Την ώρα που η Ελλάδα αγκομαχά να μεταρρυθμίσει στοιχειωδώς τους σιδηροδρόμους της, η Τουρκία κινείται με ταχύτητες του 21ου αιώνα…

Όπως έγινε γνωστό, στην Τουρκία λήφθηκε η απόφαση δημιουργίας εκατό σταθμών τραίνων, σε όλη τη χώρα, ως μέρους του προγράμματος δημιουργίας σιδηροδρομικού δικτύου υψηλής ταχύτητας.

Ήδη λειτουργεί η σύνδεση Άγκυρας – Δορυλαίου (Εσκίσεχιρ) από πρόπερσι και πρόσφατα δημιουργήθηκε το υπερταχύ δίκτυο Άγκυρας – Ικονίου του οποίου οι σταθμοί ετοιμάζονται, ενώ δημοπρατούνται και άλλες συνδέσεις.

Στη χώρα μας, αντιθέτως, οι κυβερνήσεις έβαζαν τους υπεράριθμους «πολύχρωμους» στις ΔΕΚΟ, μεταξύ των οποίων είναι και ο ΟΣΕ, αδιαφορώντας για τη χαμηλή παραγωγικότητα (ούτε πρόγραμμα αγοράς εισιτηρίου μέσω διαδικτύου δεν κατάφεραν να στήσουν) και τους αδικαιολόγητα υψηλούς μισθούς των «πατρικίων» του δημοσίου τομέα…

Τώρα στην προσπάθειά της η κυβέρνηση να αλλάξει τη μορφή του τερατουργήματος που δημιούργησε με τη σύμφωνη γνώμη κι άλλων πολιτικών δυνάμεων, βρίσκεται αντιμέτωπη με τον εαυτό της.

Κάτι αντίστοιχο με την τουρκική «σιδηροδρομική επανάσταση» δεν αναμένεται στην Ελλάδα, σε κανέναν τομέα, γιατί οι αποφάσεις της πολιτικής ηγεσίας είναι καθαρά φοροεισπρακτικές και όχι αναπτυξιακές. Τι γίνεται άραγε με τις περίφημες συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα; Γιατί κάποιοι «αγχώνονται» για την αγορά του αυτοκινήτου στην Ελλάδα, τη στιγμή που δεν παράγουμε αυτοκίνητα;

Γιατί, για παράδειγμα, δημοσιογράφοι και πολιτικοί δε δείχνουν το ίδιο «άγχος» για τη χαμηλή γεωργική παραγωγικότητα και τις εξαγωγές γεωργικών προϊόντων; Γιατί δε μιλάνε για τη χαμηλή παραγωγικότητα στους τομείς υψηλής τεχνολογίας; Τους αφιερώνουμε λοιπόν το άρθρο αυτό για να θυμόμαστε την κουτοπονηριά κάποιων ατόμων χαμηλού μορφωτικού επιπέδου τους οποίους τοποθετήσανε σε θέσεις κλειδιά της κοινωνίας μας.

Defence-point.gr