Σάββας Καλεντερίδης

Στο άρθρο μας της Παρασκευής αναφερθήκαμε στο τεράστιο ζήτημα που ανέκυψε από τη δήλωση που έκανε η βουλευτής Γκιουλέρ στην τουρκική εθνοσυνέλευση, σύμφωνα με την οποία το κουρδικό έθνος (μιλέτ) είναι κατώτερο και δεν μπορεί να θεωρείται ίσο με το τουρκικό έθνος (ουλούς).

Σε διευκρινιστικές δηλώσεις που έκανε, θέλοντας να δικαιολογήσει τη θέση της, είπε ότι το τουρκικό έθνος είναι ένα συνονθύλευμα φυλών, εθνοτικών και θρησκευτικών ομάδων που ενώθηκαν το 1923, για να αποτελέσουν το νέο τουρκικό έθνος.

 Κατά την άποψή μας, αυτή η ομολογία -που έχει ιδιαίτερη σημασία αφού έγινε μέσα στην αίθουσα της «Εθνοσυνέλευσης του Μεγάλου Τουρκικού Εθνους» (sic) και έχει καταγραφεί στα πρακτικά- φέρνει στο προσκήνιο ένα τεράστιας σημασίας ζήτημα, αυτό της εθνοφυλεκτικής συγκρότησης του λεγόμενου τουρκικού έθνους.

Αν δε αναλογιστεί κανείς τον τρόπο, με τον οποίο έγινε η συγκρότηση αυτή, δηλαδή ομογενοποίηση διά της βίας από το κεμαλικό κράτος διαφόρων φυλών και πληθυσμιακών ομάδων, ορισμένες από τις οποίες, μάλιστα, αποτελούν υπολείμματα γενοκτονιών και βίαιων εξισλαμισμών σε διάφορες φάσεις της ιστορίας της οθωμανικής αυτοκρατορίας, μπορεί να καταλήξει και σε ένα συμπέρασμα για τον τρόπο με τον οποίο συγκροτείται η πατριωτική συνείδηση των σύγχρονων Τούρκων.

 Φυσικά, το θέμα είναι τεράστιο και απαιτεί σοβαρή μελέτη, αφού η συγκρότηση της εθνικής και πατριωτικής συνείδησης των Τούρκων αποτελεί μια διαδικασία που -εκτός από την καταγωγή- επηρεάζεται και από μια σειρά άλλων παραγόντων, όπως είναι η επίσημη κρατική ιδεολογία, η επίσημη ιστορία, η θρησκεία και ο τρόπος με τον οποίο επιβάλλονται όλα αυτά στον πολίτη.

 Εμείς θα αναφερθούμε σε ένα τεράστιο ζήτημα που απασχολεί την τουρκική κοινή γνώμη τα τελευταία χρόνια, προκειμένου να εξάγουμε κάποια συμπεράσματα για το θέμα.

 Από τα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας ένας Τούρκος επιχειρηματίας, ο οποίος δραστηριοποιείται στον χώρο του τουρισμού, έστησε ένα κύκλωμα νεαρών γυναικών που παρέσερναν αξιωματικούς των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, αξιωματούχους της ΜΙΤ και ευαίσθητων υπηρεσιών του τουρκικού κράτους, τους βιντεοσκοπούσαν και στη συνέχεια τους εκβίαζαν.

Παράλληλα, μέσα από τη διαδικασία της κρεβατοκάμαρας και του εκβιασμού, συνέλεγαν πληροφορίες για το σύνολο των μελών της κυβέρνησης και την κορυφή της κρατικής εξουσίας.

 Στα δίχτυα αυτού του δικτύου εκβιασμών και κατασκοπίας έπεσαν 1.027 άτομα, από τα οποία τα 831 δεν έκριναν σκόπιμο να κάνουν μήνυση στους εκβιαστές.

 Το δίκτυο αποκαλύφθηκε όταν δύο ηλεκτρονικά μηνύματα έφτασαν στις αστυνομικές Αρχές της Κωνσταντινούπολης και της Σμύρνης.

 Στα χέρια των διωκτικών Αρχών έπεσαν πληροφορίες για ανώτατα μέλη της κυβέρνησης, τη συγκρότηση της ΜΙΤ, σχέδια στρατηγικής και σχεδόν όλα τα άκρως απόρρητα σχέδια επιχειρήσεων των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, σχέδια ασφαλείας στρατοπέδων, οι περιοχές κάλυψης των ραντάρ της αεροπορίας και οι «τρύπες» που αφήνουν για να διεισδύσει απαρατήρητη η ελληνική πολεμική αεροπορία, οι περιοχές αναμονής και πύλες εισόδου στο Αιγαίο των υποβρυχίων, τα σχέδια επιχειρήσεων των ΤΕΔ για την περίπτωση που η Ελλάδα κηρύξει ΑΟΖ και για μια σειρά από θέματα, που δεν θα μπορούσε να οργανώσει και να συλλέξει το καλύτερο δίκτυο κατασκοπίας του κόσμου.

 Για το ζήτημα αυτό συνελήφθησαν περισσότεροι από 100 Τούρκοι αξιωματικοί, μεταξύ των οποίων ο επιτελάρχης του τουρκικού πολεμικού ναυτικού αντιναύαρχος Βεϊσέλ Κιοσελέ (Veysel Kösele), ο οποίος και οδηγήθηκε στις φυλακές, για να αφεθεί ελεύθερος κατόπιν παρέμβασης του ίδιου του πρωθυπουργού, αφού είχε προηγηθεί απειλή παραίτησης του αρχηγού του Τ/ΓΕΝ και παράκληση του αρχηγού ΓΕΕΘΑ για αποφυλάκιση. Αργότερα ακολούθησε η παραίτηση του διοικητή του Στόλου.

 Φυσικά τίθενται πολλά ζητήματα, όπως το σε ποιες ξένες χώρες κατέληξε όλο αυτό το υλικό. Ομως αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα.

 Αυτό που απασχολεί το άρθρο μας είναι το πώς όχι ένας αλλά πολλές δεκάδες ανώτατοι και ανώτεροι αξιωματικοί παρέδωσαν εθνικά σχέδια σε ένα κύκλωμα εκδιδόμενων γυναικών, προδίδοντας στην ουσία την πατρίδα τους.

 Επαναλαμβάνουμε, το ζήτημα είναι τεράστιο, όμως ακριβώς επειδή πρόκειται για συμπεριφορά όχι ενός αλλά σχεδόν του συνόλου των αξιωματικών που έπεσαν στα δίχτυα του εν λόγω κυκλώματος, μας επιτρέπει να πούμε ότι η πατριωτική συνείδηση των Τούρκων, ακόμη και των αξιωματικών, είναι αυτή του συνονθυλεύματος εθνοτικών και θρησκευτικών ομάδων, που ομογενοποιήθηκαν με τη βία, με «συγκολλητική ουσία» κίβδηλες ηθικές αρχές, κεμαλικές / ρατσιστικές ιδεολογίες και μια ψευδέστατη επίσημη ιστορία.

 Το αποτέλεσμα το είδαμε παραπάνω.

dimokratianews.gr