Κρίσιμα θέματα που άπτονται στης ασφάλειας της χώρας και αναμένουν άμεση λύση, πολύ κρισιμότερα από … «το κλείσιμο των στρατοπέδων», βρίσκονται ενώπιον του νέου υπουργού Εθνικής Άμυνας Δημήτρη Αβραμόπουλου.

Παραλαμβάνοντας ένα υπουργείο κυριολεκτικά στο ναδίρ από άποψη ηθικού στελεχών λόγω των επανειλημμένων προσβολών της προσωπικής τους αξιοπρέπειας από την πολιτική ηγεσία, κοντά στο ναδίρ, από άποψη επιχειρησιακής ετοιμότητας των σχηματισμών (καύσιμα, ανταλλακτικά, πυρομαχικά εκλείπουν) και με την (προβληματική) Νέα Δομή Δυνάμεων να πρέπει να εφαρμοστεί, μόνο εύκολο δεν είναι το έργο του Δ.Αβραμόπουλου.

Σε επίπεδο ηγεσίας οι τέσσερις Αρχηγοί είναι ημι-νόμιμοι σε επίπεδο διαδικασίας επιλογής τους και οι δύο από τους τέσσερις (Α/ΓΕΕΘΑ και Α/ΓΕΝ) να είναι απόλυτα ακατάλληλοι από άποψη διοικητικής εμπειρίας για τις θέσεις τους. Συνολικά και οι τέσσερις αποτελούν «σκληρές» κομματικές επιλογές μιας κυβέρνησης που προφασίστηκε πραξικόπημα για να διατηρηθεί στην εξουσία.

Πως θα συνεργαστεί με αυτή την ηγεσία ο Δ.Αβραμόπουλος;

Ο οποίος στις πρώτες του επαφές δίνει την εντύπωση όχι του υπουργού Εθνικής Άμυνας των 100 ημερών, αλλά ενός υπουργού που θα παραμείνει επί πολύ στο υπουργείο.

Το πώς το γνωρίζει υποθέτουμε αυτός καλύτερα, αλλά σε αυτή την περίπτωση τα παραπάνω ερωτήματα είναι πιεστικότερα.

Κάποιοι προσπαθούν να τον πείσουν ότι «τα οδοιπορικά, τα στρατόπεδα που πρέπει να κλείσουν, τα στρατιωτικά νοσοκομεία που πρέπει να ανοίξουν στο κοινό» είναι τα σημαντικότερα θέματα που έχει να ασχοληθεί.

Α, και η ανάπτυξη «στρατιωτικής διπλωματίας». Μόνο που για να αναπτύξεις «στρατιωτική διπλωματία» πρέπει να να έχεις πρώτα απ’όλα … Στρατό!

Έχει;

Και κονδύλια.

Γιατί αυτό που είχε κάνει με αρκετή επιτυχία ο Άκης Τσοχατζόπουλος το 1996-2001 και ακολούθησε εν μέρει και ο Γιάννος Παπαντωνίου, απαίτησε τεράστια ποσά.

Άρα μέχρι να φτάσουμε στην στρατιωτική διπλωματία καλό είναι να αποκτήσουμε πρώτα απ’όλα Ένοπλες Δυνάμεις.

Που αν στέκονταν σε κάποιο επίπεδο μέχρι το πολιτικό πραξικόπημα του Π.Μπεγλίτη, τώρα ούτε αυτό δεν έχουν.

Δεν έχουν τους τέσσερις έμπειρους ηγέτες που γνώριζαν πώς να κρατούν τις ισορροπίες και να κλείνουν «τρύπες» από το … πουθενά.

Οι «πραξικοπηματίες» Ι.Γιάγκος, Φ.Φράγκος, Δ.Ελευσινιώτης, Β.Κλόκοζας, ολοκλήρωσαν υπηρεσιακό τους τον βίο τους «ανώμαλα» και μαζί τους άλλοι 15 περίπου ανώτατοι αξιωματικοί και εκεί είναι το πρόβλημα.

 Γιατί αν είχαν περιοριστεί από τους εμπνευστές του πολιτικού πραξικοπήματος (Γ.Παπανδρέου, Π.Μπεγλίτη) οι «αποκεφαλισμοί» στους 4 Αρχηγούς, τότε θα «μαζευόταν» η κατάσταση, αφού έτσι ή αλλιώς οι δύο στους τέσσερις θα αποχωρούσαν τον Φεβρουάριο.

 Αλλά εξοντώθηκε και όλη η διάδοχος ηγεσία μέχρι βαθμού υποστρατήγου!

Αυτά ως προς την ηγεσία.

Ως προς την επιχειρησιακή ετοιμότητα, αυτή εξαρτάται από δύο πράγματα: Από τις ασκήσεις και την διαθεσιμότητα όπλων, ανταλλακτικών και καυσίμων.

Στον πρώην Α/ΓΕΣ Φ.Φράγκο μπορεί να κάποιος να του καταλογίσει αρκετά προς τον τρόπο και τον τρόπο που διοίκησε, αλλά πρέπει να του αναγνωριστεί ότι έκανε ότι μπορούσε μέσα στην λαίλαπα των ημερών που βρέθηκε στην ηγεσία του Στρατού σε δύο τομείς:

Στην ανάγκη των συνεχών ασκήσεων, έστω μικρότερης κλίμακας αφού η τρόϊκα έχει κόψει τις μεγάλες ασκήσεις και στην ικανοποίηση των βασικών βιοτικών αναγκών του προσωπικού.

Το ίδιο έκαναν και οι άλλοι δύο αρχηγοί, μη διστάζοντας να έρθουν σε κόντρα με την πολιτική ηγεσία (στο μέτρο που αυτοί έκριναν δυνατό), για τον απλό λόγο ότι δεν ήταν στελέχη του «κομματικού σωλήνα».

Τώρα οι Ένοπλες Δυνάμεις στερούνται ηγεσίας, πόρων, συστημάτων (αύριο το defencenet.gr θα έχει μια αποκάλυψη για το επίπεδο επιχειρησιακής ετοιμότητας). Αυτά είναι τα προβλήματα που καλείται να αντιμετωπίσει ο Δ.Αβραμόπουλος.

 Από την Τουρκία, εισέπραξε μία «προκαταβολή» με την υπέρπτηση στο Καστελόριζο, την πρώτη εδώ και πολλά χρόνια επάνω από το πιο απομακρυσμένο σημείο της ελληνικής επικράτειας που κρίνει ΑΟΖ και πετρέλαια στην Α.Μεσόγειο.

Μάθαμε μέσα από τη Ν.Δ. ότι ο νυν υπουργός «Ήθελε πάση θυσία το υπουργείο Εθνικής Άμυνας και για τον λόγο αυτό έφτασε να παραιτηθεί από βουλευτής».

Πρέπει να γνωρίζει ότι το υπουργείο Εθνικής Άμυνας δεν είναι ένα απλό υπουργείο, όπως το Τουρισμού ή το Υγείας. Εκεί, αν αποτύχεις σε βρίζουν οι ξενοδόχοι και οι γιατροί.

Στο Άμυνας αν αποτύχεις, χάνεις εθνικό έδαφος ή πας σπίτι του δια παντός, όπως συνέβη με τους πέντε από τους έξι τελευταίους υπουργούς Άμυνας. Το υπουργείο Εθνικής Άμνας είναι «ζαριά» που κερδίζεις μία στις έξι.

Αλλά για να υποθέσουμε ότι για να το θέλει τόσο πολύ το υπουργείο Άμυνας ο Δ.Αβραμόπουλος, έχει όραμα…

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr