Στο ταξίδι της επιστροφής του στην Ιθάκη, ο Οδυσσέας είχε να αντιμετωπίσει πολλούς κινδύνους, και πολλά διλήμματα.

Κάτι ανάλογο έχουν να αντιμετωπίσουν σήμερα  11 εκατομμύρια Έλληνες, όπως η 60χρονη χήρα Ήβη Μορέτη, που αναρωτιέται καθημερινά αν θα πρέπει να συνεχίσει να έχει τις οικονομίες της στην τράπεζα, με κίνδυνο να μετατραπούν σε άχρηστες δραχμές.

Μήπως πρέπει να αποσύρει τα χρήματα αυτά, συμμετέχοντας στον γενικό πανικό που απειλεί να βγάλει την Ελλάδα από το ευρώ, και να καταστρέψει το οικονομικό σύστημα της Ευρώπης;

Ποιον να ψηφίσει την 17^η Ιουνίου, μέσα στο πολιτικό χάος που κυριαρχεί στη χώρα της;

Ένα κόμμα που δέχεται εν πολλοίς τους ανάλγητους όρους της διάσωσης της Ελλάδας, οι οποίοι όμως μείωσαν την σύνταξή της, και διέλυσαν την ελληνική οικονομία;

Ή τους «αντάρτες» που υπόσχονται να διακόψουν την λιτότητα που επέβαλλαν στην Ελλάδα οι ισχυροί της γείτονες; Μια επιλογή δηλαδή, που μπορεί να οδηγήσει στη απόλυτη οικονομική κατάρρευση;

Η επιλογή  της 60χρονης, έχει τεράστια σημασία τόσο για την Ελλάδα, όσο και για την Ευρώπη συνολικά. Όπως λέει και η ίδια, «είμαστε μια μικρή χώρα, αλλά αν πέσουμε εμείς, αυτό θα είναι άσχημο για όλους ανεξαιρέτως…».

Στο παρελθόν, πολλές χώρες εγκατέλειψαν νομισματικές ενώσεις. Αν όμως φύγει η Ελλάδα από το ευρώ, τότε οι παγκόσμιες αγορές θα μπουν σε αχαρτογράφητα νερά για πρώτη φορά στην σύγχρονη ιστορία.

Η ζημιά θα ξεκινήσει με το πορτοφόλι της Μορέτη, η οποία τρέμει μη τυχόν και χαθεί η σταθερότητα που φέρνει το ευρώ, με αποτέλεσμα το νέο νόμισμα να βυθιστεί σε αξία, με τον πληθωρισμό και τα επιτόκια στα ύψη.

Οι τιμές των εισαγομένων, όπως τα φάρμακα που χρειάζεται καθημερινά, θα αυξάνονταν δραματικά.

Και η οικονομική κρίση θα ακολουθούνταν από μια αντίστοιχη κοινωνική. Ίσως να επανέρχονταν και η εσωτερική τρομοκρατία.

Το παραπάνω σενάριο οικονομικής κατάρρευσης, θα δημιουργούσε μια «αποτυχημένη χώρα» στην στρατηγικά σημαντική νοτιοανατολική πλευρά της Ευρώπης, μέσω της οποίας όλο και περισσότεροι λαθρομετανάστες από την Μ. Ανατολή και την Ασία, θα περνούσαν στην ΕΕ.

Παράλληλα, η ΕΕ θα αντιμετώπιζε μια σημαντική οικονομική απειλή, εξαιτίας του φόβου που θα προέκυπτε, μη τυχόν και ακολουθήσουν την έξοδο της Ελλάδας, οι Ισπανία και Ιταλία.

Μπορεί η ελληνική κρίση να κρατάει δυόμισι χρόνια, και να έχει δώσει στην ΕΕ τον απαραίτητο χρόνο για να αντιμετωπίσει την καταιγίδα, όμως όλα δείχνουν πως μια μικρή διάρρηξη στην ευρωζώνη θα συνοδευτεί με γενική οικονομική διάλυση.

Ήδη, οι πανικόβλητοι επενδυτές άρχισαν να ξεφορτώνονται τις μετοχές της δεύτερης μεγαλύτερης σε καταθέσεις ισπανικής τράπεζας Bankia, φοβούμενοι ένα bank run.

Η Κύπρος φαίνεται πως θα ακολουθήσει κι αυτή την Ελλάδα, την Ιρλανδία, και την Πορτογαλία, αφού μάλλον θα χρειαστεί διάσωση.

Και τα προβλήματα αυτά δεν θα περιοριστούν στα όρια της ΕΕ. Οι μεγάλες αμερικανικές επιχειρήσεις που συναλλάσσονται με την ΕΕ θα ανησυχήσουν σφόδρα, περιμένοντας την νέα ισοτιμία του ευρώ, το νέο ελληνικό νόμισμα, κλπ. Υπάρχει ανησυχία και σε άλλες χώρες, από το Μαρόκο μέχρι την Λιθουανία, οι οποίες έχουν συνδέσει την αξία του εθνικού τους νομίσματος με αυτήν του ευρώ.

Οι Αμερικανοί τουρίστες που θα ξεκινούν για την Ευρώπη, θα πρέπει να κουβαλούν μαζί τους και κομπιουτεράκια.

Σε όλο τον κόσμο, από το Λονδίνο μέχρι το Τόκιο, όλοι οι ειδικοί στοιχηματίζουν στην ελληνική έξοδο από το ευρώ, που μάλιστα την έχουν ονομάσει Grexit. Το τι θα συμβεί όμως, εξαρτάται από τους ίδιους τους Έλληνες.

Το ελληνικό πρόβλημα ξεκίνησε με την πιστωτική φούσκα της δεκαετίας του 2000, όταν η χώρα δανείστηκε πολύ και φθηνό χρήμα. Το ξόδεψε άστατα, είπε ψέματα για τα οικονομικά της στοιχεία, και μπήκε σε μια κρίση χρέους.

Αν και οι υπόλοιπες 16 χώρες της ευρωζώνης την βοήθησαν, οι όροι αυτής της βοήθειας ήταν τόσο σκληροί, που έριξαν τη χώρα σε ύφεση, και σε ανεργία, προκαλώντας κρίση σε τομείς όπως η υγεία, και οι άστεγοι.

Οι συνέπειες είναι τόσο οδυνηρές, που ακόμη και η αυστηρή Α. Μέρκελ άρχισε να μιλάει για κίνητρα ανάπτυξης, προσπαθώντας να εξευμενίσει τους Έλληνες ψηφοφόρους οι οποίοι απειλούν να ψηφίσουν κυβέρνηση η οποία θα διακόψει την δανειακή συμφωνία της χώρας με την τρόικα.

Πάντως, το τεχνικό μέρος της φυγής της Ελλάδας, και της εισαγωγής νέου νομίσματος, προβλέπεται να είναι χαοτικό. Οι περισσότεροι Έλληνες θεωρούν ένα τέτοιο σενάριο ως το χειρότερο δυνατό.

Πάρτε για παράδειγμα τον Νίκο Νιάκαρο, που κανονικά θα έπρεπε να στηρίζει την επιστροφή στη δραχμή.

Πρόκειται για εξαγωγέα ελληνικής φέτας, και άρα σύμφωνα με τους οικονομολόγους, είναι απ αυτούς που θα ωφελούνταν από ένα πιο φτηνό εθνικό νόμισμα. Θεωρητικά, θα αύξανε τις πωλήσεις του, αφού το προϊόν που εξάγει θα ήταν πολύ πιο ανταγωνιστικό στις αγορές της ΕΕ, και των ΗΠΑ.

Αντί όμως να χαίρεται, ο Νιάκαρος κάθεται πάνω σε αναμμένα κάρβουνα.

Όπως όλοι οι Έλληνες εξαγωγείς, έτσι κι αυτός εξαρτάται από μια σειρά εισαγόμενων ειδών (ζωοτροφή, φυσικό αέριο, κλπ) που θα ανεβάσουν το κόστος της παραγωγής του τυριού, αν η Ελλάδα πάει στη δραχμή.

Παράλληλα, θα δυσκολεύονταν να δανειστεί, ενώ οι συνεχείς υποτιμήσεις και  ο πληθωρισμός θα εξαφάνιζαν αμέσως τα όποια οφέλη της φθηνής δραχμής.

Αυτές είναι οι ανησυχίες που κυριαρχούν, και που διαψεύδουν όλους όσους επιμένουν πως η δραχμή θα επιτρέψει την Ελλάδα να αναπτυχθεί, μετά από μερικά χρόνια προσαρμογής. Σίγουρα, ο παραγωγικός τομέας της χώρας έχει ήδη γονατίσει ελλείψει ανταγωνιστικότητας.

Όμως, οι κυβερνητικές πολιτικές που ίσχυαν πριν από το ευρώ (2001) έχουν συνεισφέρει σε αυτό το πρόβλημα, κάτι που αποδεικνύει ότι τα χάλια της Ελλάδας δεν οφείλονται τόσο στο ευρώ, όσο στην κρατική και πολιτική κακοδιαχείριση.

Μάλιστα, πολλοί είναι αυτοί που λένε πως το ευρώ έκανε καλό, με την έννοια ότι πήρε από τα χέρια των πολιτικών την νομισματική πολιτική!

Όπως λέει ο Νιάκαρος, «αυτοί που πιστεύουν ότι χωρίς ευρώ θα είμαστε καλύτερα, δεν ξέρουν την Ελλάδα».

Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων θέλει την παραμονή στο ευρώ, που μέσα στο γενικό πολιτικό και οικονομικό χάος της χώρας, εκφράζει μια σταθερότητα. Παράλληλα όμως αισθάνονται να βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού, εξαιτίας των δυσβάσταχτων όρων του μνημονίου.

Έτσι, όπως και ο Οδυσσέας, οι σημερινοί Έλληνες θα πρέπει να επιλέξουν την λιγότερο επικίνδυνη πορεία. Μια τελευταία δημοσκόπηση δείχνει ότι αρκετοί ψηφοφόροι επανέρχονται σε κόμματα που δέχονται τις δημοσιονομικές οδύνες, ως αντάλλαγμα της παραμονής της χώρας στην ευρωζώνη.

«Όλοι μας φοβόμαστε…», λέει η Μορέτη, «αλλά μάλλον θα πρέπει να μείνουμε στο ευρώ. Δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε από μόνοι μας».

http://www.washingtonpost.com/world/europe/world-on-their-shoulders-greeks-face-epic-choice/2012/05/18/gIQAdCueYU_story.html

S.A.