Το νέο παραλήρημα Ερντογάν για τη Λωζάννη δεν είναι καθόλου τυχαίο. Μιλώντας σε κοινοτάρχες, στο κτίριο της προεδρίας στην Άγκυρα. Ο πρόεδρος της Τουρκίας είπε χαρακτηριστικά πως «δεν προστατεύσαμε τα εδάφη μας» και κάλεσε τη νεολαία να εξετάσει τη Λωζάννη «και ας ενοχληθούν κάποιοι».

Ο Ερντογάν επικαλέστηκε τον «Εθνικό Όρκο», τον οποίο μοιάζει να επαναφέρει στο προσκήνιο και για λόγους στο εσωτερικό της χώρας: «Η Τουρκία ήταν του 1923 και όσοι την εγκλώβισαν είχαν ως στόχο να ξεχαστεί το παρελθόν της, που είναι χιλίων ετών με Οθωμανική Αυτοκρατορία και με τους Σελτζούκους. Φέραμε στην επικαιρότητα τη Λωζάνη και το Εθνικό Συμβόλαιο. Φαίνεται πως κάποιες αλήθειες μας τις έμαθαν λάθος. Θέλω από τη νεολαία μας να εξετάσει τη Λωζάνη και ας ενοχληθούν κάποιοι. Ας ενοχληθούν. Τα λάθη αυτά πρέπει να τα ξέρουμε», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Ποιος είναι όμως ο «Εθνικός ‘Ορκος» που επικαλείται. Όπως έχει γράψει ήδη στο Onalert.gr η έμπειρη στα τουρκικά θέματα Βάσω Γιλδίζη, που έζησε στην Άγκυρα ως ανταποκρίτρια του ελληνικού Τύπου για πολλά χρόνια, ο «εθνικός όρκος» είναι το Τουρκικό «Πάλι με χρόνους, με καιρούς…»

Το σενάριο που μοιάζει αποκύημα αχαλίνωτης ανατολίτικης φαντασίας έχει τις ρίζες του στο λεγόμενο Misak-i Milli. Μια «Εθνική Συμφωνία» ή «Εθνικός ‘Ορκος» που επικυρώθηκε από το κοινοβούλιο της οθωμανικής αυτοκρατορίας τον Ιανουάριο του 1920 και υιοθετήθηκε τέσσερις μήνες αργότερα και από την νεοϊδρυθείσα Τουρκική Εθνοσυνέλευση των εθνικιστών του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ στην Άγκυρα.

Η αποφάσεις αυτές περιελάμβαναν έξι σημεία που μεταξύ άλλων προέβλεπαν δημοψηφίσματα των κατοίκων στις επονομαζόμενες «αδούλωτες περιοχές» που είχε χάσει η Οθωμανική Αυτοκρατορία με την Ανακωχή του Μούδρου. Στα δημοψηφίσματα αυτά οι κάτοικοι θα αποφάσιζαν επανένωση με την «μητέρα πατρίδα» Οθωμανική Αυτοκρατορία και μετέπειτα Τουρκία. Οι περιοχές αυτές αφορούσαν στο Βόρειο Ιράκ στα νοτιοανατολικά σύνορα, στις επαρχίες Καρς, Αρνταχάν και Βατούμι στα βορειο- ανατολικά αλλά και στην δυτική Θράκη.

«Το καθεστώς της Δυτικής Θράκης θα καθοριστεί από τις ψήφους των κατοίκων της,» έγραφαν χαρακτηριστικά.

Άλλα σημεία αφορούσαν στις μεταφορές και ελεύθερες συναλλαγές μέσω των Στενών του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων που θα καθορίζονταν «από την Τουρκία και άλλες χώρες», στα δικαιώματα των μειονοτήτων που θα εκδίδονταν «με την προϋπόθεση ότι τα δικαιώματα των μουσουλμανικών μειονοτήτων σε γειτονικές χώρες προστατεύονται» και ότι η νέα Τουρκία θα πρέπει να είναι «θα πρέπει να είναι ανεξάρτητη και ελεύθερη» να αρθούν όλοι οι περιορισμοί με στόχο την πολιτική, δικαστική και οικονομική ανάπτυξη.

Οι επίσημες αυτές θέσεις είχαν ως αποτέλεσμα να τεθούν σε συναγερμό οι δυνάμεις της Αντάντ (Βρετανία, Γαλλία και Ιταλία) και να καταλάβουν τα Στενά του Βοσπόρου τον Μάρτιο του 1920 πυροδοτώντας εκ νέου τον πόλεμο μεταξύ Οθωμανών/Νεότουρκων και Ευρωπαίων συμμάχων.

Στην ομιλία του στην τουρκική εθνοσυνέλευση ο Ατατούρκ είχε πει ότι «Είναι η σιδερένια γροθιά του έθνους που γράφει την Εθνική Συμφωνία που είναι η κύρια αρχή της ανεξαρτησίας μας στα χρονικά της ιστορίας.»

Οι αποφάσεις της «Εθνικής Συμφωνίας» χρησιμοποιήθηκαν από τον Ατατούρκ ως βάση για τις απαιτήσεις της νέας Τουρκικής Δημοκρατίας στην Συνθήκη της Λωζάνης. Οι Νεότουρκοι μπορεί να μην κατόρθωσαν τότε να πάρουν όλα όσα ήθελαν και η σημερινή νέο-οθωμανική πολιτική ηγεσία να τους κατηγορεί σήμερα γι’ αυτό μέσα στη γενικότερη προσπάθεια αναθεώρησης του ιστορικού παρελθόντος της χώρας.   πηγη