Στην ιστοσελίδα με αμυντικά θέματα meta-defense.fr δημοσιεύεται άρθρο του Fabrice Wolf, με τίτλο:«Ποια η απάντηση της Άγκυρας στο γρήγορο εκσυγχρονισμό των ελληνικών ΕΔ;». Αναφέρει, μεταξύ άλλων: Το άρθρο αναφέρεται στο αίτημα της ελληνικής πλευράς για απόκτηση 18 έως 24 αεροσκαφών F35A, από την Ουάσιγκτον σε σύντομο χρονικό διάστημα, εκ των οποίων τα πρώτα 6 θα ήταν μεταχειρισμένα αεροσκάφη με μικρό αριθμό ωρών πτήσεων, και τα οποία θα μπορούσε να παραλάβει η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία το πρώτο εξάμηνο του 2021.

Αυτή η πιθανή παραγγελία, η οποία είναι προφανώς το αποτέλεσμα εντατικών διαπραγματεύσεων μεταξύ των ΗΠΑ και των ελληνικών αρχών για θέματα άμυνας, που αφορά επίσης, την απόκτηση 4 φρεγατών MMSC, προστίθεται σε αυτή των 18 αεροσκαφών Rafale που σύντομα θα επισημοποιηθεί από το ελληνικό κοινοβούλιο. Επίσης, έχουν υπογραφεί διάφορα προγράμματα εκσυγχρονισμού σχετικά με τα μαχητικά αεροσκάφη Mirage 2000-5 και F-16 καθώς και για τις φρεγάτες Meko 200.

Προφανώς, η Αθήνα καταβάλλει μια τεράστια προσπάθεια για την εντατική και ταχεία ενίσχυση των στρατιωτικών της εξοπλισμών, ως απάντηση κυρίως στις πολλαπλές εντάσεις μεταξύ των ελληνικών και των τουρκικών αρχών, καθώς και των στρατών τους, τους τελευταίους μήνες. Εάν τα αιτήματα της Αθήνας γίνουν αποδεκτά από την Ουάσιγκτον, και είναι μικρή η πιθανότητα να μην γίνουν, οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις θα εφοδιαστούν γρήγορα με πολύ ανώτερο εξοπλισμό σε ποιότητα, αλλά και σε ποσότητα, έναντι εκείνου από την άλλη πλευρά του Αιγαίου και του Βοσπόρου.

Στην πραγματικότητα, για πρώτη φορά σε 30 χρόνια, η Αθήνα θα μπορούσε κάλλιστα να έχει το στρατιωτικό πλεονέκτημα έναντι της Άγκυρας, ακόμα κι αν από την άποψη των επίγειων δυνάμεων, η Τουρκία εξακολουθεί να έχει ένα σημαντικό αριθμητικό πλεονέκτημα, και η λειτουργία των συστημάτων S-400 αυξάνει τις αμυντικές της δυνατότητες
Μπορεί λοιπόν να αναρωτηθεί κανείς για την απάντηση που θα μπορούσε να δώσει η Άγκυρα, και ο Πρόεδρός της, R.T Erdogan, σε μια τέτοια μεταστροφή.

Πριν από δύο χρόνια, η Τουρκία, με αμυντικό προϋπολογισμό τέσσερις φορές μεγαλύτερο από αυτόν της Ελλάδας, είχε πράγματι όλα τα χαρτιά στο χέρι για να κερδίσει το πλεονέκτημα έναντι του Ευρωπαίου γείτονά της, Αλλά μεταξύ της τουρκικής επέμβασης στη βόρεια Συρία εναντίον των Κούρδων συμμάχων των Ηνωμένων Πολιτειών και των Ευρωπαίων, στη Λιβύη παραβιάζοντας τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών και της άφιξης των S-400 , το οικοδόμημα που χτίστηκε από τον Πρόεδρο Erdogan ταλαντεύεται τους τελευταίους μήνες.

Πράγματι, η Άγκυρα είδε τους Βρετανούς, και συγκεκριμένα την Rolls-Royce να αποχωρεί από το πρόγραμμα T-FX, τους Γερμανούς να αντιτίθενται στον εκσυγχρονισμό των Leopard 2s και στη χρήση κινητήρων MTU για το Altay, τους Γάλλους να θέτουν βέτο στο πρόγραμμα των αντιαεροπορικών πυραύλων μεσαίας εμβέλειας, και τους Αμερικανούς να αποκλείουν τη χώρα από το πρόγραμμα των F-35.

Ακόμη και ο Καναδάς, απομακρυσμένος και μάλλον διακριτικός, έχει σταματήσει τις εξαγωγές των οπτικών σφαιρών και των κινητήρων του drone TB2 της Bayraktar. Όσον αφορά την Ιταλία, που έχει εμπλοκή σε αρκετά προγράμματα αμυντικής συνεργασίας με την Άγκυρα, έκανε ένα βήμα πίσω, ενώ η Ελλάδα και η Κύπρος προσπάθησαν, από την πλευρά τους, να πείσουν το Βερολίνο να αναστείλει τη βοήθειά του για το τουρκικό υποβρύχιο πρόγραμμα. Στην πραγματικότητα, και παρά τις στρατιωτικές επιτυχίες της στη Λιβύη και το Αζερμπαϊτζάν τους τελευταίους μήνες, η Τουρκία βρίσκεται πολύ απομονωμένη και η ανοικοδόμηση των στρατιωτικών της μέσων, αγαπητή στον πρόεδρό της, επιβραδύνεται αναμφίβολα και εξασθενεί.