Πρόκειται για πολύ ακριβά όπλα ομολογουμένως… Όπλα ειδικού σκοπού για την αντιμετώπιση ειδικών καταστάσεων. Στα όπλα πληγμάτων ακριβείας σε μεγάλες αποστάσεις έχουμε αναφερθεί επανειλημμένα στο παρελθόν με πρόθεση να αναδείξουμε τη μεγάλη επιχειρησιακή τους αξία, αλλά και τον επίσης τεράστιο ψυχολογικό αντίκτυπο που έχουν για κάθε αντίπαλο.

Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη

Αυτά τα όπλα ειδικού σκοπού άρα, είναι αυτά που θεωρούμε εμείς ότι πρέπει να βάλουμε ως προτεραιότητα για την αντιμετώπιση των ειδικών καταστάσεων που μας έχουν προκύψει. Ποιες είναι αυτές οι ειδικές καταστάσεις; Η ποσοτική και ποιοτική αναβάθμιση της τουρκικής απειλής σε όλες τις τις μορφές.

Πέρα από τον καθαρά ψυχολογικό πόλεμο των καθημερινών παραβάσεων στο FIR Αθηνών και παραβιάσεων του ελληνικού εναέριου χώρου, τα τελευταία χρόνια αντιμετωπίζουμε μαζική εισβολή στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου με την συνδρομή των τουρκικών Αρχών, αντιμετωπίσαμε απόπειρα οργανωμένης (επίσης από το επίσημο τουρκικό κράτος…) παραβίασης των συνόρων στον Έβρο.

Επίσης, καθημερινή “παραγωγή” ψευδών ειδήσεων και προπαγάνδας εναντίον της χώρας, απόπειρα κατάργησης των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων μέσω της δημοσίευσης χαρτών κοινής ζώνης εκμετάλλευσης υποθαλάσσιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων και υπογραφής σχετικής συμφωνίας με την κυβέρνηση Σάρατζ στη Λιβύη… Τέλος, αντιμετωπίζουμε διεκδίκηση μέχρι και της Κρήτης, μαζί φυσικά με τα Δωδεκάνησα και πολλά άλλα…

Θα υπάρξουν φυσικά “ειδικοί” που θα σπεύσουν να παρατηρήσουν ότι η Τουρκία ζητάει πολλά και ανοίγει πολλαπλά μέτωπα πίεσης προς της Ελλάδα για να αποκομίσει, αναίμακτα, σημαντικά λιγότερα… ΛΑΘΟΣ τραγικό. Η ιστορία έχει αποδείξει ότι οι τουρκικές διεκδικήσεις δεν έχουν όριο ή τέλος.

Δεν θα σταματήσουν να υφίστανται, ακόμη και όταν ένα μέρος τους ικανοποιηθεί. Η Ελλάδα πληρώνοντας βαρύ φόρο αίματος στο πλευρό της Αντάντ (με την Τουρκία στο αντίπαλο στρατόπεδο των κεντρικών αυτοκρατοριών…) κέρδισε το ανατολικό Αιγαίο, πριν από έναν περίπου αιώνα. Πληρώνοντας ξανά βαρύ φόρο αίματος στο πλευρό των συμμάχων μόλις 20 χρόνια αργότερα, θα κερδίσει και τα Δωδεκάνησα…

Η ουδετερότητα προείχε τότε για τους Τούρκους. Στο Β΄Π.Π. μπορεί να μην πολέμησαν στο πλευρό του Γ’ Ράιχ, όμως ακόμη και όταν ο Τσώρτσιλ τους υποσχέθηκε Δωδεκάνησα και Ανατολικό Αιγαίο τον Σεπτέμβριο του 1943, δεν δέχθηκαν να στραφούν εναντίον της Γερμανίας… Μεταπολεμικά αποζημιώθηκαν πλουσιοπάροχα για τη στάση τους αυτή. Και από τη Γερμανία, αλλά και από τους εχθρούς της και συμμάχους μας την περίοδο εκείνη! Περιμένουν την κατάλληλη συγκυρία για να αρπάξουν λοιπόν…ΠΑΝΤΑ και ΤΑ ΠΑΝΤΑ.

Και κάπως έτσι φτάσαμε από τη διεκδίκηση του επιχειρησιακού ελέγχου του Ανατολικού Αιγαίου (NOTAM 714) να μιλάμε και για άλλα πράγματα. Αρκετά με αυτά όμως… Ερχόμαστε στο δια ταύτα. Μπροστά σε αυτή τη σημαντική ποσοτική και ποιοτική αναβάθμιση της τουρκικής απειλής, η Ελλάδα καλείται μετά από μία δεκαετή οικονομική καταστροφή που επέφερε μεταξύ άλλων και δραματική συρρίκνωση και των ενόπλων της δυνάμεων, να την αντιμετωπίσει αποτελεσματικά.

Και είναι ηλίου φαεινότερο ότι πλέον στους αριθμούς δεν μπορεί να ανταγωνιστεί την Τουρκία. Κάτι που ναι μεν ίσχυε και στο παρελθόν, αλλά σε μικρότερο βαθμό σε ότι είχε να κάνει με συσχετισμούς αεροναυτικών δυνάμεων. Σήμερα η Ελλάδα αντιπαραθέτει 28 κύριες μονάδες επιφανείας έναντι 45 τουρκικών.

Σε ό,τι αφορά στο αντιπλοϊκό οπλοστάσιο των δύο ναυτικών δυνάμεων, ο Harpoon RGM-84D Block 1Cείναι ο κοινός παρανομαστής και η ποιοτική διαφοροποίηση του ΠΝ, εντοπίζεται στους MM40 Block II και Block III Exocet. Ονομαστική ακτίνα 120 χιλιομέτρων για τους πρώτους (τους αμερικανικούς πυραύλους…), 70 περίπου χιλιομέτρων για τους ΜΜ40 Block II και τουλάχιστον 180 χιλιομέτρων για τους Block III.

Η ανάπτυξη του τουρκικού Atmaca, διαδικασία στην οποία έχουμε κατ΄ επανάληψη αναφερθεί στο παρελθόν και φυσικά εξακολουθούμε να παρακολουθούμε, αποσκοπεί προφανώς αφενός στην κάλυψη της ελληνικής υπεροχής μέσω του Exocet MM40 Block II και στην αυτονόμηση.

Οι Τούρκοι δηλαδή δεν απευθύνθηκαν στην χαμηλότερου ρίσκου επιλογή της αναβάθμισης των πυραύλων RGM-84D Block 1C η οποία προσφέρεται εδώ και αρκετά χρόνια ως οικονομική και αποτελεσματική εναλλακτική από την πλευρά της Boeing. Το μέλλον θα δείξει αν θα τους βγει ή όχι…

Δεν γνωρίζουμε αν η τελευταία έχει προβεί σε προσφορά αναβάθμισης των πυραύλων του οπλοστασίου του ΠΝ στο επίπεδο Block II ή ακόμη και στο νέας γενιάς Block II+ER. Γνωρίζουμε ότι από την πλευρά τηςMBDA έχει κατατεθεί πρόσφατα πρόταση αναβάθμισης και των Block II καθώς και των ΜΜ40 Block III στο επίπεδο – ΙΙΙC.

Σε ό,τι αφορά δε στους παλαιότερους AGM – 119B Mk.II Mod.2 Penguin και MM38 Exocet έχουν πλέον καταργηθεί με τις τελευταίες εκπαιδευτικές βολές να λαμβάνουν χώρα στο τέλος του 2015. Τη θέση τους έχουν πάρει αντίστοιχα πύραυλοι RGM-84D Block 1C στις ΤΠΚ Combattante IIIB και MM40 Block II στις Combattante III.

Το Πολεμικό Ναυτικό επομένως έχει μείνει σε δύο τύπους αντιπλοϊκών πυραύλων, διατηρώντας τους Penguin Mk.II Mod.7 μόνο για τα ελικόπτερα Aegean Hawk. Ας δούμε όμως τι λέει η Boeing για τον Harpoon Block II και τον νέας γενιάς Block II+ER.

O RGM/UGM-84J/L Block II εντάχθηκε σε υπηρεσία στο USN το 2009 και αξιοποιεί λογισμικό καθοδήγησης και μονάδα IMU (Inertial Measuring Unit) της συλλογής JDAM. Η μονάδα καθοδήγησής του (GCU-Guidance Control Unit) που περιλαμβάνει υπολογιστή απόστολής και INS/GPS, είναι ίδια με αυτή του AGM-84H SLAM-ER.

Επειδή ο πύραυλος μέσω data link μπορεί να ανακατευθυνθεί κατά τη διαδρομή του προς το στόχο, παρέχει σύμφωνα με την κατασκευάστρια εταιρεία 10 φορές μεγαλύτερη ακρίβεια προσβολής σε σχέση με τους Block I, με CEP 10-13 μέτρων. Μπορεί δε να λαμβάνει στοιχεία καθοδήγησης και από εναέριες πλατφόρμες προκειμένου να πλήττει στόχους που είναι κρυμμένοι πίσω από φυσικά ή τεχνητά εμπόδια.

Παρόλα αυτά η πολεμική κεφαλή του παραμένει ίδια (224 κιλά) όπως και ο κινητήρας του (Telendyne Turbojet). Επομένως, σε αντίθεση με την ακρίβεια βολής που έχει αυξηθεί δραματικά ακόμη και εναντίον στόχων υπό απόκρυψη, η ακτίνα παραμένει ίδια (120 περίπου χιλιόμετρα).

Δεδομένου ότι περισσότερα από 600 σκάφη επιφανείας, 180 υποβρύχια και 12 διαφορετικοί τύποι αεροσκαφών φέρουν αντιπλοϊκούς Harpoon ανά τον κόσμο, η Boeing που προωθεί εμπορικά αυτή την αναβάθμιση τα τελευταία 20 περίπου χρόνια, εστιάζει στο γεγονός ότι το κόστος της ανά μονάδα είναι κλάσμα του κόστους προμήθειας ενός νέου πυραύλου.

Χωρίς να μείνει βέβαια εκεί και προκειμένου να αντιμετωπίσει τον ανταγωνισμό της Raytheon με τον νέας γενιάς NSM στις τάξεις του πολύ μεγάλου χρήστη που ακούει στο όνομα USN, από το 2015 προσφέρει τονHarpoon Next Generation. Που δεν είναι παρά η διαμόρφωση του Block II αλλά με νέα πολεμική κεφαλή μικρότερου βάρους αλλά μεγαλύτερης φονικότητας, περισσότερος διαθέσιμος χώρος για καύσιμο και νέος κινητήρας.

Ο συνδυασμός αυτός ανεβάζει πλέον την ακτίνα στα 248 χιλιόμετρα (πάντα κατά τον κατασκευαστή) και πιστοποίηση έχει ήδη γίνει στα αεροσκάφη F/A-18E/F Super Hornet και P-8A Poseidon του Ναυτικού των ΗΠΑ. Και περνάμε στον MM40 Block IIIC. Eίναι κατά την MBDA απόλυτα συμβατός με τους εκτοξευτές και τα κάνιστρα των Block II και Block III, περισσότερο αξιόπιστος και με ακόμη μικρότερες απαιτήσεις συντήρησης.

Ενσωματώνει ψηφιακό, ενεργό ερευνητή ραδιοσυχνοτήτων, ως κεντρικό τμήμα ενός νέου ολοκληρωμένου, συνεκτικού (C – «Coherent»), ψηφιακού συστήματος καθοδήγησης (Guidance Unit), ανθεκτικότερου σε περιβάλλον έντονων ηλεκτρονικών αντιμέτρων και με βελτιωμένες ικανότητες αναγνώρισης στόχων. Η ακτίνα του όπλου δίνεται στα 200 χιλιόμετρα με δυνατότητα προγραμματισμού της διαδρομής του κατά τη μεσοπορεία, προκειμένου να πλήττονται οι στόχοι από διαφορετικές διευθύνσεις.

Γιατί τα γράφουμε όλα αυτά; Πολύ απλά επειδή θεωρούμε ότι η αναβάθμιση των αντιπλοϊκού οπλοστασίου του Πολεμικού Ναυτικού είναι άλλο ένα εξοπλιστικό πρόγραμμα στο οποίο θα πρέπει να αποδοθεί άμεση προτεραιότητα. Και οι δύο αναβαθμίσεις που προσφέρονται παρέχουν στο ΠΝ τη δυνατότητα να προσβάλει στόχους επιφανείας (και ερευνητικά σκάφη…) σε ακόμη μεγαλύτερες αποστάσεις και υπό απόκρυψη, αντισταθμίζοντας έτσι την τουρκική αριθμητική υπεροχή στο κομμάτι αυτό σε σημαντικό βαθμό.

Οι Harpoon και Exocet του ΠΝ σε αναβαθμισμένη μορφή δε, θα είναι ακόμη πιο φονικοί μέσω της καθοδήγησής τους από τους αισθητήρες των εκσυγχρονισμένων P-3H και EMB-145AEW&C Erieye, σε περιβάλλον ανοικτής θάλασσας, αλλά και του Αιγαίου. Σημειώστε ότι οι ίδιες πλατφόρμες μπορούν να καταστήσουν σε συνδυασμό με τα αντιπλοϊκά όπλα σε αναβαθμισμένη μορφή, υποστρατηγικά assetακόμη και τα ελληνικά υποβρύχια Τύπου 214, 209ΑΙP και 209/1100.

Φανταστείτε τη ζημιά που μπορεί να κάνει ένα υποβρύχιο, όταν μπορεί να εκτοξεύσει Sub-Harpoon και να πλήξει στόχους με μεγάλη ακρίβεια σε αποστάσεις μεγαλύτερες των 230 χιλιομέτρων… Με σχετικά χαμηλό κόστος δηλαδή αξιοποιούμε όπλα και πλατφόρμες ήδη διαθέσιμα, που μπορούν πραγματικά να κάνουν τη διαφορά, όταν η Τουρκία θα αρχίσει τις έρευνες ανοικτά των ακτών της Κρήτης και των νησιών της Δωδεκανήσου (Ρόδος, Κάρπαθος).

Θα το κάνει, είναι θέμα χρόνου, ας μην συντηρούμε αυταπάτες… Άλλωστε η τύχη εκτός από τους τολμηρούς ευνοεί ΠΑΝΤΑ και τους προετοιμασμένους. πηγη