Tου Σενέρ Λεβέντ
Ένας πολίτης έγραψε κάτι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Ρωτά τον λαό μας: «Και αυτά τα τσακάλια θα γίνουν πολίτες της Ομόσπονδης Κυπριακής Δημοκρατίας, το ξέρετε, έτσι δεν είναι;».
Ποια τσακάλια; Εκείνα που βγήκαν για κυνήγι κεφαλών κραυγάζοντας ο Αλλάχ είναι μεγάλος και κρατώντας σημαίες.
Που καίγονται από επιθυμία για να κάνουν και εδώ αυτά που συμβαίνουν στην Τουρκία. Όλοι είναι γεμάτοι με την υστερία για λιντσάρισμα.
Ψάχνουν ευκαιρία για να λιώσουν το κεφάλι σας, όπως έκαναν στον Τάσο Ισαάκ στη Δερύνεια.
Τους γνωρίζεις και εσύ όσο εγώ, Ελληνοκύπριε αδελφέ.
Θα γίνουν πολίτες σου και εκείνοι που πυροβόλησαν τον Σολωμού πάνω στον ιστό της σημαίας και εκείνοι που έλιωσαν το κεφάλι του Τάσου και εκείνοι που έκαναν τα πάντα στον Τσακούρμα.
Εμείς έχουμε λύκους, οι οποίοι ξεπερνούν κατά πολύ το ΕΛΑΜ.
Δεν θέλουν να βλέπουν, όχι μόνο το δικό σου πρόσωπο, αλλά ούτε και το δικό μας.
Γιατί δεν θέλουν;
Επειδή θέλουμε να ζούμε αδελφικά και ειρηνικά μαζί σου.
Όποιος από εμάς υψώσει τη φωνή του, αρχίζουν να ουρλιάζουν «οι προδότες να πάνε στον νότο».
Κοίτα, προχθές πήγαν πάλι στην πόρτα της συντεχνίας των δασκάλων.
Εμπνεόμενοι από την υστερία για λιντσάρισμα που επικρατεί στην Τουρκία, προειδοποιούν τους δασκάλους.
«Ένα βράδυ ξαφνικά μπορεί να έρθω», τους λένε.
Τι θα κάνουν άμα έρθουν ξαφνικά ένα βράδυ;
Μήπως θα θερίσουν τον τόπο με πυροβολισμούς όπως συνέβη σε εκείνο το κέντρο διασκέδασης στην Κωνσταντινούπολη;
Θα ρίξουν βόμβες;
Θα σφάξουν;
Ξέρεις και εσύ αδελφέ τι έκαναν όταν ήρθαν ξαφνικά ένα βράδυ στις 20 Ιουλίου.
Εκείνο το τραγούδι που τότε έπαιζαν σε εσένα, τώρα το παίζουν σε εμάς.
Να, αυτοί θα γίνουν και δικοί σου πολίτες πλέον στο ομόσπονδο κράτος, όχι μόνο δικοί μου.
Ειδικά αν πάρουν την ευκαιρία της εκ περιτροπής προεδρίας, θα γίνουν ακόμα και Πρόεδροι αυτού του κράτους.
Αυτά που κάποτε υπέφερες εσύ από τη φασιστική χούντα στην Ελλάδα, τώρα τα υποφέρουμε εμείς από τον φασισμό στην Τουρκία.
Ούτως ή άλλως η Τουρκία είναι εδώ.
Ανάμεσά μας, πάνω στο κεφάλι μας.
Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά…
Να, κοίτα, ήρθε εντολή από την Άγκυρα «δώστε μας εκείνο τον άνθρωπο» και αμέσως του περάσαμε χειροπέδες, τον βάλαμε στο αεροπλάνο και τον στείλαμε.
Σε ποιον τον στείλαμε;
Σε εκείνους που θα τον κάνουν κομμάτια σαν τους πεινασμένους λύκους.
Και ύστερα καθίσαμε αναπαυτικά στις ζεστές μας πολυθρόνες και παρακολουθήσαμε πώς τον κομμάτιασαν.
Με ποιον θα συνάψεις συμφωνία;
Το αντιλαμβάνεσαι;
Μήπως με εκείνους που λένε «ένα βράδυ ξαφνικά μπορεί να έρθω;».
Ξέρεις γιατί θέλω λύση;
Για να απαλλαχτώ από την ομηρεία της Τουρκίας.
Γιατί θέλω να μην διαλυθεί ποτέ η Κυπριακή Δημοκρατία;