Τάσος Δημητρακόπουλος

Όταν υπηρετούσα στις Ειδικές Δυνάμεις του Στρατού μας, κάτι για το οποίο είμαι υπερήφανος, όπως θα έπρεπε να είναι όλοι όσοι διαθέτουν ένα ελάχιστο κομμάτι ευαισθησίας για κάποια πράγματα σε αυτή τη ζωή, κατά την διάρκεια της γυμναστική όταν τρέχαμε συνηθίζαμε να φωνάζουμε απα­ντώντας στην προτροπή του εκπαιδευτή: Ηθικόν – Ακμαιότατον.

Ήταν μία ψυχική ώθηση, στο να αντέξουμε την υπόλοιπη εκπαίδευση, στο να αντέξουμε την πίεση. Άλλωστε το ηθικό ήταν και είναι βα­σικός παράγοντας, όχι μόνο για τις Ένοπλες Δυνάμεις, αλλά για τον κάθε έναν, με ό,τι και αν ασχολείται. Σήμερα η κατάσταση στις Ένοπλες Δυνάμεις είναι αρκετά περίεργη, για να μην χρη­σιμοποιήσω άλλη έκφραση. Συνεχίζοντας το μεταπολιτευτικό σχέδιο όσον αφορά την απαξί­ωση του Στρατού σαν θεσμό, και η τωρινή νεοταξική κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί για να ευτελίσει τις Ένοπλες Δυνάμεις. Υπερβολές θα πουν κάποιοι.

Και όμως…

Όταν ο ίδιος ο υπουργός Αμύνης εισηγείται την κατάργηση των στρατιωτικών σχολών και την μετατροπή τους σε πανεπιστημιακά ιδρύματα, αδιαφορώντας και μην υπολογίζοντας σοβα­ρές εισηγήσεις υπηρεσιακών παραγόντων. Όταν οι εξοπλισμοί είτε δεν προχωρούν, ή αν προχωρούν αυτό γίνεται μόνο για την εξυπη­ρέτηση «μεσαζόντων» εταιριών οπλικών συστημάτων, όταν οι μονάδες κλείνουν η μία μετά την άλλη, όταν όσον αφορά τους μισθούς των στελε­χών, η κατάσταση πάει από το κακό στο χειρότε­ρο, όταν παραχωρούνται εκτάσεις μονάδων Ενόπλων Δυνάμεων για να χτιστούν τζαμιά, όταν απαξιώνονται οι στρατιωτικοί από την ίδια τους την πολιτική ηγεσία, όταν απαγορεύεται πλέον να έχουν άποψη και γνώμη οι αξιωματικοί μας για κάθε τι, τότε καταλαβαίνει κάνας πως δεν είναι υπερβολικό το να μιλάμε για ευτελισμό του θεσμού των Ενόπλων Δυνάμεων.

Ο στρατιωτικός δεν είναι δημόσιος υπάλληλος, όπως ο υπάλληλος της πολεοδομίας Αχαρνών, ή της ΔΟΥ Αγίων Αναργύρων. Δεν είναι εργατοπατέρας για να κατεβαίνει στο πεζοδρόμιο, αν και εδώ που έχουν έρθει τα πράγματα το είδαμε αυ­τό και από ό,τι φαίνεται θα το ξαναδούμε.

Ο στρατιωτικός, επιτελεί έναν ρόλο πολύ σημανπκό: είναι υπεύθυνος για την ασφάλεια της πατρίδας. Άρα θα πρέπει να θωρακιστεί από όλες τις απόψεις, να είναι θεσμικά καλυμμένος για να μπορεί να ανταπεξέλθει στην δύσκολη αποστολή του. Όταν τα τούρκικα αεροπλάνα παραβιάζουν το FIR Αθηνών, κάποιοι χειρι­στές  F-16 θα σηκωθούν για να αντιμετωπίσουν την τουρκική απειλή.

Τα γαλάζο ελληνικό Αιγαίο ένας κυβερνήτης μιας κανονιοφόρου είναι αυτός που στην καθημερινότητα το υπερασπίζεται αμφίβιος καταδρομέας βιώνει περισσότερο την έννοια της γης, της γης των πατέρων μας, γιατί αυτός πε­ριφρουρεί τις βραχονησίδες μας.

Θέλουμε έναν Στρατό άριστα εκπαιδευμένο, και εξοπλισμένο. Έναν Στρατό σύγχρονο αλλά που να στηρίζεται ταυτόχρονα σπς παρακαταθή­κες και τις αξίες της Φυλής και του Έθνους μας. Θέλουμε στρατιωτικούς – πολεμιστές, αλλά ταυτόχρονα σκεπτόμενους και με γνώμη, θέλουμε έναν Στρατό αντάξιο των παραδόσεων μας.

Η Τιμή της Στολής και ό,τι αυτή συμβολίζει, ήταν και θα είναι για όλους μας κάτι το υπέρτερο. Ασχετα αν κάποια, μαρξιστές αλλά και φιλελεύθεροι αυτό δεν το θέλουν και το πολεμούν.

Κάποιος είχε  πει πως το να είσαι στρατιωτικός σημαίνει πως επιτελείς το λειτούρ­γημα της θυσίας. Δεν ξεπούμε πως οι βασικοί ηγέτες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, φορού­σαν μέχρι το τέλος την στολή τους. Κάποιοι από αυτούς έφυγαν φορώντας την, υπερήφανοι σαν στρατιωτικοί.

Εφημερίδα: ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ – ΣΕΛ. 16