Όπως κατ’ επανάληψη είχαμε προβλέψει πέρυσι η κύρια επίθεση κατά της Ευρώπης (η πρώτη επίθεση έγινε κατά Ελλάδας, Ιρλανδίας, Πορτογαλίας) θα γίνονταν μέσω Ισπανίας και Ιταλίας αφού οι δύο αυτές χώρες και πολύ μεγάλες οικονομίες είναι και ταυτόχρονα ασθενείς και μη ανταγωνιστικές.

Και βεβαίως ιδιαίτερα υπερχρεωμένες.

Άρα όποιος θέλει να πλήξει καίρια την Ευρωζώνη αρκεί να αυξήσει τα επιτόκια δανεισμού των δύο αυτών χωρών έτσι ώστε να παραλύσει τις οικονομίες τους αφού το υπέρογκο χρέος τους θα αυξάνεται ολοένα από τον υψηλό τόκο.

Αυτό ακριβώς και γίνεται.

Οι περιβόητες αγορές (οι οποίες παραδόξως έχουν μια ιδιαίτερη προτίμηση να υποβαθμίζουν Ευρωπαϊκές οικονομίες) ανεβάζουν συνεχώς τα επιτόκια δανεισμού της Ιταλίας, της Ισπανίας αλλά και της Γαλλίας.

Σκεφθείτε ότι οι χώρες αυτές δανείζονταν μέχρι πρότινος με 2.5% και τώρα δανείζονται με 6% (!) (όχι ακόμα η Γαλλία, άλλα φαίνεται ότι οι αγορές την κρατάνε ως εφεδρεία για το τελικό χτύπημα κατά της Ευρωζώνης.)

Για να καταλάβετε τι σημαίνει αυτό στη πράξη πάρτε το ιταλικό χρέος που ξεπερνά τα 2 τρισεκατομμύρια δολάρια (!) (για την ακρίβεια 2,055,000,000,000.). Με 2.5% επιτόκιο η Ιταλία πρέπει (όπως έκανε μέχρι τώρα) να πληρώνει κάθε χρόνο 50 δισεκατομμύρια δολάρια (50,000,000,000) τόκους.

Τώρα με 6% επιτόκιο η Ιταλία θα πρέπει να πληρώνει κάθε χρόνο 120 δισεκατομμύρια δολάρια (120,000,000,000) τόκους. Δηλαδή 70 δισεκατομμύρια δολάρια περισσότερο τόκο κάθε χρόνο (!!!).

Εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι η Ιταλική οικονομία είναι αδύνατον να αντέξει. Πόσο μάλλον που η οικονομία της Ιταλίας έχει χάσει τα τελευταία χρόνια σε παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα  έχοντας και αυτή εκθρέψει έναν τεράστιο  γραφειοκρατικό Δημόσιο τομέα διεφθαρμένο και σπάταλο.

Το ίδιο αν και σε μικρότερο βαθμό συμβαίνει με την Ισπανία.

Εάν λοιπόν ‘οι αγορές’ κατορθώσουν να φτάσουν στα πρόθυρα χρεοκοπίας τις δυο αυτές μεγάλες Ευρωπαϊκές οικονομίες  τότε είναι βέβαιο ότι η συνέχιση της ευρωζώνης όπως την ξέρουμε σήμερα τίθεται σε αβεβαιότητα.

Η Γερμανία και οι άλλες υγιείς ‘γερμανικές’ οικονομίες (Ολλανδία, Αυστρία, Φιλανδία) θέλουν να στηρίξουν το σημερινό μέγεθος της Ευρωζώνης και φυσικά είναι αντίθετες σε μια  μικρότερη  (και βεβαίως υγιή) Ευρωζώνη.

Για τον απλούστατο λόγο ότι αν περιοριστεί η Ευρωζώνη μόνο σε αυτές τότε το Ευρώ θα ανατιμηθεί τόσο πολύ (λόγω υγείας) που θα καταστρέψει της οικονομίες τους μέσω της μεγάλης μείωσης των εξαγωγών τους.

Όμως την ίδια καταστροφή θα πάθουν και στην περίπτωση που αποφασίσουν πλατιά και ανοιχτά να βοηθήσουν τις υπερχρεωμένες χώρες κάνοντας για παράδειγμα τα χρέη τους Ευρωπαϊκό χρέος (εκδίδοντας δηλαδή Ευρωομόλογα).

Στη περίπτωση αυτή και οι υγιείς οικονομίες της Ευρώπης θα αναγκαστούν να δανείζονται στο εξής με υψηλά επιτόκια.

Η Γερμανία δηλαδή δεν θα μπορεί να δανείζεται με 2% ή 2.5% αλλά θα αναγκαστεί να δανείζεται με 4% και 5% (αφού πλέον θα έχει αναλάβει και το χρέος των ασθενών οικονομιών).

Άρα θα αρχίζει να τρίζει και η κεντρική κολόνα στήριξης του Ευρωπαϊκού οικονομικού οικοδομήματος.

Γι’ αυτό η μόνη λύση είναι να εξυγιανθούν όσο το δυνατόν γρηγορότερα οι υπερχρεωμένες οικονομίες της Ευρώπης.

Να σταματήσουν να παράγουν ελλείμματα και να αυξήσουν την ανταγωνιστικότητά τους. Να αντιγράψουν δηλαδή το μοντέλο λειτουργίας και ανάπτυξης της Γερμανίας και της Ολλανδίας.

Το μόνο μοντέλο οικονομίας που σε θωρακίζει απέναντι σε όλες τις αγορές, σε όλους τους οίκους αξιολόγησης, σε όλους τους εχθρούς σου. Δηλαδή πρέπει να εφαρμόσουν από αύριο κιόλας το ‘Ελληνικό Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Εξυγίανσης’ και η Ιταλία, η Ισπανία και η Γαλλία.

Εκτός βεβαίας αν είσαι Πλανητάρχης. Τότε είσαι εξορισμού θωρακισμένος και δεν χρειάζεσαι να λάβεις κανένα μέτρο για να αντιμετωπίσεις τις αγορές. Γιατί αυτές απλά δεν τολμούν.

Πέτρος Δίπλας

elora