Το δείπνο στο Βερολίνο έχει προκαλέσει νέα κινητικότητα στο Κυπριακό, χωρίς όμως να καθορίζεται το επόμενο βήμα, το οποίο παραμένει μετέωρο. Το επόμενο βήμα θα το καθορίσει η κατοχική Τουρκία, η οποία σαφώς και δεν ενδιαφέρεται για εξελίξεις πριν από τις ψευδοεκλογές στα κατεχόμενα, που χρονικά τοποθετούνται τον Απρίλιο του 2020. Σημειώνεται συναφώς πως η Τουρκία πέτυχε κι αυτό που επιδίωκε, τη σύγκληση άτυπης Πενταμερούς Διάσκεψης συν ένας, που θα είναι τα Ηνωμένα Έθνη και όχι η ΕΕ.

Η δήλωση του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, Αντόνιο Γκουτέρες, μετά το δείπνο με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη και τον κατοχικό ηγέτη, Μουσταφά Ακιντζί επιχειρεί να ισορροπήσει μεταξύ των διαφορετικών απόψεων και επιδιώξεων. Καταγράφεται στη δήλωση η δέσμευση των Αναστασιάδη και Ακιντζί, για τη μορφή της λύσης και για τις παραμέτρους των όρων αναφοράς. Αυτό εξυπηρετεί και τους δυο. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης αγοράζει χρόνο, αντιμετωπίζει εσωτερικά μουρμουρητά από ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ ενώ ο Ακιντζί θα χρησιμοποιήσει τη δήλωση στον… προεκλογικό του. Μόνο με κινητικότητα στο Κυπριακό έχει μέλλον, όπως έχει αποδειχθεί.

Με τη δήλωση Γκουτέρες προκύπτουν τα εξής: Πρώτο, κλειδώνεται η κοινή δήλωση Αναστασιάδη και Έρογλου της 11ης Φεβρουαρίου 2014, η οποία αναδεικνύει το διαχωρισμό. Σημειώνεται πως στην δήλωση Αναστασιάδη και Έρογλου, μεταξύ άλλων αναφέρονταν τα εξής: «Η ενωμένη Κύπρος, ως μέλος των Ηνωμένων Εθνών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα έχει μια και μόνη διεθνή νομική προσωπικότητα και μια και μόνη κυριαρχία, η οποία καθορίζεται ως η κυριαρχία που απολαμβάνουν όλα τα κράτη μέλη των Ηνωμένων Εθνών υπό τον χάρτη του ΟΗΕ και η οποία προέρχεται εξίσου από Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους.

Θα υπάρχει μια και μόνη κυπριακή ιθαγένεια, που θα ρυθμίζεται από την ομοσπονδιακή νομοθεσία. Όλοι οι πολίτες της ενωμένης Κύπρου θα είναι ταυτόχρονα πολίτες είτε της ελληνοκυπριακής συνιστώσας πολιτείας είτε της τουρκοκυπριακής συνιστώσας πολιτείας». Επί τούτου, σε συνέντευξη στο γράφων, στο «Φιλελεύθερο», ο πρώην Δικαστής του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου και πρώην Πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Γεώργιος Πικής (Φεβρουάριος 2014) ανέφερε: «Η διακριτή ταυτότητα του υπό γένεση κράτους συνιστά στοιχείο το οποίο ταυτίζει τη λύση με συνομοσπονδία και όχι ομοσπονδία.

Φυλετικός διαχωρισμός

Εισάγεται φυλετικός και θρησκευτικός διαχωρισμός και ξεχωριστή ταυτότητα των πολιτών εκατέρου στοιχείου. Η μία ιθαγένεια, η μία κυριαρχία, η μια διεθνής προσωπικότητα δεν αμβλύνει αυτή την πτυχή της συμφωνίας που ανάγεται στην εσωτερική λειτουργία και διακυβέρνηση των συμβαλλόμενων κρατών. Ρητά υπογραμμίζεται στη συμφωνία ότι κοινή κυριαρχία, ιθαγένεια και μια διεθνής προσωπικότητα εκπηγάζει εξίσου, από ελληνοκύπριους και τουρκοκύπριους, τουτέστιν από τη διακριτή ταυτότητα των μελών των δύο συμβαλλομένων.

Το γεγονός και μόνο ότι η συμφωνία συνομολογείται μεταξύ συνιστώντων κρατών υποδηλώνει τη γένεση συνομοσπονδίας» Δεύτερον, στη δήλωση Γκουτέρες αναφέρεται στο ψήφισμα 761 του 1991 σε σχέση με την πολιτική ισότητα. Στο ψήφισμα υιοθετείται αναφορά από την έκθεση του Γενικού Γραμματέα ημερομηνίας 8 Μαρτίου 1990 (S/21183), ( 11η παράγραφος του παραρτήματος I) που καθορίζει την πολιτική ισότητα: • «Η πολιτική ισότητα των δυο κοινοτήτων στην ομοσπονδία και η δικοινοτική φύση της ομοσπονδίας πρέπει να αναγνωρισθούν.

Ενώ η πολιτική ισότητα δεν σημαίνει ίση αριθμητική συμμετοχή σε όλα τα ομοσπονδιακά κυβερνητικά όργανα και τη διοίκηση πρέπει να αντανακλάται, μεταξύ άλλων, με διάφορους τρόπους: στην ανάγκη όπως το ομοσπονδιακό σύνταγμα του κράτους της Κύπρου πρέπει να εγκρίνεται ή να τροποποιείται με τη σύμφωνη γνώμη των δυο κοινοτήτων, στην αποτελεσματική συμμετοχή και των δυο κοινοτήτων σε όλα τα όργανα και τις αποφάσεις της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, σε εγγυήσεις που να διασφαλίζουν ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση δεν θα έχει εξουσίες να υιοθετεί οποιαδήποτε μέτρα εναντίον μιας κοινότητας και στην ισότητα και τις ταυτόσημες εξουσίες και λειτουργίες των δυο ομόσπονδων κρατών».

Η αναφορά αυτή σαφώς και προδιαγράφει τα περί βέτο και θετικής ψήφου στα οποία επιμένει η τουρκική πλευρά. Όπως γίνεται αντιληπτό η ελληνική πλευρά θα επικεντρωθεί στην αναφορά ότι «η πολιτική ισότητα δεν είναι αριθμητική» και η τουρκική στην ερμηνεία της «αποτελεσματικής συμμετοχής». Δηλαδή, καλά ξεμπερδέματα.  πηγη