Πολύ καλά πληροφορημένες πηγές υποστηρίζουν ότι ο πρωθυπουργός της χώρας, Αντώνης Σαμαράς, με τη σύμφωνη γνώμη των κυβερνητικών εταίρων, είναι αποφασισμένος να αντιμετωπίσει τους συνομιλητές του σε Παρίσι και Βερολίνο με διαφορετικό τρόπο από ότι έχουμε συνηθίσει μέχρι σήμερα.

Πέραν των όποιων αιτημάτων της ελληνικής πλευράς για επιμήκυνση της προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας, δίνοντας την ευκαιρία να αποφευχθούν κάποια μέτρα που θα οδηγούσαν ακόμα βαθύτερα στην απόγνωση τα ελληνικά νοικοκυριά, είναι έτοιμος να θέσει στο τραπέζι «ζητήματα υψηλής πολιτικής» και να θέσει το ζήτημα της κρίσης χρέους – μικρό τμήμα της οποίας είναι η Ελλάδα, όσο και να θέλουν να τη στοχοποιούν αρνούμενοι ότι αλλού είναι το ουσιώδες πρόβλημα – σε γεωπολιτικό επίπεδο.

Πληροφορίες αναφέρουν ότι ο πρωθυπουργός διαθέτει πλέον σοβαρότατα επιστημονικά στοιχεία τα οποία καταδεικνύουν ότι τα αποθέματα υδρογονανθράκων νοτίως της Κρήτης είναι μεγαλύτερα σε αξία και από 1,5 τρισεκατομμύρια δολάρια! Τα στοιχεία αυτά θα τεθούν υπόψη των συνομιλητών του (πολύ αμφιβάλουμε αν δεν τα γνωρίζουν) μαζί με το θέμα της ενεργειακής ασφάλειας της Ευρώπης.

Όσο κακόπιστος και να είσαι, δεν μπορεί παρά να αντιλαμβάνεσαι ότι το συνολικό χρέος της χώρας μας είναι λιγότερο από το 20% της αξίας των κοιτασμάτων, μόνο στην περιοχή νοτίως της Κρήτης. Με τον τρόπο αυτό ο πρωθυπουργός θα προσπαθήσει να κάνει πολύ περισσότερα από το να επιχειρήσει απλώς να κερδίσει κάποιο οικονομικό αντάλλαγμα ή διευκόλυνση: Θα αναβιβάσει το ζήτημα της κρίσης στις πραγματικές του διαστάσεις, επιχειρώντας παράλληλα την οικοδόμηση συμμαχιών σε ευρωπαϊκό επίπεδο ώστε οι διαδικασίες αξιοποίησης να προχωρήσουν ταχύτατα, χωρίς να επιτραπεί σε «εξωγενείς παράγοντες» να προκαλέσουν καθυστερήσεις σε ένα ζήτημα «υψηλής στρατηγικής», όπως αυτό της ευρωπαϊκής ενεργειακής ασφάλειας. Για να ακολουθήσουμε όσο γίνεται και το παράδειγμα του Καναδά που τόσο θαυμάζει η Μέρκελ…

Αφού πρώτα εκφράσουμε την ευαρέσκειά μας για την εξέλιξη αυτή, εφόσον τονίζαμε σε κάθε ευκαιρία τη γεωπολιτική διάσταση του ζητήματος και την «προστιθέμενη αξία» που διαθέτει το «οικόπεδο-Ελλάδα» και όχι μόνο λόγω υδρογονανθράκων, θα προτείναμε στον Έλληνα πρωθυπουργό να μη διστάσει να αναφέρει στους συνομιλητές του, ότι εφόσον η ελληνική κοινωνία είναι στο όριο της κατάρρευσης, δεν έχει άλλη επιλογή παρά να αναζητήσει «άλλους εταίρους και λύσεις» σε περίπτωση που η Ευρώπη εξακολουθήσει να επιδεικνύει ατολμία και όπως ανέφερε και ο Γιόσκα Φίσερ, ένα πρόβλημα 50 δισεκατομμυρίων ευρώ αρχικά (χονδρικά, το 60% τω μηνιαίων εξαγωγών της Γερμανίας!), να έχει αφεθεί να απειλεί αυτή καθαυτή την Ευρωζώνη.

πηγη