Παναγιότατε,
Κύριε Πρόεδρε της Διεθνούς Έκθεσης,
Κύριοι εκπρόσωποι των οικονομικών και κοινωνικών εταίρων,
Κυρίες και κύριοι,
Θα ήθελα να ξεκινήσω με δύο ερωτήματα.
Ερώτημα πρώτο: υπάρχει Έλληνας, που δεν πιστεύει ότι μπορούμε; Ότι θα τα καταφέρουμε; Πιστεύει κανείς ότι η Ελλάδα δεν έχει πλουτοπαραγωγικές πηγές, ανθρώπινο δυναμικό και σημαντικές προοπτικές; Είμαι σίγουρος ότι δεν υπάρχει κανείς.
Ερώτημα δεύτερο: υπάρχει κάποιος που να μην κατανοεί ότι, εδώ και καιρό, αντί να αξιοποιούμε τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα, με αμεριμνησία χτίζαμε παλάτια στην άμμο; Ότι ξεχάσαμε τον συνάνθρωπό μας, την αξία της συλλογικής προσπάθειας, ότι ιδιωτεύσαμε; Και ότι με αυτό τον τρόπο, άθελά μας, υπονομεύσαμε το μέλλον μας, αλλά και την αυτοδυναμία μας;