Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 95 ετών την Πέμπτη ο ιστορικός ηγέτης της Νοτίου Αφρικής και πρωτοπόρος αγωνιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Νέλσον Μαντέλα. Την είδηση του θανάτου του πρώτου μαύρου ηγέτη στην ιστορία της χώρας ανακοίνωσε ο νυν πρόεδρος της Νοτίου ΑφρικήςΤζέικομπ Ζούμα, λέγοντας ότι «έφυγε ήσυχα». «Το έθνος έχασε το σημαντικότερο τέκνο του, ο λαός έχασε τον πατέρα του»

, τόνισε, φανερά συγκινημένος και ντυμένος στα μαύρα ο Ζούμα, υπογραμμίζοντας ότι ο Μαντέλα διακρινόταν, πέρα από τους πολιτικούς αγώνες του, για την «ταπεινότητα, την ανθρωπιά και τη συμπόνια» που έδειχνε σε όλους. «Οι σκέψεις και οι προσευχές μας αυτήν την ώρα είναι με την οικογένειά του, στην οποία οφείλουμε ευγνωμοσύνη διότι θυσίασε πολλά για να είναι ελεύθερος ο λαός μας», συνέχισε ο Ζούμα αναφερόμενος ονομαστικά στη σύζυγό του, την Γκράσα Μασέλ, την πρώην σύζυγό του Ουίνι Μαντέλα, «τα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονά του». «Σκεφτόμαστε επίσης τους συντρόφους και τους φίλους του που πολέμησαν μαζί με τον Μαντίμπα, σκεφτόμαστε το λαό που σήμερα θρηνεί τον χαμό του μοναδικού ανθρώπου που πάνω απ’ όλους ενσάρκωσε τις ελπίδες του για ειρήνη και συμφιλίωση», τόνισε ο πρόεδρος.

Ο Ζούμα τόνισε ότι ο Μαντέλα θα κηδευτεί δημοσία δαπάνη και ότι οι σημαίες σε όλα τα δημόσια κτίρια θα κυματίζουν μεσίστιες από σήμερα Παρασκευή έως και την τέλεση της κηδείας του. Η ζωή του «Μαντίμπα» Πρωτοπόρος στον αγώνα κατά του ρατσιστικού απαρτχάιντ, βρέθηκε από τα πρώτα χρόνια της ζωής του στην πρώτη γραμμή για των αγώνων για τη χειραφέτηση του μαύρου πληθυσμού της Νοτίου Αφρικής. Ο Μαντίμπα, όπως τον αποκαλούσαν χαϊδευτικά οι οικείοι του καθώς και ο λαός της χώρας που τον λάτρευε φυλακίστηκε το 1964 για τη δράση του, και πέρασε αρκετές δεκαετίες της ζωής του πίσω από τα σίδερα. Αρνείται τις προτάσεις των ρατσιστών για απελευθέρωση υπό όρους, με το όνομα του σταδιακά να λαμβάνει «μυθικές» διαστάσεις για τους οπαδούς του – εκτός νόμου- Εθνικού Αφρικανικού Κογκρέσου του οποίου ήταν ένας εκ των ηγετών, τη στιγμή που ο αγώνας κατά του απαρτχάιντ σιγά – σιγά αρχίζει και εξαπλώνεται εκτός της Νοτίου Αφρικής. Στις αρχές του 1990 αποφυλακίζεται.

Το γεγονός αυτό σημάδεψε την αρχή μεγάλων αλλαγών στο αφρικανικό κράτος, που οδήγησαν στην πτώση του ρατσιστικού καθεστώτος. Ο ίδιος έγινε ο πρώτος πρόεδρος της Νοτίου Αφρικής το 1994, ενώ ένα χρόνο πριν πήρε το Νόμπελ Ειρήνης που το μοιράστηκε με τον Φρεντερίκ Ντε Κλερκ. Αφού βγήκε από τη φυλακή χώρισε και με την πρώτη του γυναίκα, τη Γουίνι, και αργότερα ξαναπαντρεύτηκε. Έχασε τον ένα γιο του από AIDS και τον άλλο σε τροχαίο ατύχημα, το 1969, ενώ σε τροχαίο έχασε και τη δισέγγονή του, πριν από τρία χρόνια.