Η φράση «όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά» από την επανάληψη και την κατάχρησή της έχει γίνει κοινοτοπία, αλλά είναι αυτή που αποδίδει τη σημερινή κατάσταση πραγμάτων στο Κυπριακό μετά την πενταμερή στη Γενεύη και τη συνάντηση των τεχνοκρατικών κλιμακίων στο Μον Πελεράν που ακολούθησε.Η ευελιξία μιας ανοικτής -open ended- διαπραγμάτευσης απεδείχθη σωτήρια και έτσι επιτρέπει και τη θετική αποτίμηση της διαπραγμάτευσης, της -για πρώτη φορά- ανταλλαγής χαρτών ανάμεσα στις δύο κοινότητες και της ανίχνευσης των εκατέρωθεν απόψεων για την ασφάλεια και τις εγγυήσει

Εκτός των παραπάνω, για πρώτη φορά στην ιστορία της διαπραγμάτευσης του Κυπριακού πυκνή ομίχλη και αβεβαιότητα καλύπτει τις προθέσεις και την τελική τοποθέτηση όλων των πλευρών που με οποιονδήποτε τρόπο εμπλέκονται ή επηρεάζουν τη διαπραγμάτευση:

Κυρίαρχη αβεβαιότητα ο παράγων Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο όποιος εν όψει του δημοψηφίσματος για την καθεστωτική αλλαγή -πιθανότατα εντός του Απριλίου- θα σκληραίνει την επιθετική ρητορική του, με τις πρώτες αντιδράσεις της Αγκυρας στη μη έκδοση των οκτώ από την Ελλάδα να δίνουν μία πρόγευση. Το ερώτημα που τίθεται είναι εάν, μετά από τον προεξοφλημένο θρίαμβό του στο δημοψήφισμα, ο Ερντογάν θα επιδιώξει συνδιαλλαγή και εκτόνωση της έντασης σε όλα τα ανοικτά μέτωπα.

Οι βασικοί παίκτες
Βαρύνουσα αβεβαιότητα η πολιτική που θα χαράξει η κυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ απέναντι στην Αγκυρα. Δεδομένου ότι δύσκολα θα αλλάξει η στήριξη των Κούρδων της Συρίας από τις ΗΠΑ, το ερώτημα που τίθεται είναι εάν θα έχουμε επιδείνωση των διμερών σχέσεων ή συνέχεια της πολιτικής Ομπάμα που ήταν αντισταθμιστικά οφέλη για την Αγκυρα σε άλλα μέτωπα, κυρίως το Κυπριακό. Πέραν μίας ενδεχόμενης επιδείνωσης δεν μπορούμε να αποκλείσουμε μία συμφωνία ΗΠΑ – Ρωσίας για τη Συρία που να μην αφήνει ρόλο στην Τουρκία και να οδηγεί σε απρόβλεπτη σύγκρουση της Ουάσιγκτον με την Αγκυρα με επίκεντρο το Κουρδικό.

Σημαντική αβεβαιότητα η δραστηριοποίηση της Βρετανίας που, εν όψει ενός «σκληρού» Brexit και δεδομένης της πλήρους στήριξης Τραμπ, μπορεί να κινηθεί ως ελεύθερος σκοπευτής ώστε να επιδιώξει μέσω του Κυπριακού την ενδυνάμωση της παρουσίας της στη Μέση Ανατολή. Δεν είναι τυχαίο ότι η πρωθυπουργός, Τερέζα Μέι, βρισκόταν χθες στην Ουάσιγκτον με τον Τραμπ και σήμερα στην Αγκυρα με τους Ερντογάν – Γιλντιρίμ.

Δίπλα στις παραπάνω αβεβαιότητες η Ανγκελα Μέρκελ, η οποία θα ακολουθήσει τη Μέι και θα επισκεφθεί την Αγκυρα την προσεχή βδομάδα, είναι βέβαιο ότι θα θελήσει να συνάψει ένα άτυπο σύμφωνο αποφυγής εκπλήξεων από τον Ερντογάν στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Εκπλήξεων στον έλεγχο των προσφυγικών ροών αλλά και άσκησης πίεσης είτε για έκδοση Τούρκων αντικαθεστωτικών που βρίσκονται στη Γερμανία είτε για απαγόρευση πολιτικής δραστηριότητας τουρκικών και κουρδικών οργανώσεων και κομμάτων. Ολα τα παραπάνω συνδέονται με το Προσφυγικό, το οποίο αποτελεί την «αχίλλειο πτέρνα» της Μέρκελ και την «αιχμή του δόρατος» της Εναλλακτικής για τη Γερμανία στον ορίζοντα των βουλευτικών εκλογών του Σεπτεμβρίου.

Ανήσυχη αναμονή
Ετσι προκύπτει μία κατάσταση ανήσυχης αναμονής στο Κυπριακό, καθώς η ρευστότητα στις περισσότερες εμπλεκόμενες και ενδιαφερόμενες πλευρές είναι πρωτοφανής. Είναι σήμερα εξίσου πιθανό οι ΗΠΑ, η Βρετανία και η Γερμανία να πιέζουν για μια λύση που θα αμείβει την εποικοδομητική στάση του Ερντογάν σε άλλα μέτωπα, όπως είναι πιθανό να υιοθετήσουν διαφοροποιημένη στάση, με την Ουάσιγκτον να κλιμακώνει την ψυχροπολεμική ένταση με την Αγκυρα, το Λονδίνο σε ρόλο μεσολαβητή και το Βερολίνο να επιδιώκει κατευνασμό του «σουλτάνου» με κάθε κόστος.

Το 1878 η Οθωμανική Αυτοκρατορία έδωσε την Κύπρο στη Βρετανία έναντι της στήριξης του Λονδίνου απέναντι στη Ρωσία. Σήμερα επιδιώκει βαρύνοντα ρόλο σε μία ενιαία Κύπρο με το τοπίο ρευστό  πηγη