Tα Βαλκάνια αποτελούν χώρο ζωτικού ενδιαφέροντος για τα συμφέροντα της Τουρκίας, διότι αποτελούν τη γέφυρά της με την Ευρώπη.

Η “εισβολή” επιχειρείται με τη χρήση της ισλαμικής και οθωμανικής ταυτότητας, επιδιώκοντας μεθοδευμένα να αφυπνίσει μουσουλμανικές μειονότητες της βαλκανικής χερσονήσου και να τις επανασυνδέσει με το οθωμανικό παρελθόν.

Και η διείσδυση και η παρουσία της Τουρκίας στα Βαλκάνια έχει διπλή στόχευση….

Αφ’ ενός την ενδυνάμωση του μουσουλμανικού παράγοντα και την ενίσχυση του μουσουλμανικού τόξου και αφ’ ετέρου την υποβάθμιση και – ει δυνατό – τον εκμηδενισμό της παρουσίας της Ελλάδας.

Στο πνεύμα αυτό ο Νταβούτογλου κατά την επίσκεψή του στο Σεράγεβο τον Οκτώβριο του 2009 ανέφερε τα εξής: «Θέλουμε μια νέα Βαλκανική, που θα βασίζεται στον πολιτικό διάλογο, στην οικονομική αλληλεξάρτηση και συνεργασία, στην ενσωμάτωση, στην πολιτιστική αρμονία και ανοχή.

Αυτά ήταν τα οθωμανικά Βαλκάνια. Θα επανεγκαθιδρύσουμε αυτά τα Βαλκάνια.

Οι οθωμανικοί αιώνες των Βαλκανίων είναι μια επιτυχημένη ιστορία. Σήμερα πρέπει να την επανεφεύρουμε».

Στο ίδιο πνεύμα ο Πρωθυπουργός Ερντογάν, σε αποστροφή της επινίκιας ομιλίας του μετά τις εκλογές της 12ης Ιουνίου 2011, είπε ότι «Η μέση Ανατολή, ο Καύκασος και τα Βαλκάνια έχουν κερδίσει, όπως ακριβώς και η Τουρκία».

Η Βουλγαρία αποτελεί χώρα ιδιαίτερου ενδιαφέροντος για τους Τούρκους, τόσο λόγω των κοινών συνόρων όσο και εξαιτίας της τουρκικής μειονότητας που αριθμεί περί το ένα εκατομμύριο.

Η μειονότητα έχει αυτόνομη εκπροσώπηση στη Βουλγαρικό Κοινοβούλιο, έχει συμμετάσχει σε κυβερνήσεις και αποτελεί γέφυρα μεταξύ των δύο χωρών.

Η Βοσνία – Ερζεγοβίνη, στην οποία υφίσταται μουσουλμανικός πληθυσμός, έχει αναπτύξει στενές σχέσεις με την Τουρκία με σκοπό να εξασφαλίσει βοήθεια για την επιβίωσή της.

Με την ενεργητική διπλωματία του κ. Νταβούτογλου, οι μουσουλμανικοί θύλακες έχουν φτάσει στο σημείο να αναγνωρίζουν την Τουρκία περίπου ως μητέρα – πατρίδα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η Βοσνία έχει προσδεθεί στο άρμα της Τουρκίας σε τέτοιο βαθμό ώστε οι Σερβοβόσνιοι να αναγκασθούν να καταγγείλουν ότι η Άγκυρα αναμειγνύεται στα εσωτερικά της χώρας.

Σε ότι αφορά την Αλβανία, η συνεργασία είναι πολυδιάστατη. Μεταξύ των δύο χωρών έχει αναπτυχθεί ιδιαίτερα στενή στρατιωτική συνεργασία, στο βαθμό που η Αλβανία να μπορεί να θεωρηθεί προτεκτοράτο της Τουρκίας, εξαιτίας της μόνιμης στρατιωτικής παρουσίας στη χώρα.

Σημειωτέον ότι η Αλβανία το 1994 έγινε μέλος της “Ισλαμικής Διάσκεψης” μετά από πρόταση της Τουρκίας.

Το Κοσσυφοπέδιο αποτελεί χώρο άμεσου ενδιαφέροντος για την Τουρκία, λόγω της τουρκικής μειονότητας που βρίσκεται στην περιοχή του Πρίζρεν αλλά και της θρησκευτικής συγγένειας.

Το ενδιαφέρον αυτό μεταφράζεται σε οικονομική και κάθε είδους βοήθεια.

Στην αγκαλιά της Τουρκίας έχει πέσει και η FYROM, κυρίως λόγω της αντίθεσης που έχει με την Ελλάδα για το όνομα. Σκόπιμο είναι να σημειωθεί ότι στην Αλβανία και το Κοσσυφοπέδιο έχει αναζωπυρωθεί και το φαινόμενο του “τουρκαλβανισμού”.

Η δε ανεξαρτητοποίηση του Κοσσυφοπεδίου έχει δώσει τροφή για την υλοποίηση του οράματος της “Μεγάλης Αλβανίας”, γεγονός που δεν αφήνει ασυγκίνητους τους Αλβανούς της FYROM ενώ ανακινείται και από τους φερόμενους ως “Αλβανοτσάμηδες” η ρητορική για βλέψεις προς την Ήπειρο.

Η τουρκική εξωτερική πολιτική μπορεί και εφαρμόζει την αρχή της ”ήπιας ισχύος”, χρησιμοποιώντας ως εργαλείο άσκησής της τόσο τις μειονότητες που εντοπίζονται σε διάφορες περιοχές, συνδέοντάς τες με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, όσο και τους φιλικούς δεσμούς με χώρες της περιοχής χωρίς ιδιαίτερα ισχυρή εθνική ταυτότητα.

Σε ότι αφορά τις μειονότητες, δεν μπορεί να αποκλεισθεί ότι – εάν οι περιστάσεις το απαιτήσουν – θα επιχειρηθεί να κλονίσουν εκ των έσω όσα συμπεριελήφθησαν σε όρους διεθνών συνθηκών, στο πλαίσιο μιας ευρύτερης στρατηγικής για τη μετατροπή των μουσουλμανικών θυλάκων στα Βαλκάνια σε ερείσματα και μοχλούς της εξωτερικής πολιτικής της Άγκυρας, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει και για την Ελλάδα.

Είναι γεγονός ότι μετά την επικράτηση των «νεο-οθωμανών» το 2002, έχουν πολλαπλασιασθεί οι επισκέψεις Τούρκων αξιωματούχων στη Θράκη, όπου η τουρκική ανάμειξη έχει αποκτήσει μεγαλύτερο πολιτικό βάθος.

Το προσωπικό ενδιαφέρον που επιδεικνύουν τόσο Πρόεδρος της Τουρκίας Αμπντουλάχ Γκιούλ όσο και ο Πρωθυπουργός κ. Ερντογάν μόνο τυχαίο δεν είναι.

Η Άγκυρα προσπαθεί να καλλιεργήσει την εντύπωση ότι οι μουσουλμάνοι της Θράκης υφίστανται διακρίσεις, ώστε να προσδώσει υπόσταση σε μια εκστρατεία κατά της Ελλάδας, μετατρέποντας έτσι τη μειονότητα σε μοχλό πολιτικής πίεσης.

Σημειωτέον ότι το 2007, κατά τη διάρκεια συζήτησης στην τουρκική Εθνοσυνέλευση για το θέμα, ο κ. Γκιούλ (ως Υπουργός Εξωτερικών τότε) είχε προτείνει να αρχίσει διμερής διαπραγμάτευση, κάνοντας με τον τρόπο αυτό σαφείς τις προθέσεις της Άγκυρας να αποκτήσει λόγο για μια εσωτερική υπόθεση της Ελλάδας.

Στη Θράκη η μειονοτική ηγεσία, καθοδηγούμενη από το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής, ελέγχεται πλήρως από την Άγκυρα.

Έχοντας συγκροτήσει ένα πυκνό εξουσιαστικό δίκτυο, το οποίο διαθέτει πολλά χρήματα και την αμέριστη πολιτική στήριξη του τουρκικού κράτους, διατηρεί ασφυκτικό έλεγχο, καταπνίγοντας κάθε φωνή χειραφέτησης εντός της μειονότητας.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι Πομάκοι, που αριθμητικά αποτελούν το ήμισυ περίπου της μειονότητας, στους κόλπους των οποίων τα τελευταία χρόνια έχει εκδηλωθεί μια κίνηση χειραφέτησης και αντίστασης στο μηχανισμό εκτουρκισμού, η οποία έχει προκαλέσει τη λυσσαλέα αντίδραση του τουρκικού προξενείου και των ανθρώπων του.

Το θέμα παίρνει άλλες διαστάσεις, εάν ληφθεί υπόψη ότι τοπικοί άρχοντες της περιοχής αλλά και κρατικοί αξιωματούχοι, υπό την επιρροή της μειονοτικής ηγεσίας αγνοούν τους Πομάκους ή, ακόμα χειρότερα, τους αντιμετωπίζουν σαν Τούρκους.

Έχουν φθάσει δε σε σημείο να φωτογραφίζονται σε μουσουλμανικές εκδηλώσεις με φόντο τη σημαία που είχε υιοθετήσει το βραχύβιο κρατίδιο της Δυτικής Θράκης στις αρχές του 20ου αιώνα.

Γι’ αυτό και δεν είναι περίεργο που οι κήρυκες του τουρκικού εθνικισμού έχουν αποχαλινωθεί, αντανακλώντας τον πάγιο στόχο των Τούρκων να αποσταθεροποιήσουν την ελληνική κυριαρχία στη Θράκη ώστε, εάν κάποτε οι συνθήκες το επιτρέψουν, να επιχειρηθεί η μετατροπή της περιοχής σε νέο Κοσσυφοπέδιο.

Ο Νταβούτογλου στο βιβλίο του “Στρατηγικό βάθος, η διεθνής θέση της Τουρκίας” και ειδικότερα στο κεφάλαιο με τον εύγλωττο τίτλο “Πολιτικές περικύκλωσης της περιοχής” γράφει τα εξής:

«Μπορεί να προταθεί επίσης μια συνεργασία για την εξασφάλιση των πολιτισμικών και εκπαιδευτικών δικαιωμάτων των εθνικών κοινοτήτων, που διαθέτουν διαφορετικές κουλτούρες στους κόλπους των βαλκανικών κρατών.

Μία τέτοια συμφωνία μπορεί να διαμορφώσει ένα κατάλληλο έδαφος κυρίως για το Κόσσοβο και τη Δυτική Θράκη».

Ο παραλληλισμός του Κοσσόβου, που σήμερα πλέον έχει αποσχισθεί από τη Σερβία κηρύσσοντας την ανεξαρτησία του, με τη Θράκη είναι αυταπόδεικτος.

Μπορεί να θεωρηθεί παρακινδυνευμένο, αλλά οι υπηρεσίες μεγάλων δυνάμεων θεωρούν τη Θράκη περιοχή “εύθραυστης κυριαρχίας” και για το λόγο αυτό έχουν στρέψει την προσοχή τους και προς την κατεύθυνση αυτή…

ΠΗΓΗ: »Αirman – Antinews»