Ν. Λυγερός

Αυτήν την περίοδο οικονομικού μαρασμού, οι Ειδικές Οικονομικές Ζώνες παρουσιάζονται από τους υπέρμαχούς τους ως πανάκεια για τις περιοχές που αντιμετωπίζουν προβλήματα, μόνο που δεν εξηγούν στον ελληνικό λαό ότι καταπατούν το ευρωπαϊκό κεκτημένο.

Και βέβαια δεν διευκρινίζουν πρακτικά ότι είναι ακραίο παράδειγμα παιγνίου μηδενικού αθροίσματος και ότι κερδίζεται από την μια πλευρά, χάνεται από την άλλη.

Παρουσιάζουν άλλα παραδείγματα σε άλλες χώρες, όπως είναι η Πολωνία, δίχως όμως να σημειωθεί το γεγονός ότι οι Ειδικές Οικονομικές Ζώνες δημιουργήθηκαν το 1994, δηλαδή 10 χρόνια πριν την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2004.

Κατά συνέπεια, δεν αποτελεί εξαίρεση, όπως θέλουν να το πλασάρουν στους αθώους.

Δεν εξηγούν επίσης το λόγο ύπαρξης αυτών των ΕΟΖ που δημιουργήθηκαν εκτός αστικού ιστού για να διεξάγονται επιχειρηματικές δραστηριότητες. Ακόμα και στην ιστοσελίδα του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών, μπορούμε να βρούμε τα εξής στοιχεία:

«Οι Ειδικές Οικονομικές Ζώνες δημιουργήθηκαν για να επιταχύνουν την οικονομική ανάπτυξη των περιοχών, να διαχειριστούν τις υπάρχουσες – προ του 1990 και Σοβιετικής Ένωσης – βιομηχανικές υποδομές, να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας και τέλος να προσελκύσουν αλλοδαπές επενδύσεις».

Με αυτά τα δεδομένα καταλαβαίνουμε ότι μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης και του όλου συστήματός της, έπρεπε να παρθούν μέτρα για την διαχείριση των εργασιών που υπήρχαν ήδη και θα κατέρρεαν με την νέα πολιτική της Πολωνίας.

Κάτι το ανάλογο όμως δεν υπάρχει στην Ελλάδα και ειδικά στη Θράκη μας.

Η προσέλκυση αλλοδαπών επενδύσεων σημαίνει de facto και de jure τον ερχομό και ανθρώπινου δυναμικού. Όσο η Πολωνία ήταν εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, μπορούσε να κάνει ό,τι θέλει ακόμα κι αν δεν ήταν αποτελεσματικό.

Μετά την ένταξή της όμως αυτή η διαδικασία καταπατά το ευρωπαϊκό κεκτημένο και γι’ αυτό το λόγο η Ευρωπαϊκή Ένωση της έδωσε και ημερομηνία λήξης, διότι εμποδίζει την ελεύθερη ανταγωνιστικότητα εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Με άλλα λόγια το επιχείρημα της Πολωνίας δεν στέκει με τίποτα. Επιπλέον αν αυτή η διαδικασία εφαρμοστεί στη Θράκη, υποτίθεται για την καταπολέμηση της ανεργίας, οι πρώτες εταιρείες που θα ενδιαφερθούν είναι βέβαια οι τουρκικές και μαζί τους και το προσωπικό τους.

Αυτό θα ήταν καλό για να γίνει ευρύτερα γνωστό για να κατανοηθεί γιατί επιλέγεται η Θράκη και όχι άλλη περιοχή, π.χ. κοντά στη βιομηχανική ζώνη της Αθήνας.

Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι ξέρουμε εξαρχής ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση όχι μόνο δεν θα στηρίξει αυτήν την περίεργη προσπάθεια, αλλά επιπλέον θα καταδικάσει την πατρίδα μας λόγω της καταπάτησης του ευρωπαϊκού κεκτημένου.

Κατά συνέπεια, όχι μόνο δεν λύνουμε τίποτα, αλλά επιπλέον φέρουμε και άλλα προβλήματα.

www.lygeros.org