Η αντζέντα της σαββατιάτικης συνεδρίασης του ΚΥΣΕΑ «πυροδότησε» εξοπλιστικά σενάρια στην αιχμή των οποίων βρέθηκε η δήθεν προμήθεια νέων τορπιλών για το Πολεμικό Ναυτικό. Όμως σύμφωνα με τις πληροφορίες του OnAlert η απόφαση του Κυβερνητικού Συμβουλίου Εξωτερικών και Άμυνας, δεν αφορά στην έγκριση αγοράς αλλά αναβάθμισης των ανθυποβρυχιακών τορπιλών Mk-46.

Τα απαραίτητα «υλικά» όπως έλεγε χαρακτηριστικά υψηλόβαθμη πηγή που αφορούν καταρχήν στην εκπαιδευτιική και δευτερευόντως στην επιχειρησιακή χρήση της. Ο συγκεκριμένος τύπος χρησιμοποιείται από τα πλοία, μπορεί έως τρεις να φέρουν τα ελικόπτερα S-70, αλλά και τα αναβαθμισμένα αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας P-3 Orion της ΔΑΝ.

Οι ανθυποβρυχιακές τορπίλες Mk-46

Η Mk-46 αποτελεί ενεργητική ή παθητική/ενεργητική ανθυποβρυχιακή τορπίλη με εμβολοφόρο μηχανή εξωτερικής καύσης (Otto fuel ΙΙ), διάδοχος της Mk-44. Η πρώτη έκδοση Mod0 με κινητήρα στερεών καυσίμων εμφανίστηκε στις αρχές δεκαετίας 1960 (Westinghouse). Το 1967 εμφανίστηκε η πρώτη έκδοση υγρού καυσίμου Mod1, από τη Honeywell. Το 1972 τέθηκε σε υπηρεσία η έκδοση Mod2. [31], [32] Η ταχύτητα της τορπίλης είναι 45 knots (Mod2) ή 43.5/36 knots (Mod5).

Η χαμηλή ταχύτητα λαμβάνεται σε ορισμένες καταστάσεις λειτουργίας της τορπίλης, όπως πχ κατά την παθητική έρευνα. Η μέγιστη διανυόμενη απόσταση είναι 11/9 km (μικρό/μεγάλο βάθος, Mod2) ή 18/11 km (μικρό/μεγάλο βάθος, Mod5). Η δραστική εμβέλεια εμπλοκής είναι αρκετά μικρότερη. Η πιθανότητα επιτυχίας (probability of kill) μειώνεται απότομα με την αύξηση της διανυόμενης απόστασης, γεγονός το οποίο συμβαίνει στις περισσότερες τορπίλες χωρίς ενσύρματη καθοδήγηση.

Το μέγιστο βάθος λειτουργίας (σύνθλιψης) είναι 762 m. Η πρώτη ψηφιακή έκδοση Mod5 (μετάβαση από τα διακριτά transistors στην τεχνολογία των ολοκληρωμένων CMOS), γνωστή ως NEARTIP (NEAR Term Improvement Program) τέθηκε σε παραγωγή το 1979 από τη Honeywell Inc, σήμερα Raytheon Marine Systems.

Η έκδοση αυτή διέθετε βελτιωμένο τμήμα ακουστικής κατεύθυνσης με μεγαλύτερη ικανότητα αντίστασης στις παρεμβολές. Το 1989, η έκδοση Mod5 αναβαθμίστηκε σε Mod 5A και Mod 5A(S) για την επαύξηση της αποτελεσματικότητας της τορπίλης στο παράκτιο θαλάσσιο περιβάλλον (το βάθος έρευνας αρχίζει από 80 ft έναντι 125 ft των παλαιότερων μοντέλων).

Παρ’ όλα αυτά, η τορπίλη θεωρείται ότι εξακολουθεί να επιτυγχάνει οριακή απόδοση εναντίον αργά κινούμενων στόχων (τυπικά <2-3 knots) σε περιοχές ρηχών υδάτων, λόγω της περιορισμένης επεξεργασίας σήματος που δεν επιτρέπει τον εντοπισμό αυτών μέσα από τη διευρυμένη ολίσθηση Doppler των αντηχήσεων. Η κεφαλή μάχης φέρει εκρηκτική γόμωση 44.6 kg PBXN-103, που ισοδυναμεί με 108 kg TNT.  πηγη