Σπύρος Χατζάρας

13 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1833… Η Αντιβασιλεία συνάπτει δάνειο 60 εκατομμυρίων φράγκων με την τράπεζα Ρότσιλντ των Παρισίων.

Το Χρέος του Έθνους και οι Ρότσιλντ
Η Δ” Εθνική Συνέλευση των Ελλήνων που έγινε στο Αργος, την 31η Ἰουλίου 1829 υιοθέτησε ομόφωνα, μετά από πρόταση του κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια, το Η” Ψήφισμα της, «Περί ἀνεγέρσεως Ναοῦ τοῦ Σωτῆρος Χριστού», στο οποίο αναφερόταν:

Α” Ὅταν ἡ τοπική περιφέρεια τῆς Ἑλλάδος καί ἡ Καθέδρα τῆς Κυβερνήσεώς της κατασταθῶσιν ὁριστικῶς καί οἱ οἰκονομικοί πόροι τοῦ Κράτους ἐπιτρέψωσι, θέλει ἀνεγερθῆ κατά διαταγήν τῆς Κυβερνήσεως εἰς τήν Καθέδραν αὐτῆς Ναός ἐπ” ὀνόματι τοῦ Σωτῆρος τιμώμενος. ………………………………………………………………………

Ε” Τά ὀνόματα τῶν Φιλελλήνων, ὅσοι ἀπέθανον εἰς τήν Ἑλλάδα μαχόμενοι ὑπέρ τῆς ἀνεξαρτησίας της, θέλουν χαραχθῆ ἐπί τινος Μνημείου ἀνεγερθησομένου εἰς τόν Ναόν τοῦ Σωτῆρος. ΣΤ” Τά ὀνόματα τῶν Φιλελλήνων, ὅσοι συνετέλεσαν εἰς τήν ἐπανόρθωσιν τῆς Ἑλλάδος, θέλουν κατατεθῆ ἐπί τοῦ ρηθέντος Μνημείου.

Μετά την δολοφονία του Καποδίστρια και την έλευση του Όθωνα, η Αντιβασιλεία, αφού εξέδωσε το 1834 το διάταγμα με το οποίο η Αθήνα έγινε πρωτεύουσα του νέου Ελληνικού κράτους, εξέδωσε εις υλοποίηση του Η” Ψηφίσματος «τῆς ἐν Ἄργει Δ” Ἐθνικῆς τῶν Ἑλλήνων Συνελεύσεως» Βασιλικό Διάταγμα, «Περί ἀνεγέρσεως Ναοῦ τοῦ Σωτῆρος εἰς Ἀθήνας». ( Ἐφημερίς Κυβερνήσεως του Βασιλείου της Ελλάδος ἀριθ. 5. Ἐν Ναυπλίῳ 29 Ἰαν./10 Φεβρ. 1834), στο οποίο αναφερόταν:

Ὄθων ἐλέῳ Θεοῦ Βασιλεύς τῆς Ἑλλάδος

Λαβόντες ὑπ” ὄψιν τά ἄρθρα 1, 5 καί 6 τοῦ ἀπό 31 Ἰουλίου 1829 Η” Ψηφίσματος τῆς Δ” τῶν Ἑλλήνων Ἐθνικῆς Συνελεύσεως, ἀπεφασίσαμεν καί διατάσσομεν. Ἄρθρο 1. Θέλει ἀνεγερθῆ εἰς τήν πόλιν τῶν Ἀθηνῶν Ναός τιμώμενος ἐπ” ὀνόματι τοῦ ΣΩΤΗΡΟΣ πρός αἰωνίαν μνήμην τῆς θαυματουργοῦ ἀντιλήψεως τῆς Θείας Προνοίας, τῆς ῥυσαμένης τόν Ἑλληνικόν Λαόν ἀπό δεινῶν καί κινδύνων, καί πρός ἐνίσχυσιν τῶν μεταγενεστέρων εἰς τήν πίστιν, δι” ἧς οἱ προπάτορές των ἀνεκτήσαντο τήν ἐλευθερίαν των εἰς τούς ἀπό τῶν 1821 μέχρι τῶν 1830 αἱματώδεις πολέμους. Ἄρθρο 2.

Θέλομεν τό μνημεῖον τοῦτο νά εἶναι ἄξιον καί τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ καί τοῦ συμβάντος, πρός μνήμην τοῦ ὁποίου ἀνεγείρεται.

Θέλει ἑπομένως γένει ἄνευ ἀναβολῆς ἡ ἐκλογή τῆς θέσεως καί ἡ σύνταξις τοῦ προγράμματος˙ μετά δέ ταῦτα θέλουν προσκληθῆ ἀμέσως ἀρχιτέκτονες, ἐντόπιοι καί ξένοι, διά νά παρουσιάσουν σχέδια κατασκευῆς τοῦ μνημείου. Ἄρθρο 3. Ὁ πρῶτος λίθος θέλει κατατεθῆ τήν 25 Ἰανουαρίου 1835, καί ἑπομένως αἱ προπαρασκευαί τῆς τελετῆς πρέπει νά ἐπιταχυνθοῦν.

Ἡ πρός τούς ἀρχιτέκτονας πρόσκλησις, διά νά παρουσιάσουν τα περί κατασκευῆς σχέδιά των, θέλει γένει πρό τοῦ τέλους τοῦ ἔτους, ἡ δέ κατασκευή νά ἀρχίσῃ καί νά ἐξακολουθῇ ἀνεμποδίστως, ἅμα τεθῇ ὁ πρῶτος λίθος. Ἄρθρο 4.

Τά ὀνόματα τῶν εἰς τά πεδία τῆς μάχης πεσόντων Φιλελλήνων, καθώς καί τῶν ὅσοι συνετέλεσαν καθ” οἱονδήποτε τρόπον εἰς τήν ἀναγέννησιν τῆς Ἑλλάδος, θέλουν καταγραφῆ ἀκριβῶς καί καθυποβληθῆ εἰς Ἡμᾶς εἰς δύο χωριστούς καταλόγους. Θέλει ληφθῆ πρόνοια, ὥστε νά προμηθευθῶσιν ἀπό ἀξίους τεχνίτας σχέδια τοῦ μνημείου, τοῦ κατά τό ἄρθρον 5 ρηθέντος Ψηφίσματος εἰς τό ἐσωτερικόν τοῦ Ναοῦ ἀνεγερθησομένου.

Ο Οθωνας και η αντιβασιλεία ήθελαν ο θεμέλιος λίθος του Ναού του Σωτήρος , που θα ήταν η Μητροπολιτικός Ναός των Αθηνών, να κατατεθεί 25 Ιανουαρίου/6Φεβρουαρίου 1835.

Ο Οθωνας εγκαταστάθηκε στην Αθήνα στις 10/22 Δεκεμβρίου 1834.

Και όμως ούτε ο θεμέλιος λίθος κατατέθηκε, ούτε οι προσκλήσεις για τους αρχιτέκτονες έγιναν.

Κάποιος διαφωνούσε. Και το ποιός ήταν φαίνεται από το δεύτερο διάταγμα που εκδόθηκε 4 χρόνια αργότερα το 1938, (Ἐφημερίς Κυβερνήσεως τοῦ Βασιλείου τῆς Ἑλλάδος ἀριθ. 12. Ἐν Ἀθήναις 11-4-1838), στο οποίο αναφερόταν ότι :

«Ἀφοῦ ἐξεφράσαμεν ἤδη διά τοῦ ἀπό 25 Ἰανουαρίου – 8 Φεβρουαρίου 1834 Ἡμετέρου Διατάγματος τήν θέλησίν Μας, τοῦ νά ἀνεγείρωμεν εἰς τήν Πρωτεύουσάν Μας, τάς Ἀθήνας, Ναόν τιμώμενον ἐπ” ὀνόματι τοῦ ΣΩΤΗΡΟΣ, πρός αἰωνίαν μνήμην τῆς θαυματουργοῦ ἀντιλήψεως τῆς Θείας Προνοίας, τῆς ῥυσαμένης τόν Ἑλληνικόν Λαόν ἀπό δεινῶν καί κινδύνων, καί πρός ἐνίσχυσιν τῶν μεταγενεστέρων εἰς τήν πίστιν, δι” ἧς οἱ Προπάτορές των ἀνεκτήσαντο τήν ἀνεξαρτησίαν των, ἐγκριθέντων ἤδη παρ” Ἡμῶν τῶν ὑποβληθέντων παρά τοῦ ἐπ” αὐτῷ διωρισμένου ἀρχιτέκτονος σχεδίων, ὡς ἀξίων κατά πάντα καί τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ καί τοῦ συμβάντος, πρός μνήμην τοῦ ὁποίου ἀνεγείρεται, προσδιορισθείσης δέ καί τῆς θέσεως ἐπί τῆς ὁποίας μέλλει νά ἀνεγερθῇ ὁ Ναός οὗτος, ν” ἀρχίσῃ ὅσον τάχιστα ἡ ἀνέγερσις τοῦ Μνημείου τούτου: Ἀποφασίζομεν ὅθεν νά γένῃ τώρα ἔναρξις τῶν προκαταρκτικῶν ἐργασιῶν καί νά προχωρήσῃ ἡ οἰκοδομή ἀναλόγως τῶν ἑκάστοτε ὑπαρχόντων μέσων».

Το ζήτημα ήταν οικονομικό.

Η τότε τρόικα έλεγε ΟΧΙ.

Δηλαδή ο Μαξ ντε Ροτσίλντ.

Το 1838, ο Όθωνας αποφάσισε να αρχίσουν οι εργασίες και να προχωρήσει η οικοδομή αναλόγως των υπαρχόντυων μέσων.

Ουτε αυτό δεν του επ΄ςετρεψαν οι Ρότσιλντ.

Ο Ναός του Σωτήρος Χριστού που πρότεινε ο Καποδίστριας δεν έπρεπε να γίνει ποτέ.

Πέρασαν 184 χρόνια και το «βέτο» των Ρότσιλντ, παραμένει ισχυρό.

Χτίστηκαν χιλιάδες εκκλησίες από τοι 1829 στην Ελλάδα.

Αλλά μία δεν θα γίνει ποτέ.

Ο Ναός του Σωτήρος Χριστού.

Για αυτό πρέπει να αγωνιστούμε όλοι.

Για την Εθνική Αναγέννηση.

Σπύρος Χατζάρας

πηγη