Τη βούληση της Ελλάδας να ανακηρύξει ΑΟΖ, φέρεται να εξέφρασε στον βοηθό υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Φίλιπ Γκόρντον, ο Δημήτρης Αβραμόπουλος. Και λέμε φέρεται, διότι ασφαλείς πληροφορίες αναφέρουν ότι ο υπουργός Εξωτερικών δεν έχει ακριβώς την ίδια αντίληψη με τον πρωθυπουργό στο κρίσιμο αυτό θέμα, με τον Αβραμόπουλο να φέρεται πως έχει σαν προτεραιότητα τον κατευνασμό των τουρκικών ανησυχιών. Προς αυτό μάλιστα, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, δεν κάθεται με σταυρωμένα χέρια.

Το ότι εμείς δεν γνωρίζουμε ποια ακριβώς είναι η κυβερνητική πολιτική στο ζήτημα προφανώς είναι ήσσονος σημασίας. Και η απάντηση «ο πρωθυπουργός καθορίζει την πολιτική» είναι ανεπαρκής, στο βαθμό που αυτή δεν ακολουθείται – εάν αυτό συμβαίνει – από τους υπουργούς του. Κι ας εκτιμήσει ο καθένας μόνος του ποιος εκ των επίδοξων… Μακιαβέλι πλεονεκτεί επικοινωνιακά απέναντι στον αμερικανικό παράγοντα και για ποιον λόγο. Απλά, τα επικοινωνιακά παιχνίδια ισούνται με πολύ βρόμικο και εθνικά επιζήμιο πόλεμο, ιδίως σε τέτοιες εποχές που ζούμε.

Κατά τα άλλα, ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών, στη συνάντηση που είχε σήμερα με τον Αμερικανό επίσημο, συζήτησε στην ουσία ολόκληρη τη γκάμα των θεμάτων κοινού ενδιαφέροντος μεταξύ των δύο χωρών.

Έτσι, οι δύο πλευρές αντάλλαξαν απόψεις αναφορικά με την οικονομική κρίση στην Ευρώπη, αλλά και στο Δυτικό κόσμο γενικότερα, ενώ η ελληνική πλευρά εξέφρασε την αποφασιστικότητά της στην αντιμετώπιση του ειδικού προβλήματος της χώρας μας. Στο «μενού» των συζητήσεων υπήρχε ακόμα η κατάσταση στη Μέση Ανατολή, στη Βόρεια Αφρική αλλά και στα Βαλκάνια. Ενώ οι εξελίξεις στη Συρία δεν μπορούσαν παρά να συγκεντρώσουν το ενδιαφέρον των δύο πλευρών.

Όπως σωστά ανέφερε η ελληνική πλευρά, η λύση για τη Συρία δεν μπορεί να έρθει χωρίς την προστασία των μειονοτήτων της χώρας οι οποίες θα πρέπει να έχουν λόγο στη διαδικασία πολιτικής μετάβασης. Είναι σαφές πως η Αθήνα ενδιαφέρεται για την ευμεγέθη ελληνορθόδοξη κοινότητα της χώρας. Ας μη ξεχνάμε πως το Πατριαρχείο Αντιοχείας εδρεύει στη χώρα αυτή, η οποία διατηρεί πρωτοχριστιανικούς θησαυρούς αλλά και μεγάλες και ιστορικές μοναστικές κοινότητες.

Στο συγκεκριμένο πλαίσιο, η Αθήνα θέλει να επιστήσει τη προσοχή στο ζήτημα των Αλαουϊτών (προσοχή, όχι των Αλεβιτών με τους οποίους πολλές φορές συγχέονται) οι οποίοι στηρίζουν το καθεστώς Άσαντ και το Μπααθικό κατεστημένο, ενώ ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι το θέμα των Κούρδων της Συρίας, οι οποίοι στην ουσία αυτή τη στιγμή συνεργάζονται με το ΡΚΚ, έχουν δημιουργήσει ένοπλες δυνάμεις και βασικές πολιτικές δομές ενώ για την ώρα «χαϊδεύονται» από τη Δαμασκό για να παραμείνουν «ουδέτεροι».

Όπως είναι φυσικό πέραν των της Συρίας συζητήθηκαν και τα ελληνοτουρκικά, καθώς και η στάση της Άγκυρας απέναντι στη Κύπρο τόσο στο θέμα της προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όσο και στο ζήτημα των υδρογονανθράκων. Ακριβώς στο συγκεκριμένο σημείο, ο Έλληνας υπουργός υπογράμμισε την αποφασιστικότητα της Ελλάδας στο να «προχωρήσει στην οριοθέτηση όλων των θαλασσίων ζωνών με τους γείτονές της». Η Αθήνα μετέφερε το μήνυμα στην Ουάσιγκτον πως έχει τη πρόθεση να ασχοληθεί με την ΑΟΖ, το συντομότερο δυνατό.

Αυτό που δεν διευκρινίζει ο υπουργός Εξωτερικών και το αφήνει ανοικτό η δήλωσή του, είναι αν εννοεί ότι θα εμπλακεί σε συζητήσεις με την Τουρκία προ της χάραξης, ή θα προχωρήσει τη διαδικασία και θα εμπλακεί στη συνέχεια, υποστηρίζοντας τις ελληνικές θέσεις μετά την τουρκική αντίδραση. Δεν ξέρουμε επίσης, εάν το θέμα συζητήθηκε μεταξύ Αβραμόπουλου και Νταβούτογλου στην «τυχαία» συνάντηση στα σύνορα.

Ακόμα όμως ένα ρητορικό ερώτημα: H περιβόητη αυτή «επιτροπή για την ΑΟΖ» είναι πραγματικότητα ή μύθος, συνεδριάζει ή όχι; Επειδή τυγχάνει να έχουμε κάποια εικόνα του τι ακριβώς συμβαίνει, απλά υπογραμμίζουμε πως για την ώρα «παρακολουθούμε τα φαινόμενα», και εάν χρειαστεί θα επανέλθουμε σύντομα. Αν κάτι μας εκνευρίζει εξαιρετικά, είναι η κοροϊδία και μάλιστα σε εποχές που όποιος «συλλαμβάνεται» να κοροϊδεύει, οι συνέπειες θα πρέπει να είναι βαρύτατες. Τίθεται ένα θέμα από που πήραν άδεια οι… πεφωτισμένοι να ασκούν προσωπική πολιτική.

πηγη