Του Χάρη Σαββίδη

Τα βήματα της Ελλάδας προς το Μηχανισμό Στήριξης ακολουθεί πιστά η Ιρλανδία.

Οι τιμές των ιρλανδικών ομολόγων βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση, καθώς οι επενδυτές τα ξεπουλάνε, φοβούμενοι ότι θα επωμιστούν μέρος του κόστους επικείμενης αναδιάρθρωσης. Την περασμένη εβδομάδα η απόδοση (yield) που αντιστοιχεί στην τιμή του 10ετούς τίτλου έφτασε το 9,26%.

Η απόκλιση (spread) της απόδοσης αυτής από εκείνη στα αντίστοιχα γερμανικά ομόλογα «φλέρταρε» χθες με τις 7 ποσοστιαίες μονάδες, ενώ μόλις στις 26 Οκτωβρίου ήταν μικρότερη των 4 ποσοστιαίων μονάδων.

Ακόμη πιο ανησυχητική θεωρείται η εκτόξευση του spread στους διετείς τίτλους πάνω από τις 675 ποσοστιαίες μονάδες. Γεγονός που οι αναλυτές ερμηνεύουν ως προεξόφληση στην αγορά τής στάσης πληρωμών από την Ιρλανδία την προσεχή διετία.

Γεγονός είναι ότι το ιρλανδικό Δημόσιο διαθέτει ρευστότητα ικανή να αντιμετωπίσει τις υποχρεώσεις του όχι μόνο μέχρι το τέλος του έτους, αλλά και για το α’ εξάμηνο του 2011.

Αναπόφευκτο

Το τεράστιο δημοσιονομικό έλλειμμα το οποίο από 12,5 σκαρφάλωσε στα 32%, όμως, σε συνδυασμό με την εκτόξευση του κόστους δανεισμού κάνουν τους ειδικούς να θεωρούν σχεδόν απίθανη την αποφυγή της χρεοκοπίας αν δεν υπάρξει προσφυγή στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης.

Σε δημοσκόπηση του Reuters, 20 από τους 30 αναλυτές που ρωτήθηκαν, προέβλεψαν ότι η Ιρλανδία θα προσφύγει στο Μηχανισμό εντός του 2011. Η δε μέση πρόβλεψη για τα κεφάλαια που θα χρειαστούν, είναι για 48 δισ. ευρώ.

Ο Ιρλανδός υπουργός Οικονομικών, Μπράιαν Λένιχαν, αναγκάστηκε να παραδεχθεί ότι η εκτόξευση του κόστους δανεισμού καθιστά την κατάσταση «πολύ σοβαρή».

Έσπευσε, όμως, να υποστηρίξει ότι ο διοικητής της κεντρικής τράπεζας, Πάτρικ Χόναχαν, δηλώνοντας ότι η προσφυγή του ΔΝΤ δεν θα οδηγήσει σε περισσότερο επώδυνα μέτρα εκείνων που έχουν ήδη ληφθεί, δεν ετοίμαζε το έδαφος για μία τέτοια εξέλιξη.

Λίγο νωρίτερα, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζοσέ Μανουέλ Μπαρόζο, υποστήριζε ότι «στην Ε.Ε. και την Ευρωζώνη διαθέτουμε όλα τα αναγκαία εργαλεία προκειμένου να παρέμβουμε όπως χρειασθεί».

Έσπευσε, όμως, να προσθέσει ότι δεν έχει ζητηθεί βοήθεια από την πλευρά της Ιρλανδίας. Δεν είναι, δηλαδή, μόνο οι αγορές που επαναλαμβάνουν τη στάση που ακολούθησαν την άνοιξη απέναντι στα ελληνικά ομόλογα αλλά και οι κορυφαίοι παράγοντες της Ε.Ε. υιοθετούν παρόμοια στάση.

Οι διαφορές με την Ελλάδα

Εκείνο που διαφέρει από την περίπτωση της Ελλάδας είναι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Ιρλανδίας.

Η οικονομία που μέχρι πρόσφατα οι αναλυτές αποκαλούσαν «κέλτικο τίγρη», όχι μόνο δεν έχει τις διαρθρωτικές αδυναμίες που καταλογίζονται στην ελληνική, αλλά και έσπευσε να λάβει μέτρα λιτότητας αμέσως μόλις ξέσπασε η παγκόσμια κρίση.

Πρόσφατα, μάλιστα, η κυβέρνηση παρουσίασε νέο πακέτο μέτρων, που αποσκοπεί στην εξοικονόμηση 15 δισ. ευρώ μέσω περικοπών δαπανών και αυξήσεων φόρων.

Χαρακτηριστική, δε, της λογικής που ακολούθησε όλα αυτά τα χρόνια το Δουβλίνο, είναι ότι ακόμα και σε αυτές τις συνθήκες επιμένει να διατηρεί σε προκλητικά χαμηλά επίπεδα το συντελεστή φορολόγησης των εταιρικών κερδών.

Ουσιαστικά οι φορολογούμενοι στην Ιρλανδία καλούνται σήμερα να πληρώσουν τη διάσωση των μεγάλων τραπεζών (σε αυτήν οφείλονται τουλάχιστον 25 από τις 32 ποσοστιαίες μονάδες του ελλείμματος στο φετινό προϋπολογισμό), γεγονός που ενισχύει την αντίθεση των πολιτών στα προωθούμενα μέτρα.

Αυτό το αντιλαμβάνεται η αντιπολίτευση και καλεί την κυβέρνηση να προχωρήσει σε εκλογές.

Κάτι που ίσως συμβεί έτσι κι αλλιώς το προσεχές διάστημα, καθώς η κυβερνητική πλειοψηφία είναι μόλις 2 βουλευτές.

Καθώς μια νέα κυβέρνηση πιθανότατα θα αναδειχθεί με δέσμευση να μη λάβει νέα μέτρα λιτότητας, η Ιρλανδία δύσκολα θα καταφέρει να αποφύγει τη χρεοκοπία αν δεν προσφύγει στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης.

Το μεγάλο ερώτημα είναι εάν, σε αντίθεση με την περίπτωση της Ελλάδας, η Ιρλανδία είναι η πρώτη οικονομία όπου θα εφαρμοστεί το γερμανικό αίτημα να επωμιστούν και ιδιώτες επενδυτές μέρος του κόστους διάσωσης.

Σίγουρα δεν είναι τυχαίο ότι το Δουβλίνο ζήτησε επισήμως από το Βερολίνο να αποσαφηνίσει τα σχέδια που έχει κατά νουν περί ελεγχόμενης χρεοκοπίας.

πηγη