σινάφι του για να κάνουν πολιτικό παιχνίδι στο εσωτερικό της Τουρκίας; Έτσι έγινε στα Ίμια; Έτσι έγινε το 1987, το 1975-76 το 1973-74 το 1967 το 1964 και το 1955, όταν είχαμε μεγάλων εντάσεων ελληνοτουρκικές ρήξεις;

Με εξαίρεση τις τελευταίες εξελίξεις στην Τουρκία της Ergenekon και της συνωμοσίας των κεμαλιστών κατά του Ερντογάν, όπου καταγράφεται και σενάριο έντασης με Ελλάδα (προβοκατόρικο επεισόδιο στο Αιγαίο), όλες οι άλλες κρίσεις δεν τεκμηριώνουν την κυρίαρχη ελληνική ανάγνωση των πραγμάτων. Αντίθετα μάλιστα. Οι Τούρκοι εκμεταλλεύονται την εσωτερική αστάθεια στην Ελλάδα, ανεξάρτητα του τι συμβαίνει ή δεν συμβαίνει στη χώρα τους.

Και αυτό που όλες οι κρίσεις τεκμηριώνουν είναι το εξής: Από το 1973-74 οι Τούρκοι εφαρμόζουν μία στρατηγική φιλανδοποίησης/δορυφοροποίησης της Ελλάδας στο φυσικό της χώρο που είναι το Αιγαίο (“κήπο της Αττικής” αποκαλούσε ο Περικλής το Αιγαίο) ενώ στην Κύπρο η στρατηγική τους ήταν είναι και παραμένει η ακύρωση του κυπριακού κράτους και όχι, όπως και εκεί λανθασμένα πιστεύεται, η διχοτόμηση του νησιού.

Με όλο το σεβασμό, θα συμβούλευα τον Υπουργό Άμυνας Ευάγγελο Βενιζέλο και το επιτελείο του, καθώς επίσης και τον Αναπληρωτή Υπουργό Εξωτερικών κ. Δημήτρη Δρούτσα (που αναμένεται σύντομα στην Άγκυρα) και το δικό του επιτελείο, να ανατρέξουν σε ένα κείμενο του Şükrü Elekdağ “2 ½ War Strategy” στο πανηγυρικό πρώτο τεύχος της επιθεώρησης Perceptions: Journal of International Affairs (March-May 1996) που είναι ουσιαστικά μία έκδοση απολύτως ελεγχόμενη από το τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών. Αλλά διαβάζοντας τον κ. Şükrü Elekdağ θα πρέπει να γνωρίζουν και ποιος είναι. «Προτού διαβάσεις κάτι» με συμβούλευσε ένας παλιός μου Αμερικανο-εβραίος καθηγητής «σιγούρεψε ότι έχεις διαβάσει τον συγγραφέα». Η συμβουλή αυτή έχει πάρει και τη μορφή γνωμικού- “read the author, not the text”.

Ο Şükrü Elekdağ, σημερινός βουλευτής του Κεμαλικού Ρεπουμπλικάνικου Λαϊκού Κόμματος (του κόμματος του Ατατούρκ) υπήρξε ο εμπνευστής (και περηφανεύεται δημόσια γι’αυτό) της απειλής πολέμου (casus belli), κατά της Ελλάδος. Το ζήτησε αυτό το 1975 από τη μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση και υιοθετήθηκε το 1976. Ήταν τότε Γενικός Διευθυντής στο τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών και άρχισε συνομιλίες με τον ομόλογό του στο ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, τον μακαρίτη Ιωάννη Τζούνη. Ήταν τότε που είχαμε τις απανωτές κρίσεις στο Αιγαίο όταν και τότε υπήρξε αμηχανία (και πανικός) στην τότε ελληνική κυβέρνηση. Πίστευαν και τότε ότι η τουρκική επιθετικότητα θα περιορίζετο και θα εξαντλείτο στην Κύπρο. Ο Elekdağ ολοκλήρωσε την καριέρα του ως πρέσβης της Τουρκίας στην Ουάσινγκτον (1979-1990), υπήρξε αγαπημένο παιδί της Χούντας του Κενάν Εβρέν και οργάνωσε το τουρκικό λόμπυ στις ΗΠΑ.

Γράφει, λοιπόν, ο Elekdağ ότι για να υπάρξει ειρήνη με Ελλάδα και Κύπρο πρέπει να υπάρχει τουρκική υπεροπλία σε Αιγαίο και Κύπρο. O Elekdağ χρησιμοποιεί τη λέξη supremacy. Λέει ότι στην Κύπρο η τουρκική υπεροχή εξασφαλίστηκε το 1974 και ότι υπάρχει και τουρκικό supremacy (έννοια τουρκική αεροπορική υπεροχή) στο Αιγαίο από το 1996. Και τα Ίμια, όπως εξελίχθηκαν, υπήρξαν μία προβοκατόρικη πρόκληση (με την Ελλάδα του Σημίτη να βρίσκεται σε εσωτερικό πολιτικό χάος) για να αποδειχθεί η τουρκική υπεροχή.

Γράφει επί λέξει το 1996, παραμονές των Ιμίων, ο Elekdağ : “To put it in other words, peace with Greece is solely dependent upon Turkey’s maintaining an indisputable superiority in the balance of power between the two countries”.

Τουρκική ειρήνη λοιπόν στο Αιγαίο, τουρκική ειρήνη και στην Κύπρο. Η τουρκική επιθετικότητα στο Αιγαίο και οι τρομοκρατικές πτήσεις πάνω από ελληνικά νησιά και οι παρενοχλήσεις της Frontex υποδηλώνουν απερίφραστα ότι δεν υφίστανται ελληνοτουρκικά σύνορα στο ανατολικό Αιγαίο. Είναι κάπου αλλού.

Η τουρκική αυτή θέση δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τα εσωτερικά της Τουρκίας. Αν πραγματικά πιστεύουν κάτι τέτοιο στο ελληνικό Υπουργείο Άμυνας, στο Υπουργείο Εξωτερικών (αλλά και στην Κύπρο) διαβάζουν τελείως λανθασμένα την Τουρκία.

πηγη