Σε ελεύθερη πτώση βρίσκεται πλέον πολεμική προπαρασκευή της χώρας λόγω της οικονομικής κατάρρευσης, την στιγμή που ο κίνδυνος από την Ανατολή, όχι απλώς αποκτά τα χαρακτηριστικά μη αντιμετωπίσιμης απειλής, αλλά ακριβώς λόγω αυτού του γεγονότος εξελίσσεται μία κατάσταση ακόμα χειρότερη και από μία ήττα στο πεδίο της μάχης:

Κίνδυνος δορυφοροποίησης-φινλανδοποίησης της χώρας.

Δηλαδή παράδοσης-αιχμαλωσίας, χωρίς πόλεμο.

Ίσως το πλέον χαρακτηριστικό σημάδι δεν είναι η αποδυνάμωση των ΕΔ με μαζικές αποσύρσεις όπλων και συστημάτων που μπορούσαν ακόμα να προσφέρουν πολλά, αλλά το εξής πρωτοφανές:

Σταμάτησε η διάνοιξη της αντιαρματικής τάφρου στον Έβρο!

Δικαιολογία; Δεν υπάρχουν καύσιμα για να εργαστούν τα μηχανήματα του Μηχανικού!

Αλλά και η διαμαρτυρία του δημάρχουν του Σουφλίου, Πουλελιού, ο οποίος απαίτησε να σταματήσει το έργο γιατί είχα «αρνητικές οικολογικές επιπτώσεις στην περιοχή και δεν προσφέρει στην αμυντική προσπάθεια».

Σημειώνεται ότι ο υπηρεσιακός υπουργός Εθνικής Άμυνας Φραγκούλης Φράγκος είχε δεσμεύσει κονδύλι 35 εκατ. ευρώ για να εργάζονται σε δύο βάρδιες το Μηχανικό και επιτέλους να ολοκληρωθεί η διάνοιξη!

Σημειώνεται επίσης ότι με το έργο μειωνόταν ο κίνδυνος των πλημμύρών που κάθε χρόνο καταστρέφουν τις περιουσίες τους, το κύμα των λαθρομεταναστών αναχαιττίστηκε σε σημαντικό βαθμό και παρέχεται πλούσια αρδευτική παροχή στους αγρότες που επίσης εμπλουτίζουν τα χωράφια τους με γόνιμα εδάφη που τους παρέχονται από τις εκσκαφές.

Έτσι λοιπόν το μεγαλύτερο σύγχρονο οχυρωματικό έργο ανάσχεσης εγκαταλείπεται για να κατευναστει το τέρας της τρόϊκας και οι … τοπικοί άρχοντες.

Ιδού το έργο και ιδού το μέγεθος της απειλής: Με πλάτος στέψης 30-35 μέτρων βάθος 7 μέτρα, ύψος αναχώματος 7 μέτρα και εκτιμώμενη χωρητικότητα νερού με πλήρη πλήρωση 27.230.000 κμ η τάφρος του Έβρου αποτελεί μία χαμηλού κόστους λύση, δεδομένου ότι κατασκευάζεται από τον ΕΣ,  για την εξουδετέρωση των παραπάνω τουρκικών συστημάτων.

Σε δεύτερο χρόνο, την παγίδευση και εξόντωση των δυνάμεων που θα περαιωθούν στην δυτική όχθη του Έβρου, αλλά θα παγιδευτούν μεταξύ των υδάτινων κωλυμάτων του φυσικού (Έβρος) και του τεχνητού (τάφρος).

Σημειώνεται ότι ένα τμήμα της τάφρου προϋπήρχε στο προγεφύρωμα του Κάραγατς  αλλά μετά από την εξοπλιστική «κούρσα» του τουρκικού Στρατού για την απόκτηση μέσων που θα μηδένιζαν τον χρόνο διάβασης του ποταμού Έβρου, αποφασίστηκε η διεύρυνσης της και η επέκτασης της προς τον νότο ώστε να καλύψει το σύνολο της μεθορίου.

Μέσα σε τρία χρόνια η Άγκυρα προμηθεύτηκε  52 επιθετικές  αμφίβιες γέφυρες Samur τουρκικής κατασκευής, οι οποίες μπορούν να σβήσουν από το χάρτη σε λίγα λεπτά το εμπόδιο που λέγεται ποταμός Έβρος,  40  συστήματα ακτοδρόμων βαρέως τύπου HGMS (Heavy Ground Mobility Systems),  36 γέφυρες  Leguan με δυνατότητα γεφύρωσης κωλύματος 24 μέτρων εντός λίγων λεπτών,  2 γέφυρες ξηράς υποστήριξης (Dry Support Bridge-DSB) τύπου M18 ανοίγματος 40 μέτρων και 12 αμφίβιους γαιωπροωθητές  Azmim για την διαμόρφωση του χώρου της όχθης του ποταμού όπου θα αποβιβαστούν τα οχήματα.

Επιπρόσθετα η πρόθεση του τουρκικού Στρατού να αποκτήσει απροσδιόριστο αριθμό τεθωρακισμένων οχημάτων διάνοιξης ναρκοπεδίων τύπου Keiler  αποτελεί την απόδειξη ότι η Τουρκία ετοιμάζεται για την πραγματοποίηση μίας βίαιης διάβασης του Έβρου με πρόβλεψη για την αντιμετώπιση των εμποδίων που θα συναντήσει ο τουρκικός Στρατός πέρα από το ποτάμι.

Σε αυτό το σημείο έρχεται η απόφαση του ΓΕΣ να διευρύνει το εύρος και το συνολικό μήκος της τάφρου η οποία με απλά μέσα κατορθώνει να δημιουργήσει ένα επιπρόσθετο εμπόδιο για τον τουρκικό Στρατό, το οποίο θα πρέπει να λύσει μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα δεδομένης της αντίδρασης των ελληνικών σχηματισμών της περιοχής που θα γίνει η εισβολή.

Και αυτό διότι μπορεί σε πρώτη φάση οι Τούρκοι να καταφέρουν να διαμορφώσουν τις όχθες του Έβρου με τους γαιοπρωθητές  Azmim και ακολούθως να μεταφέρουν στην ελληνική όχθη τα πρώτα τεθωρακισμένα με τις γέφυρες Samur όμως μόλις θα έχουν διανύσει μερικές εκατοντάδες μέτρα εντός του ελλξηνικού εδάφους  θα πρέπει να αντιμετωπίσουν και τα 30-35 μέτρα άνοιγμα της τάφρου.

Με την ελληνική άμυνα να έχει κινητοποιηθεί και τις πρώτες οβίδες του ελληνικού πυροβολικού να πλήττουν τις επιτιθέμενες μονάδες η αντιμετώπιση της τάφρου δεν θα είναι μία εύκολη υπόθεση.

Ο χρόνος που θα χρειαστούν οι Τούρκοι είτε να μπαζώσουν τα σημεία που επιθυμούν να περάσουν απέναντι, είτε να γεφυρώσουν, είναι αρκετός λόγω του όγκου των υλικών που πρέπει να προωθηθούν στην τάφρο και λόγο του εύρους αυτής.

Από την άλλη πλευρά η συγκέντρωση τουρκικών δυνάμεων σε μία στενή λωρίδα μερικών εκατοντάδων μέτρων μεταξύ της τάφρου και του ποταμού θα αποτελούσε το καλύτερο δώρο για τον ΕΣ.

Την ίδια στιγμή ο ΕΣ θα έχει αρκετό χρόνο να κινητοποιήσει τις μονάδες του οι οποίες κατά κανένα λόγο δεν θα πρέπει να είναι αγκιστρωμένες σε κάποιο σημείο πίσω από την ταφρο περιμένοντας καρτερικά τις τουρκικές μονάδες.

Οι σχηματισμοί του ΕΣ θα μπορούσαν να κινηθούν στα προκαθορισμένα σημεία όπως αυτά προβλέπονται εκμεταλλευόμενοι την καθυστέρηση των τουρκικών μονάδων στην τάφρο και την φθορά αυτών από το ελληνικό πυροβολικό και τα πυρά παρενόχλησης από μικρές και ευέλικτες αντιαρματικές μονάδες.

Όλα αυτά χάνονται.

Που πάμε;

Και ποιο το αντάλλαγμα θα γίνουμε μια χώρα εξαρτώμενη από την Τουρκία;

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr