Είναι ν΄απορεί κανείς με την αδιοφορία (;) ή την υπομονή (;) τουλάχιστον δύο υπουργών της κυβέρνησης που κατάγονται και εκλέγονται στη Θράκη. Αναφερόμαστε στους κ.Πεταλωτή και Ξυνίδη.

Οι προκλήσεις των “σκληρών προξενικών κύκλων” της περιοχής ξεπερνούν κάθε όριο και σε οποιαδήποτε άλλη οργανωμένη χώρα θα είχαν υπάρξει σοβαρές αντιδράσεις και επιπτώσεις.

Αλλά εδώ είναι Ελλάδα!

Τελευταίο παράδειγμα που δείχνει ότι το μέτρο έχει χαθεί στη Θράκη είναι η ανακοίνωση (!!!) ενός δημοσιογράφου,

Το όνομά του Αμπντουλχαλίμ Ντεντέ. Ασφαλώς γνωστός στους κ.Ξυνίδη και Πεταλωτή.

Ο κ.Ντεντέ λοιπόν εξέδωσε …ανακοίνωση -ως τι άραγε;- στην οποία μας …μαλώνει γιατί έχουμε το θράσος να γιρτάζουμε στις 14 Μαίου την απελευθέρωση της Θράκης από τον Ελληνικό Στρατό. Διαβάστε και θαυμάστε θράσος και επίδειξη αλαζονείας:

Και εσύ Βρούτε ;
Για χρόνια συνεχίζουμε να αρπαζόμαστε με αρμόδιους από τον δήμο, την νομαρχία και την περιφέρεια
Η 14η Μαίου δεν αποτελεί απελευθέρωση της Θράκης. Ο Ελληνικός στρατός δεν απελευθέρωσε την Θράκη.

Προσαρτήθηκε στην Ελλάδα μετά από σχετική απόφαση του λαού της Θράκης (Τούρκοι, Ρωμιοί, Αρμένιοι, Εβραίοι).

Παρατηρείται ότι δεν δώσατε ως Σύλλογος Επιστημόνων Μειονότητας την δέουσα σημασία σε αυτό το ευαίσθητο θέμα και γίνεστε και εσείς οχήματα της προπαγάνδας του ελληνικού κράτους…

Αυτό το ιστορικό γεγονός είναι ανάγκη να επανορθωθεί από τον δήμο, και το να μετέχετε και εσείς σε εκδηλώσεις υπό τον τίτλο ¨Ελευθέρια Θράκης¨ αποτελεί τουλάχιστον προσβολή στην ιστορία μας.

Ζητώ να επανορθώσετε το λάθος που ασυνείδητα κάνατε στην πρόσκληση σας, και πιστεύω πως η πιο σωστή εκ μέρους σας κίνηση  θα ήταν να ζητήσετε την ίδια επανόρθωση από τον δήμο, και να μην μετάσχετε για όσο καιρό δεν επανορθώνεται αυτό.
ABDÜLHALİM DEDE

Πέραν όλων των άλλων είναι και ανιστόρητος. Συνεπώς το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να του υπενθυμίσουμε την ιστορία. Εκτός αν έχει την απαίτηση να την ξαναγράψουμε.

Υπάρχουν -δυστυχώς- πολλοί πρόθυμοι στην Αθήνα,όπως ξαναδιαπιστώσαμε πρόσφατα:

“Η 14η Μαΐου του 1920 μας υπενθυμίζει με τον καλύτερο τρόπο το απαράβατο δικαίωμα των λαών να δημιουργούν ελεύθερα την ιστορία τους και να επιλέγουν τον χαρακτήρα του πολιτισμού τους.

Μας υπενθυμίζει ακόμη, το απαράβατο δικαίωμά τους στην ειρήνη και στα αγαθά της.

Μετά το τέλος του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου στις 27 Νοεμβρίου 1919 υπογράφηκε η Συνθήκη του Νεϊγύ μεταξύ των νικητριών δυνάμεων και της Βουλγαρίας, σύμφωνα με την οποία, η Βουλγαρία υποχρεώθηκε μεταξύ άλλων, στην παραίτησή της από όλα τα κυριαρχικά της δικαιώματα επί της Δυτικής Θράκης και με την υποχρέωση να αναγνωρίσει εκ των προτέρων τις μεταγενέστερες αποφάσεις.

Κάποτε όμως θα’ ρθει η 14η ΜΑΪΟΥ 1920. Η απελευθέρωση!
Η 9η Μεραρχία Σερρών, η οποία βρισκόταν στην κοιλάδα του Νέστου, με διοικητή τον Επαμεινώνδα Ζυμβρακάκη, θα καταλάβει τις διαβάσεις προς τη Βουλγαρία και θα συγκεντρωθεί στη Γκιουμουλτζίνα (Κομοτηνή).

Μια νηοπομπή, από είκοσι δύο φορτηγά πλοία, αποβιβάζει τη Μεραρχία Ξάνθης, με διοικητή το στρατηγό Κωνσταντίνο Μαζαράκη-Αινιάν, στο Δεδέ-Αγάτς.

Γίνεται η υποστολή της γαλλικής σημαίας και η έπαρση της ελληνικής.

Ο αστυνομικός διευθυντής Κ. Δανιήλ παραδίδει την πόλη.

Άνθρωποι αγκαλιασμένοι παρελαύνουν μπροστά από τα σπίτια. Και θα παρελαύνουν εσαεί στις 14 Μαΐου.

Τον Ιούλιο του ίδιου χρόνου, με τη Συνθήκη των Σεβρών, η Θράκη προσαρτάται οριστικά στην Ελλάδα.

Οι Θρακιώτες μαθαίνουν το πολυπόθητο γεγονός στις 30 Ιουλίου 1920 από το εξής τηλεγράφημα του ίδιου του Βενιζέλου προς τον κυβερνητικό αντιπρόσωπο της Θράκης: « Χαίρω μεγάλως αγγέλων υμίν ότι σήμερον εβδόμην επέτειον Συνθήκης Βουκουρεστίου υπεγράφη συνθήκη ειρήνης μετά Τουρκίας, δι’ ης αι κυριότεραι σύμμαχοι δυνάμεις μεταβίβασαν ημίν Δυτικήν Θράκην».

Το νόημα της σημερινής Επετείου είναι το χρέος μας να μη λησμονούμε την ιστορία μας και να αποτίουμε φόρο τιμής στους πρωταγωνιστές της.”

tourkikanea.gr/