Τη δημιουργία ενός συγκεντρωτικού και υπουργοκεντρικού μοντέλου προωθεί το νέο νομοσχέδιο του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας για την «Υπηρεσιακή εξέλιξη και ιεραρχία των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων – Θέματα διοίκησης των Ενόπλων Δυνάμεων, στρατολογίας και συναφείς διατάξεις».

Σε ό,τι αφορά τα θέματα του προσωπικού, είναι εμφανέστατη η πολιτική απόφαση το στρατιωτικό προσωπικό να αντιμετωπιστεί ως τυπικοί «δημόσιοι υπάλληλοι».

Επιπρόσθετα, το νομοσχέδιο σε ό,τι αφορά το προσωπικό δεν αποσκοπεί να απαντήσει στο ερώτημα «τι είδους στελέχη χρειάζονται οι σύγχρονες Ένοπλες Δυνάμεις» αλλά απλώς να επιμηκύνει τη διάρκεια παραμονής στους διάφορους βαθμούς ώστε να γίνει εξίσωση με τα γενικά όρια ηλικίας όσον αφορά τη συνταξιοδότηση.

Η θεσμοθέτηση διαδικασιών όπως για παράδειγμα στις κρίσεις ή τις μεταθέσεις θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς με κάποια δόση υπερβολής ότι επιβάλλουν στον κάθε αξιωματικό να αποκτήσει τον προσωπικό νομικό του σύμβουλο.

Περιττό να σημειωθεί ότι για Ένοπλες Δυνάμεις οι οποίες αντιμετωπίζουν ισχυρότατη κύρια απειλή και παράλληλα έχουν αυξημένες διεθνείς υποχρεώσεις, είναι σε μεγάλο βαθμό επαγγελματικοποιημένες και με σοβαρές ελλείψεις στη στελέχωση, οι ρυθμίσεις αυτές υπονομεύουν όχι μόνο την εσωτερική συνοχή αλλά το ηθικό και την πειθαρχία.

Σε ό,τι αφορά τη νέα Δομή Διοίκησης των Ενόπλων Δυνάμεων είναι μόνο κατ’ επίφαση κάθετη και πλήρης αλλά στην πράξη με την ένταξη των αρχηγών των Γενικών Επιτελείων στην επιχειρησιακή αλυσίδα δημιουργείται ένα νέο ενδιάμεσο επίπεδο διοίκησης το οποίο υπονομεύει την αρχή και την ενότητα της διοίκησης τόσο στην ειρήνη όσο και στον πόλεμο και ιδιαίτερα στην κρίση όπου η αντίδραση πρέπει να είναι άμεση και κεντρική.

Όσον αφορά τα εξοπλιστικά προγράμματα ο περιορισμός του Ενιαίου Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος σε τρία έτη λαμβανομένου υπόψη του χρόνου ωρίμανσης του κάθε προγράμματος και της έναρξης υλοποίησής του, απλώς θα επιδεινώσει περαιτέρω την υπάρχουσα κατάσταση που στην πράξη έχει μετατρέψει το ΕΜΠΑΕ σε ευχολόγιο.

Σε πρακτικό επίπεδο, οι σημερινές οικονομικές δυσχέρειες στη διάθεση πιστώσεων και οι αποδεδειγμένες γραφειοκρατικές αγκυλώσεις του συστήματος αμυντικών προμηθειών θα καταστήσουν αδύνατη την εφαρμογή αυτών των προβλέψεων.

Δυστυχώς, το υπόψη νομοσχέδιο όχι μόνο δεν αντιμετωπίζει τα χρόνια προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Ένοπλες Δυνάμεις και το προσωπικό τους αλλά δημιουργεί μια νέα κατεύθυνση η οποία είναι αδιέξοδη και θα πολλαπλασιάσει τις δυσλειτουργίες και τα προβλήματα.

ΠΗΓΗ