Ν. Λυγερός
Το θέμα της ΑΟΖ δεν είναι διπολικό. Αυτό σημαίνει ότι είναι ριζικά διαφορετικό από τον προβληματισμό των 12 ΝΜ.
Στην ουσία υπάρχει διαφορά και με την υφαλοκρηπίδα. Πολλά χρόνια δώσαμε βαρύτητα στα δύο πρώτα, δίχως ν’ αντιληφθούμε την αποτελεσματικότητα της ΑΟΖ.
Τώρα που έγινε κατανοητό από όλους ότι η ΑΟΖ προσφέρει νέες δυνατότητες και έχει άλλες ιδιότητες, δεν πρέπει να παραμείνουμε σε μία διπολική σχέση για τον καθορισμό της.
Σε πρώτη φάση είναι επείγον να αποδεχθούμε την ιδέα της μη αποτελεσματικότητας των διαπραγματεύσεων με την Τουρκία, ως αρχικό σημείο.
Με άλλα λόγια, η Τουρκία μπορεί να ανήκει στον τελευταίο γύρο των γενικών διαπραγματεύσεων μετά από την Αλβανία, την Ιταλία, τη Λιβύη, την Αίγυπτο και την Κύπρο. Κατά συνέπεια, δεν υπάρχει λόγος να δικαιολογηθούμε όσον αφορά στο θέμα της διαπραγμάτευσης μαζί της.
Δεν μας ενδιαφέρει, διότι το θέμα της ΑΟΖ δεν είναι διπολικό. Αν πρέπει να υπάρξει απολογία θα είναι αν η Ελλάδα δεν συνεχίσει τις διαπραγματεύσεις με τα άλλα κράτη.
Διότι μόνο αυτά τα στρατηγικά βήματα μπορούν να φέρουν όφελος στην πατρίδα μας.
Σε δεύτερη φάση, λοιπόν, πρέπει να αποδείξουμε ότι θέλουμε να υλοποιήσουμε αυτή τη στρατηγική προσέγγιση για να αποκτήσουμε άμεσα την ΑΟΖ και να εφαρμόσουμε τα δικαιώματά μας σε αυτό το πλαίσιο, ακόμα κι αν δεν είναι ολοκληρωμένο σε σχέση με το τελευταίο κράτος της γενικής διαπραγμάτευσης.
Σε τρίτη φάση, πρέπει να αποφύγουμε τις πολιτικάντικες αντιπαραθέσεις πάνω στο θέμα της ΑΟΖ.
Στείλε το του Δρούτσα αυτό το άρθρο βρε αγόρι μου! Και υπενθύμισέ του και το δείκτη ευφυίας σου (κάπου 185 αν θυμάμαι καλά?). Και πέστου, άμα δεν σου φτάνει εσένα άσε κανέναν άλλο που του φτάνει και του περισσεύει.