ΜΑΡΙΚΑ ΛΥΣΙΑΝΘΗ

Είναι να απορείς με την απόσταση που εξακολουθεί να χωρίζει πολλούς πολιτικούς από την κοινωνία και την… πραγματικότητα. Και μάλιστα, πολιτικούς οι οποίοι διεκδικούν για τον εαυτό τους να διαδραματίσουν κορυφαίους ρόλους στο μέλλον, σε μαζικά κόμματα εξουσίας.

Η αντίδραση των λεγόμενων κορυφαίων του ΠΑΣΟΚ στην πρόταση του Γιώργου Παπανδρέου για εκλογή νέου αρχηγού μετά τις εκλογές, στερείται λογικής αλλά και πολιτικής βάσης. Ο πρώην πρωθυπουργός, για τους δικούς του φυσικά λόγους, κατανοεί μια αυτονόητη πραγματικότητα: Ότι με την κοινωνία να βράζει, και να… κοκκινίζει από θυμό με ο, τιδήποτε έχει να κάνει με το ΠΑΣΟΚ, προκαλεί θυμηδία η επιδίωξη να οδηγηθεί το Κίνημα σε εκλογή νέου Προέδρου από τη βάση.

Πόσοι θα πάνε να ψηφίσουν; Θα υπάρξει ηρεμία στη διαδικασία; Ποιος διασφαλίζει ότι σε κάθε εκλογικό τμήμα, δεν θα συγκεντρώνονται και 100 αγανακτισμένοι Έλληνες που δεν ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ, θα παίρνουν την κάλπη… και θα φεύγουν; Και πόσα άλλα ευτράπελα θα ζήσουμε.

Η πρόταση Παπανδρέου λοιπόν, διασφαλίζει ότι το ΠΑΣΟΚ δεν θα παραδοθεί στην πυρά της κοινωνίας. Ώστε εκείνος που θα τον διαδεχθεί στην ηγεσία να παραλάβει κόμμα. Και όχι… αποτεφρωμένο πολιτικό σχηματισμό.