Σε άνευ όρων σπόνσορα της ένταξης της νεοθωμανικής Τουρκίας στην Ε.Ε. έχει μετατραπεί η χώρα μας με τις πρωτοβουλίες, προφανώς στο πλαίσιο της γενικότερης κυβερνητικής πολιτικής «κατευνασμού», του υπουργού Εξωτερικών!

Χωρίς να υπάρχει λόγος και τη στιγμή που η γείτονα χώρα είναι σε δύσκολη θέση με την ενταξιακή της πορεία στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ)να έχει βαλτώσει, εξαιτίας της άκαμπτης και αντίθετης στο κοινοτικό κεκτημένο πολιτικής της, έρχεται ο Δημήτρης Δρούτσας και προσφέρει «δεκανίκι» σωτηρίας, σχεδόν… «παρακαλώντας»  τους εταίρους στην Ένωση να διοργανωθεί Σύνοδος Κορυφής Τουρκίας – Ευρωπαϊκής Ένωσης!

Η κυβέρνηση, αλλά και μεγάλο τμήμα του πολιτικού κόσμου της χώρας, φαίνεται πως αντιλαμβάνεται το αδιέξοδο της πολιτικής που ασκήθηκε όλα αυτά τα χρόνια, με αποτέλεσμα να έχει καταντήσει (κυριολεκτικά – για κατάντια πρόκειται) «βασιλικότερη του βασιλέως»! Έχουν φθάσει να επιθυμούν την τουρκική ένταξη στην Ε.Ε. περισσότερο από τους ίδιους τους Τούρκους, για τον πολύ απλό λόγο ότι αυτό βολεύει τις στερεοτυπικές τους πεποιθήσεις!

Εξακολουθούν να «παραμυθιάζονται», ότι σε περίπτωση ένταξης της Άγκυρας στην Ε.Ε. τότε θα τελειώσουν ως δια μαγείας τα προβλήματα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, θα επικρατήσει γαλήνη και ηρεμία στο Αιγαίο (άποψη που επίσημα εκφράζει ο νεο-οθωμανός Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου), και θα μπορέσουν αναπόσπαστοι να εφαρμόσουν «κοινωνική πολιτική», αφού όπως πιστεύουν, για το κατάντημα της χώρας στο οποίο φέρουν κολοσσιαία ευθύνη οι ελληνικές πολιτικές ηγεσίες, φταίνε οι αμυντικές δαπάνες!

Φάρμακο δηλαδή, «διά πάσαν νόσον και πάσα… μαλακίαν» που λέει και η Εκκλησία…

Ούτε που ενδιαφέρονται να δουν τα άκρως διδακτικά παραδείγματα σειράς χωρών που την ανάγκη για υψηλές αμυντικές δαπάνες τη μετέτρεψαν σε ευκαιρία ανάπτυξης, με την εγχώρια αμυντική βιομηχανία να αποτελεί ατμομηχανή της οικονομίας!

Το χειρότερο όμως είναι, ότι η ανιστόρητη και επικίνδυνη ψευδαίσθησή τους ότι θα τελειώσουν όλα τα προβλήματα και ότι επιτέλους, «το Αιγαίο θα ανήκει στα ψάρια του» (!) αποδεικνύει την ακαταλληλότητά τους να κυβερνούν, αφού δεν αντιλαμβάνονται τα στοιχειώδη των διεθνών σχέσεων… από καταβολής κόσμου (!) παρά του βαρύγδουπους σχετικούς τίτλους σπουδών που διαθέτουν!

Είναι εντελώς ανίκανοι να αντιληφθούν ότι η χώρα μας βρίσκεται σε ένα γεωπολιτικό – γεωστρατηγικό σταυροδρόμι τριών ηπείρων, το οποίο μάλιστα δείχνει να μετατρέπεται σε ενεργειακό «Ελ Ντοράντο»! Αντ’ αυτού, ως… υπερδραστήριοι έφηβοι επιμένουν στις διεθνιστικές και άκρως αντιεπιστημονικές ονειρώξεις τους για την ειρήνη στο Αιγαίο, τα καραβάκια που θα αρμενίζουν, και προφανώς τους εαυτούς τους… στη Μύκονο να ασκούνται στο αγαπημένο τους σπορ, τις δημόσιες σχέσεις. Έλα όμως που δεν κυβερνιούνται έτσι οι χώρες.

Είναι οι ίδιοι που ολιγωρώντας – ή μήπως σκόπιμα; – απέφυγαν να προβούν σε συμφωνία με την Κυπριακή Δημοκρατία για τον καθορισμό των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών (ΑΟΖ) και την εκμετάλλευση των υποθαλάσσιων φυσικών πόρων, αφού προτιμούν να συνδιαλέγονται με την Τουρκία, παρά με την Κύπρο. Εν ολίγοις, και επειδή οφείλουμε όλοι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας απέναντι στις εξελίξεις, ανήκουν στα πρόσωπα εκείνα που αρνούνται να αντιληφθούν ότι ΟΙ ΚΥΠΡΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ και τους αντιμετωπίζουν με τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπίζουν κάθε άλλη χώρα στο πλαίσιο των διμερών σχέσεων. Η έννοια «ελληνισμός», δεν τους λέει απολύτως τίποτε και δικαίωμά τους. Από την άλλη όμως, είναι υποχρέωση των Ελλήνων πολιτών να αντιληφθούν τον ρόλο τους και να τους στείλουν στα αμφιθέατρα των πανεπιστημίων να δίνουν διαλέξεις σε χαχόλους, αναπτύσσοντας τις ηλίθιες ιδεοληπτικές τους θεωρίες που έχουν φέρει (βλ. καταντήσει) την Ελλάδα στο σημερινό της χάλι.

Οι άνθρωποι αυτοί έχουν αποφασίσει ότι για να αντιμετωπίσουν τα προσωπικά τους ιδεοληπτικά συμπλέγματα και τις φοβίες τους, θα ήταν εθνικά επωφελές να επιστρέψουμε υπό τον έλεγχο της «Υψηλής Πύλης» να καταστούμε επιτέλους δορυφόροι της υπέρ-φιλόδοξης Τουρκίας (κάτι που πρέπει να είναι απολύτως σεβαστό, εφόσον οι άνθρωποι καλά κάνουν και σέβονται τα εθνικά τους συμφέροντα…).

Είναι αξιοπερίεργη η στάση του λαλίστατου κατά τα άλλα Θεόδωρου Πάγκαλου, ο οποίος οφείλει κάποια στιγμή να μας εξηγήσει, εάν συμμερίζεται όλη αυτή την αντίληψη περί ελληνοτουρκικών την οποία υπηρετεί η κυβέρνηση της οποίας είναι μέλος. Αιδώς Αργείοι…

Πάλι καλά που ξύπνησε η Ν.Δ.

Ευτυχώς που λειτούργησαν τα αντανακλαστικά του αντιπροέδρου της Ν.Δ., παλαιού διπλωμάτη, Δημήτρη Αβραμόπουλου, ο οποίος αν και ποτέ δεν διακρίθηκε για τη σκληρότητα των θέσεών του στα ελληνοτουρκικά – κάτι που δίνει επιπλέον αξιοπιστία στην παρέμβασή του – κατήγγειλε τις πρωτοβουλίες Δρούτσα. Προέβη λοιπόν στην κάτωθι δήλωση:

«Βιαστικά και ανεξήγητα ο Υπουργός Εξωτερικών κ. Δημήτρης Δρούτσας πρότεινε τη σύγκληση Συνόδου Κορυφής Ε.Ε. – Τουρκίας, χωρίς να αναλογίζεται ότι η πρωτοβουλία του αυτή ενισχύει τον γεωστρατηγικό ρόλο της γειτονικής χώρας, έστω και σε επίπεδο εντυπώσεων, σε μια στιγμή που είναι σε εξέλιξη σοβαρότατες διεργασίες που καθορίζουν τον συσχετισμό δυνάμεων στην περιοχή μας. Η χώρα μας στηρίζει την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας, κάτω από τους απαράβατους όρους του σεβασμού στις ευρωπαϊκές αρχές και αξίες και το κοινοτικό κεκτημένο, θυμίζοντας πάντα ότι τα τουρκικά στρατεύματα κατοχής εξακολουθούν να βρίσκονται στην Κύπρο, συνιστώντας πρόβλημα και εμπόδιο για τη θετική έκβαση αυτής της πορείας. Καλούμε τον Υπουργό Εξωτερικών να ενημερώσει άμεσα την Βουλή, τόσο για τους λόγους της πρωτοβουλίας αυτής με την οποία η Ελληνική κυβέρνηση απομακρύνεται από τις πάγιες και διαχρονικές θέσεις της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, όσο και για το περιεχόμενο των παρασκηνιακών διαβουλεύσεων με την Τουρκία».

Είμαστε ειλικρινά πολύ περίεργοι να δούμε τη στάση του κόμματος της μείζονος αντιπολίτευσης στη Βουλή….Βέβαια η μονότονη επανάληψη της υποστήριξης της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας, δείχνει ότι η ιδεοληψία και τα στερεότυπα διαχέονται και σε άλλους πολιτικούς χώρους πλην του κυβερνητικού.

Σε μια προσπάθεια μετριασμού των προβλέψιμων αντιδράσεων, ακολούθησε ομιλία του Δ. Δρούτσα στην οποία εμφανιζόταν… σκληρός, προειδοποιώντας ότι αν μέχρι το πρώτο εξάμηνο του 2011 δεν υπάρξουν αποτελέσματα, τότε η Αθήνα θα θυμώσει και θα αλλάξει πολιτική! Περιττεύει νομίζουμε να κάνουμε μάθημα περί του όρου ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ στη διεθνή πολιτική. Όχι διότι το αντιλαμβάνονται, αλλά διότι δεν επιθυμούμε να χάσουμε τα λόγια μας…

Από την άλλη πλευρά η ελληνική πολιτική τάξη φαίνεται να μην αντιλαμβάνεται ούτε τη δυσχερή θέση της χώρας μας (παρά το γεγονός ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχει επανειλημμένα αναδείξει την αντανάκλαση των οικονομικών δουλειών στην εθνική μας κυριαρχία και ισχύ), ούτε να συνειδητοποιούν την εικόνα της ακμάζουσας πληθυσμιακά και κοινωνικά Τουρκίας η οποία έχοντας πλήρη αυτοπεποίθηση και εμπιστοσύνη στις δυνάμεις της πλέον έχει αρχίσει ανοικτά να διεκδικεί τη θέση της όχι μόνο ως περιφερειακή αλλά και ως μία από τις μεγάλες δυνάμεις στον κόσμο και να υλοποιεί την ανατροπή του status quo στην Ανατολική Μεσόγειο που έχει προκύψει στη βάση συνθηκών όπως αυτή της Λωζάνης.

Η τακτική του «καρότου» (χωρίς φυσικά το μαστίγιο), έχει αποδειχθεί πολλάκις ότι κατ’ ουσία ενθαρρύνει τις αναθεωρητικές και νεο-ιμπεριαλιστικές τάσεις των ανερχόμενων δυνάμεων.

Defence-point