Αρκετή “φασαρία” προκλήθηκε με τη φημολογία περί προβλημάτων που αντιμετωπίζει το πρόγραμμα της αναβάθμισης των μαχητικών F-16 με αποτέλεσμα να προκληθεί μια χαμηλών τόνων, όπως άλλωστε παγίως συνηθίζεται στα Επιτελεία, ανακοίνωση – διάψευση του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας (ΓΕΑ). Η ανακοίνωση επί της ουσίας υποστηρίζει ότι το πρόγραμμα εξελίσσεται κανονικά και προβλέπεται περάτωσή του το 2027.

Σύμφωνα με αξιόπιστες πηγές και άλλες πληροφορίες, τα προβλήματα που είχαν ανακύψει στην ΕΑΒ με την απεργία των εργαζομένων, κάτι που εξ ορισμού επηρέαζε το πρόγραμμα αναβάθμισης, δεν υφίστανται πλέον και άπαντες έχουν επιστρέψει στην εργασία τους. Σε αυτή τη φάση αποσυναρμολογείται το πρώτο μαχητικό F-16 της Πολεμικής Αεροπορίας, το οποίο στη συνέχεια θα υποστεί αναβάθμιση για να λειτουργήσει ως πρωτότυπο.

Για να ξεκινήσει αυτή η φάση του έργου, εννοείται ότι αντιμετωπίστηκαν επιτυχώς τα προβλήματα με τη στεγανοποίηση των υποστέγων όπου θα προχωρούσαν οι εργασίες της αναβάθμισης, θέμα στο οποίο το DP είχε αναφερθεί αναλυτικά, εκφράζοντας μάλιστα ξεκάθαρα σκεπτικισμό αναφορικά με την καθυστέρηση που θα συνεπαγόταν για το πρόγραμμα.

Περιθώριο για να κερδηθεί ο χαμένος χρόνος, ασφαλώς υπάρχει. Όσον αφορά το πρόγραμμα όπως περιγράφεται στις συμβατικές υποχρεώσεις της εταιρίας που το πραγματοποιεί, από ελληνικής πλευράς δεν θα έπρεπε απλά να επιδιώκεται η περάτωσή του το 2027, αλλά στόχος οφείλει να είναι η αύξηση των αναβαθμισμένων μαχητικών αεροσκαφών που θα παραλαμβάνει σε ετήσια βάση η Πολεμική Αεροπορία…

Όσον αφορά το πρόβλημα της διασύνδεσης του συστήματος αυτοπροστασίας ASPIS II που είναι αναλογικό με το ψηφιακό ραντάρ ηλεκτρονικής σάρωσης AESA, λύση έχει βρεθεί. Το αν έχουν υπάρξει τεχνικοί “συμβιβασμοί” δεν το γνωρίζουμε.

Αυτό που έχει όμως σημασία, είναι ότι την υπογραφή του κάτω από τη λύση, άρα τη συναίνεσή του, την έχει βάλει ο αρμόδιος χρήστης, η Πολεμική Αεροπορία. Κατά συνέπεια, η λύση έχει γίνει αποδεκτή και προχωράει η αναβάθμιση.

Η συζήτηση εάν θα ήταν προτιμότερο να έχει επιλεγεί κάποιο σύστημα αυτοπροστασίας το οποίο ενσωματώνεται π.χ. σε σύγχρονες διαμορφώσεις των F-16 της αμερικανικής Αεροπορίας (USAF), κατά τη γνώμη μας δεν έχει νόημα.

Εξ ορισμού θα ήταν προτιμητέο, υπό την προϋπόθεση ότι θα υπήρχαν προς διάθεση τα απαραίτητα επιπλέον κονδύλια. Εάν δε η αναβάθμιση των μαχητικών είχε προχωρήσει νωρίτερα, θα μπορούσε η χώρα πιο συστηματικά να είχε εξετάσει και άλλες λύσεις, όπως είχε γίνει στο παρελθόν.

Όταν όλα στην Ελλάδα γίνονται “με την ψυχή στο στόμα”, δηλαδή πάντα ούτε καν στο “παρά πέντε” αλλάστο “και πέντε”, οι επιλογές είναι εξ ορισμού περιορισμένες. Σάμπως τα ίδια δεν γίνονται και με αντίστοιχα προβλήματα με το κύριο υλικό των άλλων Κλάδων; Στον Στρατό Ξηράς και το Πολεμικό Ναυτικό;

Ο παράγων ΕΑΒ και η τελευταία μεγάλη ευκαιρία

Όπως προαναφέρθηκε, τα προβλήματα δημιουργήθηκαν κυρίως από την κατάσταση που ενέσκηψε στην ΕΑΒ, την Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία. Είναι ένα ζήτημα το οποίο επίσης έχουμε προσεγγίσει πολλές φορές, για να καταλήξουμε στην ασφαλή διαπίστωση ότι… “όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν”.

Το ζήτημα που οφείλει να κατανοήσει η πολιτική ηγεσία είναι η ανάγκη παρεμβάσεων που θα σημάνουν την συστηματική ορθολογική αντιμετώπιση των προβλημάτων της ΕΑΒ και γενικότερα της αμυντικής βιομηχανίας. Να αντιληφθούν όλοι ότι ιδίως την ΕΑΒ δεν μπορούν να την αντιμετωπίζουν απλά ως μια εταιρία του ευρύτερου δημόσιου τομέα, αλλά ως μια επιχείρηση στρατηγικής σημασίας, υπό την έννοια του ρόλου της στην εθνική άμυνα.

Στις τελευταίες εξελίξεις, σημασία έχει εάν αντιμετωπίστηκε η αιτία που οδήγησε τους εργαζόμενους στις κινητοποιήσεις. Όπως προκύπτει λοιπόν από το ρεπορτάζ, για το επίμαχο επίδομα που φοβούνταν ότι οδεύει σε μόνιμη κατάργηση από το υπουργείο Οικονομικών, δόθηκαν πειστικές εξηγήσεις.

Το επίδομα αυτό είχε δοθεί νόμιμα. Το πρόβλημα όμως ανέκυψε την εποχή των Μνημονίων και της “Τρόικας” ή των “Θεσμών”. Τα συμφωνηθέντα με στόχο την αποδέσμευση κρίσιμων για την επιβίωση της χώρας “δόσεων”, κατέστησαν το επίδομα παράνομο. Οπότε τυπικά πρέπει να καταργηθεί.

Το επιχείρημα του υπουργείου Οικονομικών είναι ότι θα επανέλθει με όλες τις ρυθμίσεις αυτές που θα το νομιμοποιήσουν εκ νέου. Οι εργαζόμενοι φέρονται να πείστηκαν, σε έναν βαθμό. Επέστρεψαν στις δουλειές τους και περιμένουν να δουν στην πράξη τι θα γίνει.

Όμως, όποιος πιστεύει ότι ένα επίδομα θα κρίνει την πορεία της ΕΑΒ στο μέλλον, απλώς εθελοτυφλεί. Η εταιρία και η αμυντική βιομηχανία της χώρας χρειάζεται παρεμβάσεις θαρραλέες και ριζοσπαστικές, για την αντιμετώπιση των προβλημάτων όχι ως απλά “λογιστικά” προβλήματα, αλλά με προσανατολισμό τη διασφάλιση της αυτόνομης επιβίωσης…

Σε αυτό το πλαίσιο, οι εργαζόμενοι στην ΕΑΒ δείχνουν να έχουν κατανοήσει ότι αν η εταιρία δεναξιοποιήσει τις συμμαχίες οι οποίες της έχουν προσφέρει “αναπνευστήρα” όλα αυτά τα χρόνια, όχι μόνο δεν θα λυθούν τα προβλήματα αλλά θα τεθεί και ζήτημα απώλειας των πηγών εσόδων που κρατούν ζωντανή της επιχείρηση.

Η εταιρία Lockheed Martin το έργο της οποίας ενδεχομένως και να αντιστοιχεί σε ποσοστό μεγαλύτεροκαιτο 80% των εσόδων της ΕΑΒ φέρεται να έχει προειδοποιήσει τους αρμόδιους, εντός κι εκτός ΕΑΒ, ότι οιπαγκόσμιες εφοδιαστικές αλυσίδες προγραμμάτων στα οποία έχει ενταχθεί η ΕΑΒ δεν έχουν το παραμικρό περιθώριο να διαταραχθούν.

Οπότε, ζητήματα που εγείρονται στο εσωτερικό, εάν παράγουν κόστος αντί για όφελος για τον στρατηγικό εταίρο, θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως η επιχειρηματική λογική θα υπαγορεύσει τις αποφάσεις που θα ληφθούν.

Όσο δίκιο μπορεί να έχουν οι εργαζόμενοι να διεκδικούν, άλλο τόσο δίκιο έχουν και οι εργαζόμενοι της εταιρίας – στρατηγικού εταίρου να μην απειληθούν οι δικές τους θέσεις εργασίας, επειδή υποκατασκευαστές δεν θα παραδίδουν έγκαιρα όσα έχουν δεσμευθεί, οδηγώντας σε καθυστερήσεις στις παραδόσεις και ενδεχόμενη ενεργοποίηση ρητρών αποζημίωσης από τους πελάτες.

Ο κόσμος του επιχειρείν είναι σκληρός, είναι όμως απόλυτα ανοικτός σε πρακτικές λύσεις προβλημάτων που θα ωφελήσουν τους πάντες μεσομακροπρόθεσμα. Υπό αυτή την έννοια, η κατανόηση των προβλημάτων από τους εργαζόμενους είναι μια εξαιρετική βάση. Αρκεί να αποφασίσει η πολιτική ηγεσία να κινηθεί.

πηγη