Του Γιώργου Χαρβαλιά       

Σε εξαιρετικά επισφαλή διαδικασία εξελίσσεται το πολυδιαφημισμένο «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων, που έσπευσε να χειριστεί προσωπικά ο κ. Λουκάς Παπαδήμος, πριν καν αποκτήσει τυπική νομιμοποίηση στο αξίωμα του πρωθυπουργού.

Ερμηνεύοντας σύμφωνα με τα δικά τους γούστα, την κατ΄αρχήν συμφωνία με την Μέρκελ και τον Σαρκοζί, οι εκπρόσωποι των ιδιωτών ομολογιούχων, προσήλθαν με διαθέσεις αρπακτικών, καθιστώντας στην πράξη την ανταλλαγή ομολόγων, «δώρον-άδωρον».

Οι υπερβολικές αξιώσεις των ξένων τραπεζιτών, συνοψίζονται σε τρία σημεία που αφορούν: (1)την εξασφάλιση ιδιαίτερα ευνοικών, για αυτούς, επιτοκίων(της τάξης του 8%!), (2) την αποκόμιση πρόσθετων αποδόσεων σε περίπτωση ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας και(3) την υπαγωγή των νέων «κουρεμένων» ομολόγων στο αγγλοσαξονικό δίκαιο που ευνοεί κατάφωρα τον πιστωτή, σε βάρος του οφειλέτη.

Οι δύο πρώτες απαιτήσεις που αφορούν κίνητρα για τον εθελοντικό χαρακτήρα της διαδικασίας, τα λεγόμενα δηλαδή «sweeteners», ή…γλυκαντικά, σε ελεύθερη μετάφραση Ευάγγελου Βενιζέλου, θα μπορούσαν, θεωρητικά, να γίνουν αντικείμενο διαπραγμάτευσης προκειμένου να βρεθεί  κάποιος κοινός τόπος. Αλλά στο βαθμό που υιοθετηθούν ως προαπαιτούμενα, είναι βέβαιο ότι δεν θα μιλάμε πλέον για «ελάφρυνση του ελληνικού χρέους», αλλά για…μετάθεση εκτέλεσης.

Αδιανόητη είναι και η ικανοποίηση του τρίτου όρου που αφορά την υπαγωγή των νέων ομολόγων στο αγγλοσαξονικό δίκαιο. Γιατί σε περίπτωση που οι ισχυροί της Ευρώπης έχουν προαποφασίσει να μας… «στείλουν για μπάνιο», αμέσως μετά το κούρεμα, η Ελλάδα δεν θα έχει πλέον κανένα μέσο άμυνας για να απομειώσει περαιτέρω το χρέος της, ακόμη και στην περίπτωση επιστροφής στη δραχμή!

Μοιάζει απίστευτο, αλλά η υποτιθέμενη «συμφωνία διάσωσης» που συνομολογήθηκε ερήμην μας, τα ξημερώματα της 27^ης Οκτωβρίου, αντί να διασφαλίζει την παραμονή μας στο ευρώ, μπορεί να οδηγήσει στο ακριβώς αντίθετο! Στην οριστική έξωση από την Ευρωζώνη, με τις μικρότερες δυνατές συνέπειες για τους πιστωτές μας, που θα μπορούν ανενόχλητοι για πολλά χρόνια, να σκυλεύουν το κουφάρι της ελληνικής δημόσιας περιουσίας!

Πιθανότατα δηλαδή, οι αποφάσεις της 27^ης Οκτωβρίου και η εκβιαστική σπουδή των δανειστών για να εφαρμοστούν, εξυπηρετούν τελικά μία στρατηγική αποβολής της Ελλάδας από το Ευρώ, με τις μικρότερες δυνατές αναταράξεις!

Το πρόβλημα είναι ότι όλα τα παραπάνω, δεν αποτελούν σενάρια συνωμοσίας γραφικών ευρωσκεπτικιστών, αριστερών οικονομολόγων ή του συμπαθούς συντρόφου Λαφαζάνη! Οι «Νιου Γιορκ Ταιμς» έχουν επανειλημμένως επισημάνει ότι η Ελλάδα «θα μπορούσε να χορέψει στο ταψί τους πιστωτές», αφού το 90% των σημερινών ομολόγων υπάγεται στο ελληνικό δίκαιο. Και στην ακραία περίπτωση θα μπορούσε μονομερώς να διαγράψει το χρέος, με μία απλή νομοθετική πράξη του ελληνικού κοινοβουλίου!

Την περασμένη εβδομάδα, οι «Φαινάνσιαλ Ταιμς» ομολόγησαν ότι οι ιδιώτες πιέζουν για να πάρουν στα χέρια τους ομόλογα που υπάγονται στο αγγλοσαξονικό δίκαιο, «ακριβώς γιατί δεν θα επιδέχονται μελλοντικού κουρέματος».

Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, αναλύοντας στη δευτερολογία του το «σενάριο καταστροφής» με την επιστροφή στη δραχμή, ο νέος πρωθυπουργός, έσπευσε να προεξοφλήσει την διατήρηση του δημοσίου χρέους σε… «ευρώ»! Γιατί και πώς;

Με τι εγγυήσεις θα δεχτεί η χώρα μας να ναρκοθετήσει την ήδη υπονομευμένη διαπραγματευτική της θέση; Μήπως  διασφαλίζει κανείς ότι στην επόμενη δόση «δεν θα μας τραβήξουν τη πρίζα;

Επομένως η συμφωνία για το εθελοντικό κούρεμα των ελληνικών ομολόγων που χειρίζεται μόνος και εν λευκώ ο κ. Παπαδήμος, αποτελεί την πραγματική «ταμπακιέρα». Γι αυτήν θα έπρεπε να γίνει η συζήτηση στη βουλή, καθώς υπό προϋποθέσεις, αντί για συμφωνία διάσωσης, θα εξελιχθεί σε κηδεία της ελληνικής οικονομίας που θα βαραίνει όλες τις επόμενες γενιές…

(δημοσιεύεται στον Τύπο της Κυριακής)