Του ΓΙΑΝΝΗ ΝΤΟΥΝΙΑΔΑΚΗ
Υποναυάρχου ε.α
Μέλους ΚΕΘΑ

Το ερώτημα που κυριάρχησε στη σχετική διελκυστίνδα μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, ήταν τι είχε και τι έχασε από τη δομή του ΝΑΤΟ η χώρα.

Ο υπουργός μας ενημέρωσε, ότι κάθε μονάδα που παρείχε η χώρα στο ΝΑΤΟ στη προηγούμενη δομή, δηλαδή το CAOC, το NDCGR, το ΚΕΝΑΠ θα προσθέταμε εμείς τα πολεμικά μας πλοία και αεροσκάφη τη βάση στη Σούδα στο Άκτιο, αλλά και αεροδρόμια, λιμάνια, δρόμοι, όλα, θα εξακολουθήσουν να παρέχονται στη συμμαχία.

Από την πλευρά της μείζονος αντιπολίτευσης τονίστηκε η μείωση της ελληνικής συνεισφοράς στο επίπεδο διοίκησης του ΝΑΤΟ σε αντίθεση με την Τουρκία.

Η διαφορά μεταξύ προηγούμενης και νέας δομής είναι στο επίπεδο της διοικητικής αλυσίδας του ΝΑΤΟ, που ανήκουν οι ελληνικές μονάδες.

Δεν θα έχουν δηλαδή τις όποιες διοικητικές ευθύνες είχαν πριν, αλλά και δεν πρόκειται να πάψουν να παρέχονται στο ΝΑΤΟ, περίπτωση κατά την οποία (εφόσον έπαυαν να παρέχονται) θα μπορούσε να προκύψει και κάποιο έστω οικονομικό όφελος για τη χώρα.

Το βασικό όμως ερώτημα που μπαίνει, είναι, αν θα μειωθούν οι τριβές στο Αιγαίο με την νέα δομή, ερώτημα, που ο καθένας από κυβέρνηση και αντιπολίτευση απαντά κατά το δοκούν!

Η ιστορία έχει δείξει, ότι κάθε τουρκική διεκδίκηση στο Αιγαίο βρίσκει ανταπόκριση και θετική αντιμετώπιση από την νατοϊκή διοίκηση στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο ανεξάρτητα από το επίπεδο συμμετοχής των χωρών στη διοίκηση του ΝΑΤΟ.

Η συμμαχία έχει πάρει το μέρος της Τουρκίας στις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο από το ’74 και μετά, ανεξάρτητα αν η γειτονική χώρα ή η δική μας είχαν νατοϊκά στρατηγεία ή όχι!

Να θυμίσουμε δυο νατοϊκούς Γενικούς Γραμματείς που οι αποφάσεις τους έχουν μείνει ιστορικές: ο Ρότζερς για τις συνθήκες επανένταξης της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ μετά την απομάκρυνση από το στρατιωτικό σκέλος το ’74 και Λούνς για την αποστρατιωτικοποίηση της Λήμνου.

Πιο πρόσφατα η νατοϊκή «πολιτική για τα νησιά του Αιγαίου» («Aegean Islands Guidance Policy»), που εκδόθηκε από τον επιτελάρχη του Ανώτατου Στρατιωτικού Διοικητή στην Ευρώπη (SACEUR) το 2006, καθόριζε κατ’ απαίτηση της Τουρκίας τα «αποστρατιωτικοποιημένα» νησιά του Αιγαίου, να μη συμπεριλαμβάνονται σε ασκήσεις του NATO και απαγόρευε τις πτήσεις αεροσκαφών πάνω από τα νησιά αυτά (χωρίς να εξαιρεί τα ελληνικά.).

Σύνοψη ανάλογων περιστατικών αναφέρονται στην ιστοσελιδα της ΚΕΘΑ (http://www.ketha.gr/artha.html) στο άρθρο «Αιγαίο – Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος ξεπουλήματος» Μάιος 2009.

Το ότι με βάση τις αποφάσεις για την νέα δομή διοίκησης του ΝΑΤΟ το στρατηγείο «Α» του ΝΑΤΟ φεύγει από την Τουρκία και θα πάει το «Β» (σημαντικό χερσαίο στρατηγείο), δεν πρόκειται να αλλάξει για παράδειγμα την τουρκική τακτική παραβάσεων και παραβιάσεων στον εναέριο χώρο του Αιγαίου ή την στάση της σχετικά με την δυνατότητα αύξησης της χωρικής θάλασσας όπως έχει δικαίωμα η Ελλάδα με βάση το διεθνές δίκαιο της θάλασσας.

Και δεν πρόκειται να αλλάξει η τουρκική τακτική και για τον λόγο, ότι σ’ αυτούς τους τομείς βρίσκει την συμπαράσταση του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ αφού για τα συμφέροντά τους αποτελεί σημαντικό κομβικό κράτος στη περιοχή, αλλά και διότι ΗΠΑ, ΝΑΤΟ – δυτικοευρωπαίοι και λοιποί έχουν ταυτόσημες απόψεις με την Τουρκία στα θέματα του Αιγαίου!

Ίσως … το μονο που θα αλλάξει είναι να μη «κινδυνεύουμε» να δούμε αεροπόρο τούρκο διοικητή στο έδαφος της χώρας για θέματα ΝΑΤΟ (!). Μπορεί όμως να δούμε τούρκο διοικητή του στρατού ξηράς στα πλαίσια των δραστηριοτήτων του πρώην Γ΄ σώματος στρατού.

Χωρίς να περιοριζόμαστε σε ευχολόγια, το μόνο που μπορούμε να ευχηθούμε προς το παρόν είναι, η όποια αλλαγή στη δομή του ΝΑΤΟ, να μη σημαίνει, ότι θα αρχίσει μια νέα φάση τουρκικών διεκδικήσεων σε νατοϊκό πλαίσιο και υπό νατοϊκό μανδύα και στήριξη στο φάσμα ενδιαφέροντος πλέον του στρατού ξηράς συμπληρώνοντας εκείνες, που προβάλει η γειτονική χώρα τόσα χρόνια στον αέρα και στη θάλασσα.

πηγη