Ένα άρθρο-ύμνος στην ΕΛΔΥΚ, από τον ιστορικό-ερευνητή -συγγραφέα Κωνσταντίνο Δημητριάδη, με την ευκαιρία της αλλαγής δκσης του 1^ου Μ/Κ ΤΠ, όπου παρέστη.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Δημητριάδης

Κάθομαι εκστασιασμένος και ακούω αυτόν τον καλογυμνασμένο αξιωματικό με τα διακριτικά του Συνταγματάρχη, του Αλεξιπτωτιστή, του Βατραχανθρώπου, του Αλπινιστή, του Χιονοδρόμου, του απόφοιτου στην Α.Σ.Π. και του Ελδυκάριου. Του πρώτου ΕΛΔΥΚαριου του σήμερα.

Με σταθερή φωνή που εμπνέει εμπιστοσύνη ομιλεί στους Αξιωματικούς, Υπαξιωματικούς και Οπλίτες του 1ου Μηχανοκίνητου Ταγματος Πεζικού που εδρεύει στο Στρατόπεδο που φέρει το όνομα του ΗΡΩΑ του 1974 Αντιστράτηγου (Λοχαγού ΠΖ τότε) Βασίλειου Σταμπουλή, κατά την τελετή ανάληψης καθηκόντων από τον νέο Διοικητή Τάγματος:

“Εύχομαι στον νέο Διοικητή του Τάγματος όταν έλθει η ώρα να παραδώσει την Μονάδα, να την παραδώσει με όλους τους στρατιώτες του ζωντανούς και τουλάχιστον στα εδαφικά όρια που την παραλαμβάνει. Και λέω τουλάχιστον και προχωρώ ακόμα παρακάτω, λέγοντας αν είναι τυχερός να την παραδώσει με ΗΡΩΕΣ ζωντανούς, διότι αρκετούς ΗΡΩΕΣ νεκρούς είχαμε και το έδαφος της Κύπρου ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΟ, με την βοήθεια του Θεού. Διότι να θυμάστε ότι έχουμε αφήσει “ανοιχτούς λογαριασμούς” με τους απέναντι. Λογαριασμούς από το 1974 που το ματωμένο χώμα της Κύπρου μας τους υπενθυμίζει. Του εύχομαι λοιπόν καλή επιτυχία στο έργο του.”

Σε μια περίοδο που όλοι σκύβουν το κεφάλι, που όλοι σκέφτονται συμβίωση με τον βιαστήτης μητέρας τους, που όλοι ονειρεύονται μια ζωή στα γονικά τους αλλά υπό Τουρκική Διοίκηση, μια περίοδο όπου κάθε 5 χρόνια θα έχουν Τούρκο Πρόεδρο Δημοκρατίας με ότι αυτό συνεπάγεται, έρχεται ένας “καλαμαράς” Αξιωματικός, με στητό κορμί και καθαρό λόγο να μας κάνει όλους να ανασηκώσουμε το κεφάλι, να νιώσουμε την συγκίνηση να περνά σαν ηλεκτρικό ρεύμα από μέσα μας και να μας υπενθυμίζει ποιών απόγονοι είμαστε.

Οχι δεν θα μείνει μόνιμα στην Κύπρο αυτός ο “καλαμαράς” Αξιωματικός. Του χρόνου θα προαχθεί σε Ταξίαρχο και θα παραδώσει την σκυτάλη σε έναν νέο Διοικητή Συνταγματάρχη που εύχομαι να συνεχίσει το έργο του.

Η ΕΛΔΥΚ φέρει βαρέως την προδοσία που οδήγησε στην Στρατιωτική Ήττα του 1974.

Φέρει βαρέως την απώλεια του Στρατοπέδου της, αν και η ΕΠΙΚΗ ΜΑΧΗ που έδωσε επί 60 ώρες, η τόσο άνιση, πολεμώντας ένας εναντίον εικοσιδύο πάνοπλων Τούρκων, δεν αφήνει περιθώρια για ντροπή παρά μόνο για θαυμασμό και τιμή.

Η ΕΛΔΥΚ όσο σε αυτήν υπηρετούν Αξιωματικοί όπως ο αείμνηστος Δήμου, ο Κουρής, ο Θεοδώρου και κατ’ εμέ πολύ περισσότερο ο Συνταγματάρχης ΠΖ Προκόπιος Μαυραγάνης, θα είναι βασικός αποτρεπτικός παράγοντας οιασδήποτε σκέψης των Τούρκων, για προέλαση προς τον Νότο.

Πολλώ δε μάλλον, όταν είμαι σε θέση να γνωρίζω, ότι οι Τούρκοι αντίθετα φοβούνται μια αστραπιαία προέλαση της ΕΛΔΥΚ στον Βορρά, με σκοπό την απελευθέρωση των κατεχόμενων από αυτούς και ειδικά από την Εισβολή του 1974, εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Η ΕΛΔΥΚ κουβαλάει μια Ιστορία πάνω της…  Μια ιστορία που ξεκινάει το διήμερο 20/21-7-74 όταν υστερούσα σε δυνάμεις 1:4.5 επιτέθηκε στο Κιόνελι χωρίς την βοήθεια κανενός, γνωρίζοντας το αδύνατον του εγχειρήματος της. Και όμως το προσπάθησε.

Με νύχια και με δόντια. Και αυτή η ιστορία σφραγίστηκε στο τριήμερο αγώνα 14-16/8/74 στην υπεράσπιση του Στρατοπέδου της. Ενός αγώνα που διδάσκεται από την Βρετανική Στρατιωτική Ακαδημία ως η πιό άνιση Μάχη των Νεώτερων χρόνων, που συνετέλεσε στο έπακρον για να διατηρηθεί τότε η Λευκωσία ελεύθερη, μέσα σχεδόν στα εδαφικά όρια που είχε προ της Εισβολής.

Πολλοί οι νεκροί και αγνοούμενοι ΗΡΩΕΣ της. Μέγιστη η Τιμή που τους αρμόζει.

Και αυτή η Τιμή παίρνει σάρκα και οστά από αυτά τα λόγια του Διοικητή της Μονάδος:

“Αγαπητέ μου, θεώρησα καθήκον και τιμή της μονάδος, να τοποθετήσω την στολή του κ.Ταξχου (σ.σ. εννοεί την στολή του αείμνηστου τελευταίου Στρατοπεδάρχη της ΕΛΔΥΚ του παλαιού σκλαβωμένου Στρατοπέδου της, Αντισυνταγματάρχη ΠΖ το 1974 Παναγιώτη Σταυρουλόπουλο) στην αίθουσα των Σημαιών του Νέου Διοικητηρίου όπου υπάρχουν και τα πορτραίτα όλων των διατελεσάντων Διοικητών της Μονάδος).

‘’Θα ήταν αδιανόητο για μένα σε αυτήν την αίθουσα να υπάρχει το προτραίτο μου και να μην υπάρχει η αιτία της ΔΟΞΑΣ της ΕΛΔΥΚ. Η Στολή του Στρατηγού” (σ.σ. τον αποκαλούσε Στρατηγό αν και Ταξίαρχος στον βαθμό εις ένδειξη τιμής και σεβασμού)

Σωστά καταλάβατε. Είναι τα λόγια του Διοικητού Μαυραγάνη προς εμένα όταν μου επιδείκνυε την βιτρίνα με την στολή του αείμνηστου κ.Ταξχου να κοσμεί την αίθουσα των Σημαιών απέναντι από την πόρτα του γραφείο του στο Διοικητήριο στην Μαλούντα.

Πράξεις συνειδητοποιημένων, ικανών και πατριωτών Αξιωματικών που Διοικούν Ελληνική Στρατιωτική Μονάδα.

Εγγύηση προς όλον τον Κυπριακό Ελληνισμό, ότι αν κληθούν “όταν η περίστασις συγχωρήσει”, θα κάνουν και αυτοί το καθήκον τους όπως και οι συνάδελφοι τους ΕΛΔΥΚάριοι του 1974. Δίχως δισταγμό, δίχως δεύτερη σκέψη. Και θα φέρουν την πολυπόθητη λύση: την ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ.

Ο Συνταγματάρχης Διοικητής της ΕΛΔΥΚ κ.Προκόπιος Μαυραγάνης με τον αείμνηστο Ταξίαρχο εν αποστρατεία κ.Παναγιώτη Σταυρουλόπουλο σε Εκδήλωση Μνήμης την 5/10/2016

Η προθήκη στο Διοικητήριο της ΕΛΔΥΚ με την στολή του Ανχη (ΠΖ) το 1974 κ.Παναγιώτη Σταυρουλόπουλου, Υποδιοικητή της Μονάδας και Στρατοπεδάρχη κατά τον ΑΤΤΙΛΑ ΙΙ και επικεφαλής των Δυνάμεων Αμύνης του Στρατοπέδου από 14-16/8/74

Ο αείμνηστος Ταξίαρχος εν αποστρατεία κ.Παναγιώτης Σταυρουλόπουλος με τον Διοικητή και στελέχη της 2ου Τάγματος και του Λόχου Διοικήσεως Συντάγματος, στο ΚΨΜ στο Στρατόπεδου του 2ου Μ/Κ ΤΠΖ στην Αθαλάσσα όπου ο πρώτος κλήθηκε να εξιστορήσει την “μητέρα όλων των Μαχών του 1974” ως ζώσα – τότε – Μαρτυρία.

Κωνσταντίνος Αλεξ. Δημητριάδης

​Αγ. Δομέτιος Λευκωσίας 24/8/2017

(όλες οι φωτο ανήκουν αποκλειστικά στο αρχείο Κωνσταντίνου Α. Δημητριάδη)

Πηγή : maxhdefence.com

2η πηγη