Μια κατάσταση παρόμοια με αυτή στην Ελλάδα, όσον αφορά στην άνοδο της ακροδεξιάς, καταγράφει σε ρεπορτάζ του το βρετανικό ΒΒC.

«Οι νοσταλγοί του στρατηγού Φρανθίσκο Φράνκο ολοένα κι αυξάνονται στην Ισπανία», σημειώνει στο άρθρο του ο βραβευμένος δημοσιογράφος Πολ Μέισον, ο οποίος είχε γίνει πρόσφατα γνωστός και στην Ελλάδα γιατί πήρε την συνέντευξη από τον Ηλία Παναγιώταρο, όπου ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής δήλωσε μπροστά στην κάμερα ότι «στην Ελλάδα έχουμε εμφύλιο πόλεμο» και μετά προσπάθησε να διαψεύσει τον εαυτό του.

Η οικονομική κρίση, η υψηλή ανεργία και η αυξανόμενη εισροή μεταναστών «γαλουχούν» μια νέα γενιά νοσταλγών του Φρανκισμού και της ακροδεξιάς, μπολιασμένης με αρκετό ρατσισμό και ξενοφοβία, διαπιστώνει (και) στην Ισπανία ο Μέισον.

«Ναι, είμαι ένας εθνικοσοσιαλιστής και ήρωας μου είναι ο [υπαρχηγός του Αδόλφου Χίτλερ] Ρούντολφ Ες», λεει στο BBC ο νεαρός πυγμάχος Σέντο «Τσουνάμι» Μαρτίνεθ προσθέτοντας, χωρίς να μασάει τα λόγια του, πως «αυτό που έχουμε τωρα στην Ισπανία δεν είναι δημοκρατία, είναι δικτατορία.

Και ευελπιστώ σύντομα σε μια κοινωνική επανάσταση που θα έρθει όχι από τα αριστερά, αλλά από την άκρα δεξιά».

Ο Μαρτίνεθ κι άλλοι πολλοί συνομήλικοί του δηλώνουν οπαδοί του ακροδεξιού κόμματος España 2000.

Ο Χοσέ Λουίθ Ρομπέρτο, ηγέτης της παράταξης, είναι ένας βετεράνος της ακροδεξιάς στην χώρα του, δικηγόρος το επάγγελμα, που εκτός από μια σειρά από γυμναστήρια στην πόλη του, τη Βαλένθια, διατηρεί και μια εταιρεία που προμηθεύει την ισπανική αστυνομία με τις στολές της.

«Ο Φράνκο ειχε πέσει σε απόλυτη ανυποληψία πριν από είκοσι χρόνια, αλλά σήμερα πλέον, ειδικά οι μεγαλύτεροι σε ηλικία Ισπανοί, αλλά και πολλοι νεαροί συμπατριώτες μου, καταλαβαίνουν πως η περίοδος διακυβέρνησης του ήταν καλή για τη χώρα: είχαν ένα σπίτι, σταθερή εργασία και μπορουσαν να πληρώσουν για την εκπαίδευση των παιδιών τους», λέει στο BBC ο Ρομπέρτο.

Και τονίζει: «το κομματικό μας πρόγραμμα έχει να κάνει με τον έλεγχο των εισαγωγών, την μείωση της δύναμης των αυτόνομων κυβερνησεων εντός της χώρας και φυσικά μια άμεση προτίμηση στους Ισπανούς πολίτες: αυτοί είναι οι πρώτοι που θα επωφελούνταν από οτιδήποτε».

Η ακροδεξιά στην Ισπανία έχει ένα ισχυρό πολιτικό έρεισμα: το κυβερνών Λαϊκό Κόμμα (ΡΡ) δεν έχει αποκόψει τους δεσμούς του με πολλούς πολιτικούς που ανερυθρίαστα δηλώνουν νοσταλγοί του Φράνκο, οι οποίοι δεν έχουν καταφέρει, από το 1975 που πέθανε ο δικτάτορας, να συγκροτήσουν ένα δικό τους κόμμα και στεγάζονται στο ΡΡ.

Δεν είναι τυχαίο πως το μέλος του ΡΡ, ο Σαβιέρ Γκαρθία Αλμπιόλ, εξελέγη δήμαρχος της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της Καταλονίας, της Μπανταλόνα «με μια ρητορική που δεν διαφέρει και πολύ από εκείνη της Χρυσής Αυγής στην Ελλάδα», όπως σημειώνουν τα ισπανικά ΜΜΕ.

Πριν από τρεις μήνες, στα μέσα Σεπτεμβρίου, εκατοντάδες νοσταλγοί του Φράνκο διαδήλωσαν στους δρόμους της Μαδρίτης κατά των τραπεζών και των πολιτικών, στους οποίους αποδίδουν την κρίση στη χώρα τους, και υπέρ της εγκαθίδρυσης μιας κυβέρνησης με τον στρατό στην ηγεσία της.

Οι διαδηλωτές, πολλοί από τους οποίους ήταν ντυμένοι στα μαύρα, κρατούσαν ένα μεγάλο κόκκινο και άσπρο πανό που έγραφε «Η κρίση ονομάζεται «δημοκρατία»» και χαιρέτισαν ναζιστικά όταν η πορεία πέρασε μπροστά από τα γραφεία του κυβερνώντος Λαϊκού Κόμματος.

πηγη