Το βράδυ της Πέμπτης που μας πέρασε, μετά από πρόσκληση κάποιων από τους εναπομείναντες Έλληνες κατοίκους της περιοχής, βρέθηκα στην αρχή της οδού Φυλής, λίγες μόλις εκατοντάδες μέτρα μακρυά από το κέντρο της Αθήνας.

Ίσως πέρασα από μια “μαύρη τρύπα”, γιατί το σημείο στο οποίο βρέθηκα δεν είχε καμία σχέση, όχι μόνο με την εικόνα μιας ευρωπαϊκής πρωτεύουσας, αλλά και τίποτε δεν θα μπορούσε να με πείσει ότι βρισκόμαστε στο 2010 μετά Χριστόν.

Πολύ περισσότερο έμοιαζε με κάποια τριτοκοσμική πόλη, σε ένα μέρος όπου ο χρόνος έχει κολλήσει σε εποχές θρησκευτικού φανατισμού, στην ακμή του Ισλάμ. Και όχι οποιουδήποτε κομματιού του Ισλάμ, αλλά του πλέον φονταμενταλιστικού του.

Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή. Στην οδό Φυλής 10 υπάρχει ένα αρκετά μεγάλο κτήριο, τεσσάρων ορόφων και με μεγάλα παράθυρα, το οποίο όπως όλα δείχνουν ήταν κτισμένο για γραφεία. Αυτή την στιγμή όμως σε αυτό κατοικούν αρκετές δεκάδες, πάνω από 100 Σομαλοί – σίγουρα λαθρομετανάστες.

Δεν γνωρίζουμε ποιός ενοικίασε το κτήριο σε ποιόν, ούτε και γνωρίζουμε αν υπάρχει άδεια “εστιατορίου”, γιατί στο κτήριο επί της ουσίας λειτουργεί και εστιατόριο. Δεν γνωρίζω ούτε αν είναι κάποιου κοινοβιακού τύπου εστιατόρια, και το ποιά “κοινότητα” λειτουργεί στον χώρο, υποστηριζόμενη με τα χρήματα ποιού!

Αλλά αυτό που είδα ξεκάθαρα, ότι με επίκεντρο το συγκεκριμένο κτήριο, ολόκληρη η γειτονιά έχει μετατραπεί σε γκέτο Σομαλών, οι οποίοι βρίσκονται παντού. Βρίσκονται στον δρόμο, καθισμένοι στα αμάξια, καθισμένοι στο πεζοδρόμιο.

Και δεν είναι καθόλου ήρεμοι και ήσυχοι άνθρωποι. Όπως καταγγέλλουν οι κάτοικοι της περιοχής, πολύ συχνά είναι τα φαινόμενα φασαριών, ενώ ήταν μόλις πριν από λίγες ημέρες, που μια ομάδα άλλης εθνικότητας- κατά πάσα πιθανότητα Πακιστανοί – προερχόμενη από την πλατεία Βάθης επιτέθηκε στους Σομαλούς, με αποτέλεσμα να προκύψει μάχη στην οποία χρησιμοποιήθηκαν μέχρι και σπαθιά.

Το αποτέλεσμα της “μάχης” σπασμένα αμάξια αλλά και αρκετά παράθυρα περιοίκων, τα οποία το βράδυ της Πέμπτης έχασκαν ακόμη ανοιχτά.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, ακριβώς απέναντι, στην οδό Φυλής και στον αριθμό 9, λειτουργεί παράνομο τζαμί, σε ημιυπόγειο χώρο (η σχετική φωτογραφία αν και τραβήχθηκε υπό δύσκολες συνθήκες είναι χαρακτηριστική). Από αυτό το τζαμί προέρχονται κάθε πρωί, στις 4.15 ακριβώς, οι ψαλμωδίες με τις οποίες είναι αναγκασμένοι να ξυπνούν όσοι μένουν εκεί.

Πρόκειται για ένα ακόμη από τα δεκάδες – πιστεύω πάνω από 100 – παράνομα τζαμιά που λειτουργούν σε ολόκληρη την Αθήνα, με την πλειονότητα αυτών να βρίσκονται στο κέντρο.

Την ώρα που βρέθηκα στην περιοχή, μάλλον τελείωνε κάποιου είδους εκδήλωση στο παράνομο τζαμί και δεκάδες – ντυμένοι με ρόμπες – Σομαλοί Ισλαμιστές βγήκαν από το ημιυπόγειο.

Πραγματικά, δεν πίστευα ότι βρισκόμουν στην Αθήνα. Μπροστά στην συγκεκριμένη κατάσταση, ο Άγιος Παντελεήμονας, φάνταζε με παράδεισο.

Οι κάτοικοι είναι σε απελπιστική κατάσταση. Οι καυγάδες, οι φασαρίες και το εμπόριο ναρκωτικών είναι στην καθημερινή ατζέντα. Και δεν τολμούν να πούν τίποτε.

Οι περιστασιακές, τον τελευταίο μήνα – εν όψει εκλογών – παρουσίες αστυνομικών της ομάδας ΔΙΑΣ είναι απλά μια αχτίδα φωτός στο βαθύ σκοτάδι, στο οποίο ζουν. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι τρομοκρατημένοι και φοβούνται να μιλήσουν στον οποιονδήποτε. Δεν θα μπορούσα να τους κατηγορήσω.

Ψάχνοντας κάποια πράγματα για τους Σομαλούς ισλαμιστές φοβήθηκα και εγώ, που εκτέθηκα σε κάποιον ενδεχόμενο κίνδυνο. Πρόκειται ίσως για τους πλέον φανατικούς ισλαμιστές σε ολόκληρο τον κόσμο, καθώς επιδεικνύουν ιδιαίτερη σκληρότητα εναντίον αυτών που θεωρούν ως εχθρούς.

Στην χώρα τους όπου υπάρχουν ισχυρότατες οργανώσεις, έχουν απαγορεύσει μέχρι και τα καμπανάκια  στα σχολεία, που σημαίνουν το τέλος του μαθήματος, γιατί λέει παραπέμπουν στις καμπάνες των χριστιανικών εκκλησιών. Επίσης έχει απαγορευθεί η μουσική, οι ταινίες αλλά και το ποδόσφαιρο.

Το πραγματικά περίεργο ήταν, ότι ενώ είδα εκατοντάδες από αυτούς, δεν παρατήρησα ανάμεσά τους, ούτε μία γυναίκα.

Όπως μου εξήγησαν μάλλον δεν θα μπορούσαν αυτή την ώρα να βρίσκονται στον δρόμο, καθώς κάτι τέτοιο θα προσέβαλλε τους άνδρες που γυρνούν από το τζαμί.

Τα ερωτήματα που γεννήθηκαν πάρα πολλά. Η αστυνομία τι κάνει σχετικά με το παράνομο τζαμί;

Η πολεοδομία, η πυροσβεστική και όλες οι αρμόδιες υπηρεσίες, που κυριολεκτικά στραγγαλίζουν κάθε έλληνα που επιχειρεί να ανοίξει ένα μαγαζί, έχουν ελέγξει το κτήριο όπου τόσες δεκάδες άνθρωποι διαμένουν; Γνωρίζει κάποιος ποιός είναι υπεύθυνος για την λειτουργία του τζαμιού;

Έχει επισκεφθεί ποτέ κανείς, τους δύστυχους κατοίκους της περιοχής, για να δει αν επιβιώνουν; Πώς είναι η καθημερινότητά τους; Πώς είναι το να ζει κλεισμένος μέσα στο σπίτι σου, φοβούμενος να εμφανιστείς έξω από την ίδια σου την πόρτα; Ειδικά αν είσαι γυναίκα και προσβάλλεις κάποιον, με την ίδια σου την ύπαρξη;

Δημήτρης Παπαγεωργίου

ΠΗΓΗ