Επί της ουσίας, η αποσύνδεση της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας από τη διάλυση της Βουλής αλλάζει ριζικά το πολιτικό τοπίο, αμέσως μετά τις επικείμενες εθνικές εκλογές.

Ο λόγος έχει να κάνει με το ότι πλέον η εκάστοτε κυβέρνηση θα έχει μπροστά της «καθαρή» τετραετή θητεία, χωρίς να έχει το φόβο μιας πρόωρης προσφυγής στις κάλπες, εξαιτίας της αδυναμίας εκλογής του ανώτατου πολιτειακού άρχοντα της χώρας.

Υπάρχει, ωστόσο, και μια δεύτερη παράμετρος που θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπ’ όψιν: όσες διατάξεις υπερψηφίζονται από την παρούσα Βουλή με ενισχυμένη πλειοψηφία άνω των 180 ψήφων, όπως συνέβη με το άρθρο 32, αναθεωρούνται από την επομένη (αναθεωρητική) Βουλή με απλή πλειοψηφία 151 βουλευτών.

Αυτό, πρακτικά, συνεπάγεται πως η επόμενη κυβέρνηση, εφόσον εξασφαλίσει την αυτοδυναμία, θα μπορεί να αλλάξει την επίμαχη διάταξη κατά το δοκούν, προωθώντας δικό της πλάνο αναθεώρησης επί του συγκεκριμένου άρθρου του Συντάγματος.

Εξάλλου, υπερψηφίστηκε και το άρθρο 3 για το ουδετερόθρησκο του ελληνικού κράτους με 156 ψήφους έναντι 151 ψήφων που είχαν συγκεντρωθεί κατά την προηγούμενη ψηφοφορία, πριν από περίπου ένα μήνα στη Βουλή. πηγη