1) Πως το Κάιρο δρομολογεί τις εξελίξεις στην Αθήνα…

Συνήθως οι δίοδοι εισροής των λαθρομεταναστών στην Ελλάδα εντοπίζονταν στον Έβρο και στο Ανατολικό Αιγαίο.

Την εβδομάδα που πέρασε υπήρξε μια είδηση που πέρασε στα «ψιλά» των εφημερίδων.

Στην Ιεράπετρα της Κρήτης χρειάστηκε να επιστρατεύσουν το γυμναστήριο της πόλης για να φιλοξενήσουν 130 πρόσφυγες τους οποίους περισυνέλεξε διερχόμενο τάνκερ από τη θάλασσα, όπου βρέθηκαν μετά τη βύθιση ιστιοφόρου με το οποίο προσπαθούσαν να προσεγγίσουν…

Οι εξελίξεις στην Αίγυπτο μας αφορούν περισσότερο απ’ όσο πιστεύει η περίκλειστη στον αυτιστικό κόσμο της  ελληνική πολιτική σκηνή και η κοινή μας γνώμη.

Όπως γράφαμε πριν λίγες μέρες τα δομικά αίτια της αιγυπτιακής κρίσης δεν εδράζονται στις επιφανειακές αντιθέσεις μεταξύ ισλαμιστών και κοσμικών με διαιτητή το στρατό.

Τα δομικά προβλήματα στην Αίγυπτο έχουν να κάνουν με την πληθυσμιακή έκρηξη των τελευταίων δεκαετιών που αύξησε τον πληθυσμό από κάτω από 30 εκατ. το 1960 σε πάνω από 80 εκατ. σήμερα.

Κάθε χρόνο φτάνουν σε ηλικία αναζήτησης εργασίας περί τις 700 με 800 χιλιάδες νέοι Αιγύπτιοι και για να δημιουργηθούν τόσες θέσεις εργασίας χρειάζεται οικονομική ανάπτυξη πάνω από 7%, κάτι που δεν είναι εφικτό μακροπρόθεσμα.

Το άλλο πρόβλημα είναι η αδυναμία πρόσβασης σε επαρκή τροφή για τον πληθυσμό της χώρας, μετά τον τριπλασιασμό της τιμής του σταριού την τελευταία δεκαετία, αλλά και των λοιπών βασικών ειδών διατροφής…

Στην πλούσια Ελλάδα δεν «πονέσαμε» από αυτή την αύξηση γιατί το κόστος διατροφής αντιπροσωπεύει μικρό ποσοστό του ετήσιου εισοδήματος ακόμη και των οικονομικά  αδύναμων στρωμάτων.

Για παράδειγμα μετά από πέντε χρόνια ύφεσης στην Ελλάδα έχουμε ένα κατά κεφαλήν ΑΕΠ της τάξης των 27.000 δολαρίων, ενώ στην Αίγυπτο το αντίστοιχο κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι κοντά στα 6.200 δολάρια το χρόνο.

Το πρόβλημα απασχόλησης και σίτισης του πληθυσμού της Αιγύπτου είναι ένα πρόβλημα που δύσκολα μπορεί να επιλυθεί είτε με δημοκρατικό τρόπο, είτε με μια στρατιωτική δικτατορία, είτε με ισλαμιστές, είτε με δυτικόστροφους κοσμικούς…

Μοιραία η μετανάστευση αποτελεί για μεγάλο μέρος του πληθυσμού της γείτονος την μοναδική επιλογή και επειδή δύσκολα μπορεί να μεταναστεύσουν νόμιμα, η πίεση της λαθρομετανάστευσης θα ενταθεί.

Η πλέον κοντινή χώρα της πλούσιας Ευρώπης είναι η Ελλάδα και αυτό σημαίνει πως θα δεχτεί το μεγαλύτερο μέρος αυτής της πίεσης.

Ποιες πολιτικές επιπτώσεις θα έχει η αύξηση της πίεσης της λαθρομετανάστευσης στη χώρα μας;  Η πολιτική σκηνή μοιάζει αδύναμη να χειριστεί τις εξελίξεις και να συνεννοηθεί, καθώς είναι απασχολημένη με την υπεράσπιση των προνομίων της αργόσχολης τάξης των πελατών που τρέφονται από το χρεοκοπημένο δημόσιο.

Η αριστερά αντιλαμβάνεται την «καυτή πατάτα» της εξουσίας που πλησιάζει στα χέρια της σαν ευκαιρία επιβεβαίωσης του μετεμφυλιακού απωθημένου, για δεύτερη φορά μετά τον Ανδρέα. Αδυνατεί  να καταλάβει πως η ιστορία όταν μοιάζει να επαναλαμβάνεται το κάνει υπό μορφή τραγωδίας ή κωμωδίας… Η δεξιά από τη μεταπολίτευση και μετά προσπαθεί να ξεπεράσει την αριστερά σε φόρους και δημεύσεις περιουσιών.

Τα δομικά προβλήματα της  Αιγύπτου και των γειτόνων της βάζουν «φωτιά» στην περιοχή και απειλούν να καθορίσουν τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα προσεχώς και εμείς ασχολούμαστε με τα κεκτημένα, των πελατών του Άκη, του Πάκη και του κάθε Λαλάκη της μεταπολίτευσης.

Το ελληνικό πρόβλημα…

Η παρακάτω ανάρτηση, του Νίκου Λιολόπουλου στο φ/β χθες  φωτογραφίζει με τον καλύτερο τρόπο την ουσία μιας κρίσιμης  πλευράς του ελληνικού προβλήματος. «Μόλις καλημέρισα 55αρη γνωστό μου που είναι εδώ και 10 χρόνια συνταξιούχος αστυνομικός και μια σούπερ σέξι σαραντάρα συνταξιούχο νοσοκόμα. Αυτό…».

Η βάση όλων των προβλημάτων της ελληνικής χρεοκοπίας είναι η εξής.

Περί τα 3 εκατ. συνταξιούχοι. Συν 1,5 εκατ. άνεργοι. Συν 1 εκατ. απασχολούμενοι στο δημόσιο  και ευρύτερο δημόσιο ή αμειβόμενο με χρήματα φορολογουμένων. Από την άλλη από τα 5 εκατ. του εργατικού δυναμικού της χώρας αν αφαιρεθούν το 1,5 άνεργοι και το 1 εκατ. που αμείβεται από τον κρατικό προϋπολογισμό έχουμε 2,5 εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα να προσπαθούν να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα για τους υπολοίπους…  Η εξίσωση αυτή όχι μόνο δεν λειτουργεί αλλά επιδεινώνεται καθώς το κόστος της κρίσης το πληρώνει ο ιδιωτικός τομέας αποκλειστικά.

Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι η ανισορροπία στο παραγωγικό και μη παραγωγικό δυναμικό, που δημιούργησε το πελατειακό κράτος των τελευταίων δεκαετιών και αν δεν μεταρρυθμιστεί, απειλεί τη χώρα  με ολοσχερή κατάρρευση.

Με πιο απλά λόγια το ελληνικό πρόβλημα αφορά στην αλλαγή της κατάστασης εργασίας ή σύνταξης για 1 με 1,5 εκατ. ανθρώπους. Τόσοι πρέπει να αλλάξουν τρόπο εξασφάλισης εισοδήματος. Δεν είναι νεοφιλελευθερισμός είναι αριθμητική και κοινή λογική.

Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι το μνημόνιο (άσχετα αν με τη φορομπηχτική του διάσταση δεν οδηγεί σε διέξοδο) και δεν μπορεί να διορθωθεί με τη ψήφιση ενός άρθρου στη Βουλή που θα επαναφέρει την πριν τη χρεοκοπία κατάσταση της ευημερίας με δανεικά, όπως υποστηρίζουν οι δημαγωγοί.

Το πρόβλημα αν και δομικό, είναι ευκολότερα διαχειρίσιμο από αυτό της Αιγύπτου, έστω και αν σημαίνει πως πρέπει να μάθουμε να ζούμε με λιγότερα εργαζόμενοι περισσότερο.

Αν δεν «αυτοκτονήσουμε» λόγω βλακείας και δημαγωγίας, το  μεγαλύτερο πρόβλημα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε δεν είναι η διακοπή των πρόωρων συντάξεων, οι απολύσεις στο δημόσιο και η μείωση των κρατικών δαπανών, αλλά το πρόβλημα της Αιγύπτου, της Λιβύης, της Συρίας κλπ.

Φυσικά το γενικότερο πρόβλημα μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε καλύτερα ως μέλος μιας περισσότερο ενωμένης Ευρώπης και Δύσης, παρά ως γινόμενοι μέρος του προβλήματος.

2) Το σωληνάριο «στέγνωσε»…

Ποιος είναι ο σχιζοφρενής δολοφόνος, όμως; Μα ποιος άλλος από τον κακό συνδικαλισμό και τους παρατρεχάμενούς του στην Ελλάδα που οι ρίζες του είναι τόσο βαθιές και η δύναμή του τόσο μεγάλη που μπορεί να κινήσει μέχρι τα Ιμαλάια; Κι εδώ να διορθώσω λίγο το παραπάνω: δεν αναστήθηκε, διότι δεν πέθανε ποτέ. Στην ουσία είχε πέσει σε λήθαργο και απλώς παρέμενε ήρεμος μέχρι την επόμενη «κακή» πράξη της κυβερνητικής πολιτικής που θα τον ξυπνούσε και να δείξει για ακόμη μία φορά τα δόντια του κάνοντας σαφές το ποιός είναι το αφεντικό.

Βλέπε: Το σωληνάριο «στέγνωσε»…

capital.gr