Πάνω από το 70% της ανθρώπινης επικοινωνίας βασίζεται στη γλώσσα του σώματος, με το υπόλοιπο ποσοστό να μοιράζεται στον γραπτό και προφορικό λόγο. Τρανό παράδειγμα η νοηματική γλώσσα! Ειδικά στην πολιτική επικοινωνία, η κάθε πολιτική ηγεσία οφείλει να διαβάζει αυτή την γλώσσα με κλειστό τον ήχο της τηλεόρασης!

Η επίσκεψη Ερντογάν στην Ελλάδα έχει ήδη καταγραφεί στην ιστορία. Με τους πολιτικούς αναλυτές σε Ελλάδα, Κύπρο, Ε.Ε., ΗΠΑ, κ.λ.π. να μεταφράζουν την επίσκεψη ανάλογα, και με βάση όσα λέχθηκαν μεταξύ των ανώτατων αρχόντων Ελλάδας και Τουρκίας. Πέραν όμως από αυτά που λέχθηκαν, τι πραγματικά κρύβεται πίσω από τον δικτάτορα, λυσσαλέο, υπερόπτη, πλεονέκτη και απρόβλεπτο Ερντογάν;

Για να μπορέσει κάποιος να καταλάβει καλύτερα τις επόμενες γραμμές, θα ήταν καλό να δει κάποιες φωτογραφίες με τον Ερντογάν μέσα στο προεδρικό παλάτι του. Αγέρωχος (μέχρι βαθμού υπερβολικής υπεροψίας), με ανοικτούς ώμους (υπερβολική άνεση, αέρας), ανοικτά και κινητικά χέρια (έντονη προσπάθεια “ειλικρινούς” αποστολής μηνυμάτων και πρόκληση φανατισμού), χαλαρά δάκτυλα των χεριών και έκφραση προσώπου που “φωνάζει” την “βασιλική παντοδυναμία” του. Όλα αυτά, στην έδρα του, την Τουρκία!

Κάτι τέτοιο δεν έγινε στην Αθήνα (αλλά ούτε και στην Ουάσιγκτον, όταν επισκέφθηκε πρόσφατα τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντοναλντ Τραμπ). Συγκρατημένος, νευρικός και μπορεί να λεχθεί και η λεξη φοβισμένος. Με δεδομένα τα μέτωπα που έχει ανοικτά (κατηγορείται από ΗΠΑ και οι Κούρδοι, οι Αρμένιοι, οι Σύριοι, κ.ο.κ. τον βλέπουν ως το ιδανικό θήραμα), θα ήταν ανθρωπίνως αδύνατον να μην φοβάται. Και σίγουρα, όσο κι αν ο Ερντογάν “γαυγίζει”, δεν παύει να είναι ένα φοβισμένο ανθρωπάκι, το οποίο:

• Καθόταν στον καναπέ του Προεδρικού Μεγάρου της Ελλάδας και είχε τον ώμο μαζεμένο (άμυνα, αμηχανία, νευρικότητα) με άγνωστα ΜΜΕ γι’αυτόν να τον περιστοιχίζουν χωρίς να μπορεί να τα συλλάβει και να τα φυλακίσει

• Έσφιγγε τα δάκτυλα της χούφτας των δυο χεριών επιβεβαιώνοντας πως ήταν “εκτός των νερών του”

• Η μη άνεση να καθίσει με το πόδι πάνω στο άλλο (βλ. Παυλόπουλος) υποδηλεί πως ήξερε ότι βρισκόταν στο ναό που γέννησε τη Δημοκρατία και δεν τον έπαιρνε να παίξει τον μάγκα, όσο κι αν βρίζει την Ελλάδα, όσες συμφωνίες Λωζάνης κι αν αμφισβητήσει. Και ναι, αυτό που πάντα ζητούσε (αυτός και η Τουρκία), το κάθε τι ελληνικό, του προκάλεσαν κόμπλεξ. Γιατί δεν διεκδικείς κάτι που δεν αξίζει. Και η Ελλάδα, ξέρει πολύ καλά πόσο αξίζει!

• Το απλανές βλέμα την ώρα της μετάφρασης και η αποφυγή να βλέπει τον Πρόεδρο Παυλόπουλο στα μάτια, μπορεί να ερμηνευτεί με δυο τρόπους: Υπεροψία αλλά και ντροπή!

Όλα τα πιο πάνω, να’στε σίγουροι πως μετά την επιστροφή του στην Τουρκία θα αρχίσει ένα-ένα να τα “απαντά” μέσα από την άνεση και την ασφάλεια που του παρέχει το παλάτι του. Με τον ώμο ανοικτό, τις παλάμες ανοικτές, το αγέρωχο σταυροπόδι, τον μονόλογο, και γύρω του τα “δικά” του ΜΜΕ που θα προβάλουν ακριβώς αυτό που θέλει, ακριβώς αυτό που θα τους πει!

Θα διερωτάστε ποια σημασία έχουν όλα αυτά! Η απάντηση είναι απλή. Με ένα άτομο που αποδεδειγμένα έχει προκαλέσει οργή και πόνο σε εκατομμύτρια ανθρώπους, δεν γίνεσαι “φίλος” του. Όσο φίλος του κι αν γίνεις, αν συμπτωματικά εκείνην τη στιγμή τα συμφέροντα σου συμβαδίζουν, όλες τις άλλες στιγμές θα συνεχίσει να είναι είρωνας, υπερόπτης, πλεονέκτης, μέχρι να σε κατασπαράξει, με αποτέλεσμα ο “συνεταιρισμός” μαζί του να απειλεί την ίδια σου την οντότητα (εθνοκάθαρση) μιας και όσα φοβάται (νομίζει πώς) τα σκοτώνει (βλ. Αρμένιους, Έλληνες, ΜΜΕ, ελευθερία του λόγου, κ.λ.π.). Κατ’επέκταση, σε τέτοιες περιπτώσεις δεν μένει παρά μόνο μια επιλογή:

Πολεμάς όσα φοβάται ο εχθρός μέχρι να τον φοβίσεις μέχρι “θανάτου”! Προς το παρών, αυτός τα καταφέρνει, εμείς όχι!

Πηγή: mignatiou.com

πηγη